محمد ارزنده روز سه‌شنبه در گفت و گو با ایرنا افزود: این همه به رشته ورزشی فوتبال بها داده می‌شود، کاش به رشته‌های پایه از جمله دوومیدانی نیز پرداخته می‌شد و سوال اینجاست که چرا وقتی یک دونده سهمیه المپیک و جهانی دریافت می‌کند، به اندازه ورزشکاران فوتبال از او حمایت نمی‌شود.
وی با یادآور کسب سهمیه المپیک خود گفت: در حالی که پاداش فوتبالیست‌ها برای ورود به بازی‌های جهانی چندین برابر ورزشکاران رشته‌های دیگر است، برای دریافت سهمیه المپیک ۱۰ میلیون ریال (یک میلیون تومان) پاداش گرفتم که در مقابل رشته فوتبال بسیار بسیار ناچیز بود.
ارزنده که دارای رکورد بالای هشت متر در پرش طول ایران است، گفت:کاروان ورزشی ایران در هانگژو را باید کیفی بررسی کرد و اینکه علت اعزام تیم فوتبال با مربیان و چندین نفر کادر چه بوده است؟ در حالی که رشته‌هایی مانند دوومیدانی با هشت ورزشکار ۲ مدال طلا و نقره را کسب کردند.
به گفته وی، بودجه کمیته ملی المپیک با وجود بازی‌های آسیایی هانگژو در سالجاری و المپیک سال آینده در مقایسه با فوتبال که موفق به صعود به المپیک نشد و در بازی‌های آسیایی نیز حذف شد، ناچیز است.
ارزنده اظهار داشت: وقتی برای ورزشکار اعتبار مناسب نیست نباید انتظار مدال از ورزشکاران نخبه کشور در برابر رقبایی که بیشترین سرمایه‌گذاری و هزینه‌ها را دارند، داشته باشند.
قهرمان پرش طول ایران در دهه ۹۰ گفت: وقتی یک جفت کفش تخصصی این رشته ۲۰۰ میلیون ریال(۲۰ میلیون تومان) شده است نباید انتظار داشت که ورزشکاران نوجوان و جوان بتوانند با رقبای خارجی که بیشترین سرمایه‌گذاری را در این رشته دارند، عناوین برتر را کسب کنند.
به گفته وی، یکی از مهمترین بخش‌های ورزش قهرمانی پرداخت به موقع پول به مربیان است در حالی که برای بازی‌های المپیک آماده می‌شدم ولی پول مربی خارجی را نداده بودند و مربی خارجی در این زمینه گلایه‌مند بود و تمرکز نداشت.
وی گفت: اکنون چین و هند و حتی بحرین در رشته دوومیدانی سرمایه‌گذاری خیلی خوبی کرده‌اند و با استخدام مربیان مطرح و شناخته شده دنیا، در سال‌های آینده مدال‌های این رشته را صید خواهند کرد.
ارزنده یادآور شد: اگر از ورزشکاران قهرمان پیش از رقابت‌های المپیک، جهانی و آسیایی حمایت نشود بعد از پایان رقابت‌ها نیز ورزشکاران دلسرد می‌شوند و نمی‌توانند برای نسل بعدی الگوی کسب مدال باشد.
رکوردار سابق پرش طول ایران و نایب قهرمان آسیا با بیان اینکه برای بررسی شاخص‌های قهرمانی باید هر دوره مسابقات آسیایی را با دوره قبل خود مقایسه و بررسی کرد و گفت: برای کسب مدال در بازی‌های آسیایی باید حداقل از ۲ سال قبل‌تر برنامه‌ریزی کرد و آماده شد؛ مانند ورزشکار دونده چینی که برای مسابقات آسیایی امسال نیامد تا بتواند برای المپیک ۲۰۲۴ پاریس خود را آماده کند و این نشان از برنامه‌ریزی و آینده‌نگری برای کسب مدال است.
ارزنده اظهار داشت: نمی‌شود از ورزشکاری که یکی دو ماه مانده به بازی‌های آسیایی یا المپیک انتظار مدال داشت در حالی که رقبای آنها از سال‌ها قبل برنامه‌ریزی داشته‌اند.
به گفته وی، اگر قرار است کاروان ورزشی المپیک و آسیایی کیفی‌گرا باشد باید این کیفیت‌گرایی در بخش‌های دیگر نیز انجام شود در حالی که ورزشکاران باید بدون هیچ دغدغه‌ای وارد رقابت‌های آسیایی و المپیکی شود.
این مربی دوومیدانی گفت: باید برای ورزشکاران در هر دوره از رقابت‌ها شرایطی ایجاد شود که هم ورزشکار و هم مربیان بتوانند برای کسب استعدادهای هر رشته، برنامه بلند مدت داشته باشند و ورزشکار پس از یک شکست در رقابت‌ها از ورزش قهرمانی کنار نرود.
ارزنده اظهار داشت: وضعیت کسب مدال در هر نوع رقابت بین‌المللی، عملکرد مدیران فدراسیون ها را نشان می‌دهد، مانند وضعیت کنونی فدراسیون دوومیدانی که از گذشته بدهی داشت و سرپرست فدراسیون به دنبال پرداخت بدهی‌های سال‌های قبل بود.
وی گفت: ورزشکاری که قرار است اردوی آمادگی برود باید همه امکانات را داشته باشد و این مدیریت است که امکانات را در فدراسیون برای ورزشکاران مهیا می‌کند و به جای بازخواست ورزشکاران پس از رقابت‌ها در صورت کسب نکردن مدال، باید فدراسیون‌ها در خصوص فراهم کردن شرایط برای ورزشکاران پاسخگو باشند.
ارزنده با یادآوری خاطرات خود را کسب سهمیه المپیک تابستانی ۲۰۱۲ لندن و ۲۰۱۶ ریو گفت: برای کسب سهمیه المپیک خودرو خود را فروختم در حالی که باید فدراسیون دوومیدانی باید شرایط مالی و امکانات را برای کسب سهمیه ورزشکاران فراهم می‌کرد.
به گزارش ایرنا،در بازی های آسیایی هانگرو ۲۰۲۲ چین، کاروان ورزش ایران با کسب ۱۳ مدال طلا، ۲۱ مدال نقره و ۲۰ مدال برنز در جایگاه هفتم جدول رده‌بندی توزیع مدال‌ها قرار گرفت که عملکرد کاروان ایران نسبت به دوره قابل بازی های آسیا با افت در تعداد مدال‌های طلا همراه بود.
در بازی‌های آسیایی جاکارتا، ورزشکاران کشورمان ۲۰ مدال طلا کسب کرده بودند که این تعداد در هانگژو به ۱۳ مدال طلا رسید. این در شرایطی بود که نسبت به دوره‌های پیشین بازی‌های آسیایی، وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک بیشترین حمایت را از فدراسیون‌ها انجام داده بودند تا دیگر جای هیچ عذر و بهانه‌ای باقی نماند.