به گزارش خبرنگار ایرنا، نوزدهمین دوره بازی‌های آسیایی با حضور ۱۲ هزار و ۵۰۰ ورزشکار از ۴۵ کشور به‌طور رسمی از اول مهرماه آغاز و ۱۶ این ماه با برگزاری مراسم اختتامیه، در هانگژو چین به کار خود پایان داد. در این رویداد مانند سایر رقابت‌های ورزشی شاهد اتفاقاتی بودیم که لبخند و اشک را برای ورزشکاران و ورزش‌دوستان به ارمغان آورد.
کاروان ایران با تاکید بر کیفی‌گرایی با ۷۷ بانوی ورزشکار و ۲۰۸ ورزشکار مرد در شرایطی راهی هانگژو شد که حاصل این حضور ۱۳ مدال طلا، ۲۱ نشان نقره و ۲۰ مدال برنز بود تا ایران همچنان برترین تیم غرب آسیا و دومین کشور اسلامی در جدول توزیع مدالی در بین ۱۰ کشور برتر آسیا قرار بگیرد.
در این میان مدال‌هایی به دست آمد که شاید باور چندانی برای تصاحب آن نبود، کسب نشان طلای تیمی شطرنج، تصاحب خوش‌رنگ‌ترین مدال بازی‌ها در پرتاب دیسک توسط حسین رسولی، نقره مهدی الفتی در ژیمناستیک، ۲ برنز تنیس روی‌میز و برنز دوچرخه‌سواری توسط فرانک پرتوآذر و شکسته شدن رکورد جهان توسط ترانه احمدی در اسکیت فری‌استایل از جمله مهمترین اتفاقات این دوره از بازی‌ها بود.
در همین بازی‌ها احسان حدادی که چهار مدال طلای بازی‌های آسیایی را در کارنامه دارد، با کسب مدال نقره از دنیای قهرمانی وداع کرد اما رسولی نشان داد جایگزینی شایسته برای او خواهد بود تا حداقل از این بابت، دغدغه ذهنی نداشته باشیم.
فاجعه داوری در دیدار فینال مردان بین تیم‌های ایران و هند و وقفه ۸۰ دقیقه‌ای در حین برگزاری و تعلل داوران و یا شاید بهتر است بگوییم جانب‌داری آنها از رقیب، کافی بود تا یک مدال طلا از دست ایران برود.
پرونده این بازی‌ها در شرایطی برای ما بسته شد که نخستین مدال ایران در این دوره از بازی‌ها در رویینگ دونفره توسط مهسا جاور و زینب نوروزی به دست آمد و آخرین مدال نیز بر گردن سارا بهمنیار، نماینده کاراته ایران نشست تا بانوان نقش به‌سزایی در این موفقیت‌ها داشته باشند.
در این میان رشته‌هایی مانند کشتی با ۵ طلا، ۴ نقره و یک برنز در حد و اندازه‌های خود ظاهر شد اما رشته‌هایی هم بودند که با وجود حمایت‌های حداکثری وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی‌المپیک نتوانستند انتظارات را برآورده کنند که بدون شک بعد از این بازی‌ها باید عوامل ناکامی آنها، واکاوی و دلایل آن در نشست‌های تخصصی بررسی شود.
فراموش نکنیم فاصله زمانی چندانی تا آغاز بازی‌های المپیک نداریم، استفاده از ظرفیت‌ها، بهره‌مندی از فرصت‌ها و مدیریت منابع، بودجه، امکانات و عواملی از این دست در کنار درایت و مدیریت ورزش کشور این فرصت را در اختیارمان خواهد گذاشت تا در پاریس حرف‌های بسیاری برای گفتن داشته باشیم تا به امید خدا و در سایه تلاش قهرمانان و ورزشکاران، مدال‌های خوش‌رنگی از این آوردگاه جهانی حاصل شود.