به گزارش ایرنا، شاید در نگاه ما تک رنگ بودن دنیا، غم انگیز باشد؛ شاید نابینایان و کم‌بینایان تصاویر را به شکلی که در دنیای سایر افراد نقش می‌بندد، به تماشا نمی نشینند، اما باید دانست این قشر از جامعه به چنان سطحی از درک و فهم دست یافته اند که برای افراد بینا یک امر دست نیافتنی و رمزآلود محسوب می شود.
لذت لمس کلمات را کمتر بینایی چشیده است و یا کمتر بینایی را می یابید که چهره مثلا فرزند یا پدر و مادر خویش را تنها با دست کشیدن به صورت او درک کرده باشد.
شاید دیدن، امتیازی است که نابینایان از آن محرومند اما ندیدن نازیبایی های دنیا نیز امتیاز بسیار شیرینی است که نابینایان دارای آن هستند و بیناها از آن محرومند.
افرادی مانند دخترکی به نام ملیکا شاید از قدرت دیدن محروم باشند اما از قدرت درک محیط اطراف محروم نیستند، آن ها روش دیگر برای درک جهان دارند که افراد بینا به راحتی آن را درک نمی کنند.
پاییز امسال دهمین پاییزی است که پا به زندگی ملیکا امینی گذاشته است ولی ملیکا زردی برگ های ریخته پای درختان را ندیده است. ملیکا هر روز اولین کسی را که در کنارش حس می کند مادرش است، دستانش را روی صورت او می کشد و حالا دیگر تمام خطوط پیری صورت و لبان مادر که شعرها را برایش می سراید را کاملا از بر کرده است.
این ها را سر انگشتان دستانش است که به نظاره نشسته است. سرانگشتانی که مادر می گوید از دستان خودش گرمتر است و از آن جان می گیرد و محکم در میان دستان خود می فشارد. هر بار که او را در آغوشش می گیرد، با لبخندی ملیح می گوید که چقدر دخترم بزرگتر شده است.
مادر می گوید اوایل نمی خواسته باور کند که فرزندش دنیا را از سر انگشتان دستش باید ببیند، نمی توانسته باور کند که باید به دست دخترکش عصایی سفید دهد تا راه را گم نکند. بغض های گرفته گلویش فریاد می زند که برایش چقدر سخت بوده که فرزندش را مدرسه ای که دختر همسایه رفته است، قبول نکرده و مدرسه کودکان استثنایی را به آن ها معرفی کرده اند.
فاطمه سادات لاجوردی مادر ملیکا با کمک مشاوران مدرسه، رفتن دخترکش به مدرسه استثنایی را دیگر پذیرفته، عصای سفید را در دل هضم کرده و گوشش به آه کشیدن های بی مورد دیگران مثلا از سر دل سوزی، عادت کرده و دیگر به ترحم های برخی آدم ها توجهی نمی کند، اما هنوز از رفتن به مطب این پزشک و آن پزشک خسته و ناامید نشده است و کارش شده التماس کردن به منشی متخصصان چشم برای گرفتن نوبت تا بلکه سرخی غروب خورشید در یک روز بهاری، برای ملیکا به سبزی بدرخشد.
چشم های ملیکا پشت عینک آفتابی پنهان شده است و برای گفت و گو دستان مادر را می گیرد و با صلابتی کم نظیر از دختری با این سن و سال، از مناسب سازی برای تحرک و جهت یابی دانش آموزانی مانند خودش در خیابان های شهر قم می گوید. فاطمه هر چند دقیقه یکبار در میان صحبت هایش، دست نوازشی بر سر دخترکش می کشد، گویی ضربان قلب خسته اش را آرام می کند و یا اطمینان خاطری به او می دهد.
به گفته فاطمه ۳۵ ساله، وقتی اشک همانند باران روی گونه های سرخ ملیکا می لغزد، سرش را روی سینه اش می گذارد و درحالی که موهایش را نوازش می کند به آرامی و با حزنی بی وصف در گوشش زمزمه می کند: به حرف ها های دوستانت اهمیت نده، همه آن ها روزی پشیمان می شوند وقتی تو را در آینده فردی موفق می بینند.
چشم های ملیکا پشت عینک آفتابی پنهان شده است و برای گفت و گو دستان مادر را می گیرد و با صلابتی کم نظیر از دختری با این سن و سال، از مناسب سازی برای تحرک و جهت یابی دانش آموزانی مانند خودش در خیابان های شهر قم می گوید.
مناسب سازی های شهری در قم برای استفاده نابینایان به درستی انجام نشده است
به گفته او در قسمت هایی از شهر برای تردد نابینایان در پیاده راه ها، موزاییک کاری با شیارهای مخصوص نابینایان انجام شده است اما مردم عادی نیز از این قسمت ها عبور می کنند و به این نکته توجه ندارند که این قسمت ها مخصوص نابینایان است و ما با آن ها برخورد می کنیم.
در بیشتر قسمت های شهر مناسب سازی های لازم برای تردد و استفاده افراد نابینا انجام نشده است و به خصوص در ساخت شهربازی اصلا به کودکان نابینا توجهی نشده استملیکا ادامه می دهد که در بسیاری از مواقع در پیاده راه ها برای ساخت و ساز داربست زده شده و کارگرها در حال کار کردن هستند غافل از اینکه شاید شخصی مثل من نابینایی بخواهد از این مسیر تردد کند بر همین اساس برای رفتن به مدرسه کمی ترس دارم که مبادا به چیزی برخورد کنم.
وی گلایه کرد که در بیشتر قسمت های شهر مناسب سازی های لازم برای تردد و استفاده افراد نابینا انجام نشده است و به خصوص در ساخت شهربازی اصلا به کودکان نابینا توجهی نشده و استفاده از وسایل بازی برایم یک آرزو شده است.
ندیدن، یکی از مشکلات من است اما دیده نشدن از سوی جامعه مشکل بزرگتری است
ملیکا جمله ای را می گوید که گویی یک فرد ۳۰ ساله با تحصیلات دانشگاهی بالا آن را بازگو می کند. به گفته او، ندیدن، یکی از مشکلات من است اما دیده نشدن از سوی جامعه مشکل بزرگتری است.
گلایه از دیگر افراد جامعه بخش دیگری از سخنان این دختر ۱۰ ساله است. به گفته وی هنوز بسیاری از مردم نسبت به این موضوع آگاهی ندارند که اگر می خواهند به افرادی مانند من کمک کنند، چطور رفتار نمایند و در بسیاری مواقع ما اصلا نیازی به کمک نداریم ولی آن ها بی مورد اصرار می کنند و در مقابل برخی تنها کنار می ایستند و صدایشان را می شنوم که زمزمه می کنند که خدا زودتر شفایشان دهد.
آموزش برای دانش آموزان نابینا گران تمام می شود
وی از قیمت تجهیزات آموزشی نابینایان نسبت به سایر گروه ها نیز گلایه داشت، چراکه به گفته او اغلب این تجهیزات بسیار گران است.
وی با بیان اینکه یکی از تجهیزات مورد نیاز این افراد پرینتر بریل است، گفت: هزینه خرید یک دستگاه پرنیتر بریل بسیار بالاست که این وسیله برای تهیه مطالب درسی دانش آموزان، نمونه سوالات و غیره که باید پرینت گرفته شود استفاده می شود.
وی به ماشین تحریر بریل نیز اشاره کرد و افزود: قیمت این دستگاه حدود هشت میلیون تومان است که در هر مدرسه ای یک دستگاه وجود دارد و دانش آموزان در مقطع ابتدایی از آن استفاده می کنند.
ملیکا ادامه داد که دانش آموزان نابینا بعد از گذراندن مقطع ابتدایی باید مقطع متوسطه اول و دوم را در مدارس عادی در کنار سایر دانش آموزان سپری کنند بنابراین باید به صورت شخصی در آن مقاطع از این دستگاه داشته باشند که هزینه آن خیلی بالا و تهیه آن برای خانواده ها سخت است.
هادی ضیایی فر نیز یکی دیگر از روشندلانی است که ۳۴ سال سن و مدرک فوق لیسانس دارد. به گفته خودش، نابینایی وی مادرزادی و از بدو تولد بوده است و هیچ درکی از رنگ ها و تصاویر آنگونه که برایش گفته می شود، ندارد و دنیا را در ذهنش طوری تصور می کند که درکش برا ما سخت است.
مستمری که اداره کل بهزیستی قم به نابینایان پرداخت می کند، ۷۶۴ هزار تومان است، درحالی که تنها هزینه ایاب وذهابمان به دلیل شرایط خاص جسمی، بیش از ۲ میلیون تومان در ماه است .
وی نیز مشکلات مختلفی برای ورود به جامعه و گذران زندگی دارد که نداشتن شغل مناسب و بیمه از مهمترین مشکلاتی است که به آن اشاره دارد.
وی می گوید: با وجود داشتن تحصیلات دانشگاهی و همچنین داشتن مدرک کامپیوتر، هنوز بیکار هستم و با وجودی که چند سال قبل در آزمون استخدامی آموزش و پرورش قبول شدم، از استخدامم به بهانه ی نداشتن توانایی تدریس برای دانش آموزان چند معلولیتی، امتناع کردند و عملا به قانون استخدام سه درصدی معلولان عمل نمی شود.
بیمه خویش فرما از دیگر مواردی است که ضیایی به آن اشاره می کند و می گوید: مستمری که اداره کل بهزیستی استان قم به نابینایان پرداخت می کند، ۷۶۴ هزار تومان است، درحالی که تنها هزینه ایاب وذهابمان به دلیل شرایط خاص جسمی، بیش از ۲ میلیون تومان در ماه است و این عملا توانایی پرداخت حق بیمه را برایمان ناممکن می کند.
عدم پرداخت کمک معیشتی که در قانون برای پرداخت به معلولان آمده است مورد دیگری است که ضیایی فر مورد اشاره قرار می دهد و می گوید این کمک معیشتی شامل نابینایان نمی شود.
وی که دارای یک خواهر و برادر نابینا نیز می باشد، همچنین از این امر گلایه مند است که قانون برای افراد معلول استخدام پرستار مخصوص را پیش بینی کرده است اما این امر نیز شامل نابینایان نمی شود در حالی که بودن حتی یک پرستار در خانواده ما که دارای سه فرزند با نابینایی مطلق هستند، کمک بسیاری را به پدر و به خصوص مادرمان می کرد.
۲ هزار و ۸۵۲ روشندل در قم گذران زندگی می کنند
تک رنگ بودن دنیا تنها گوشه ای از محنت های نابینایان است که به گفته مدیرکل بهزیستی استان قم، ۲ هزار و ۸۵۲ نفرشان در این استان گذران زندگی می‌کنند.
سید صادق میره ای در گفت و گو با ایرنا بیان کرد: از این تعداد افراد روشندل در استان، ۲۳۷ زن و ۵۶۰ مرد دارای معلولیت نابینایی ضعیف هستند.
وی ادامه داد: ۱۶۵ زن و ۲۸۱ مرد در استان قم نابینایی خیلی شدید و ۲۹۵ زن و ۴۸۷ مرد دارای نابینایی شدید هستند.
میره ای بیان کرد: ۲۹۰ زن و ۵۳۷ مرد دارای نابینایی متوسط می باشند.
وی گفت: یک هزار و ۴۴۰ نفر از روشندلان و کم بینایان تحت پوشش بهزیستی استان قم، مستمری دریافت می‌کنند.
به گفته این مقام مسوول بقیه این قشر از دیگر خدمات برخوردار می شوند که کمک هزینه آموزشی و تحصیلی از ابتدایی تا دانشگاه، مناسب‌سازی منزل، رفت و آمد و خرید تجهیزات نابینایان شامل عصای سفید، ماشین تحریر بریل، لوح و قلم(برجسته نگار) و دیگر دستگاه‌های مورد نیاز برای خواندن، مطالعه و برنامه‌های نرم افزاری‌های کمکی از جمله این خدمات است.
مدیرکل بهزیستی استان قم افزود: بهزیستی در سه حوزه پیشگیری، درمان و پس از درمان، خدمات خود را به متقاضیان و روشندلان ارائه می‌دهد.
بیش از ۳۵ هزار کودک قمی در طرح پیشگیری از تنبلی چشم شرکت کردند
میره ای طرح پیشگیری از تنبلی چشم را در حوزه پیشگیری معرفی و اضافه می‌کند که این طرح در میان کودکان ۳ تا ۶ ساله در پایگاه‌های بهزیستی و مهدهای کودک هر سال اجرا می‌شود.
وی گفت: سال گذشته ۶۵ هزار و ۴۹۶ کودک ۳ تا ۶ ساله در استان قم در طرح پیشگیری از تنبلی چشم شرکت کردند که اجرای این طرح از ابتلای تعدادی از کودکان به نابینایی جلوگیری کرد و این رقم در ۶ ماه نخست امسال به ۳۵ هزار و ۶۲۵ کودک رسید.
مدیرکل بهزیستی استان قم تاکید می‌کند که بیماری تنبلی چشم اگر به موقع و در سنین ۳ تا ۶ ساله شناسایی شود، قابل درمان است و در صورت بی‌توجهی می‌تواند به نابینایی فرد منجر شود.
اشتغال یکی از مهمترین مشکلات روشندلان است
میره ای مهترین مشکل کم بینایان و روشندلان را وضعیت اشتغالشان بیان می‌کند و می‌گوید که اجرای قانون اختصاص سه درصد از جذب ارگان‌های دولتی به افراد معلول، بسیاری از مشکلات این قشر از جامعه برطرف می‌کند.
به گفته این مقام مسوول، مطابق قانون کارفرمایانی که از افراد معلول و روشندل استفاده کنند، از معافیت پرداخت سهم بیمه کارفرما به مدت پنج سال برخوردار می‌شوند.
وی، مناسب‌سازی معابر را از دیگر نیاز روشندلان بیان کرد و گفت: نصب موزاییک‌های ویژه کم بینایان و روشندلان در پیاده‌راه ها، رفع مشکل پل‌ها روی جوی آب، همسطح سازی و برطرف کردن موانع در معابر و بهسازی مسیر تردد معلولان و روشندلان می‌تواند بخش مهمی از مشکلات آنها را برای حضور در جامعه برطرف کند.
افزایش بودجه مناسب سازی شهری در سال جاری
به منظور اطلاع از شرایط معابر شهر قم و بهسازی این معابر برای عبور و مرور نابینایان و کم بینایان به گفت و گو با معاون معماری و شهرسازی شهرداری قم پرداختیم.
بر اساس این گفت و گو در سطوح مختلف در زمینه مناسب سازی شهرداری قم، در زمینه برنامه ریزی کلان، نسبت به احصای آمار معلولان قم و بارگذاری اطلاعات جامعه هدف مناسب سازی بر روی سامانه ایساپ شهرداری قم اقدام شده است که یک کار زیربنایی در زمینه مناسب سازی بوده و مبنای برنامه ریزی و بودجه ریزی شهرداری خواهد بود.
به گفته معاون معماری و شهرسازی شهرداری قم، به منظور تسهیل در رفت و آمد روشندلان و معلولان جسمی حرکتی، کودکان، زنان‌باردار و افراد کهنسال، یکی از مهمترین اقدام ها که در شهرداری قم انجام شده است تهیه و پیگیری فرایند اختصاص اعتبار به مناسب سازی در سازمان ها و مناطق هشتگانه شهرداری می باشد.
۸۰ درصد از معابر شهری برای عبور و مرور معلولان بهسازی شده است و این بهسازی بیشتر شامل تسطیح معابر و کف‌سازی خیابان‌ها است که در خیابان های اصلی شهر انجام شده است.
مجید متین فر ادامه داد: در ابتدای کار و در مرحله اول در سال ۱۴۰۰ به میزان ۳۰۰ میلیون تومان، در هر منطقه از مناطق هشتگانه شهر قم اقدام گردید؛ سال ۱۴۰۱، در مناطق هشت گانه و سازمانهای تابعه نسبت به اختصاص بیش از ۲۱ میلیارد تومان جهت مناسب سازی اقدام شد و در سال ۱۴۰۲ نیز ، در مناطق هشت گانه و سازمانهای تابعه نسبت به اختصاص بیش از ۳۵ میلیارد تومان جهت مناسب سازی اقدام گردیده و این به معنای روند افزایشی بودجه برای این موضوع است.
وی با اشاره به اینکه با مشارکت شهرداری قم هم اکنون ۸۰ درصد از معابر شهری برای عبور و مرور معلولان بهسازی شده است، گفت: این بهسازی بیشتر شامل تسطیح معابر و اصلاح سنگ‌فرش‌ها و کف‌سازی خیابان‌ها است که در خیابان های اصلی شهر انجام شده است.
این مقام مسوول ادامه می دهد که این بهسازی شامل گذرگاه‌های پل، خط کشی معابر، تسطیح پیاده‌راه ها، خط‌کشی مخصوص نابینایان و علامت‌گذاری مخصوص افراد معلول در اماکن عمومی، بوستان‌ها، معابر اصلی شهری و ورودی اماکن درمانی است.
متین فر افزود: گستردگی کار در این حوزه بسیار زیاد است و شهرداری حساسیت خود را در صدور پایان‌کار و پروانه‌های ساختمانی و تجاری با رعایت بهسازی فضا برای جامعه هدف افزایش داده است.
قم دارای ۱۲۶ دانش‌آموز نابینا و کم بینا است
رئیس اداره آموزش و پرورش استثنایی استان قم نیز در گفت و گو با ایرنا بیان کرد: آموزش و پرورش استثنایی برآن است که زمینه شکوفایی استعدادهای دانش آموزان کم بینا و نابینا را فراهم آورد.
اصغر محمودی گفت: ۱۲۶ دانش‌آموز نابینا و کم بینا شامل ۲۴ پسر و ۱۶ دختر در مدارس با نیازهای ویژه و ۸۶ دانش آموز نابینا و کم بینای تحت پوشش طرح تلفیقی - فراگیر در مدارس عادی این استان مشغول تحصیل هستند.
وی، تعداد مدارس استثنایی استان قم را ۲۳ مدرسه عنوان و بیان کرد: یک مدرسه از این تعداد، ویژه دانش‌آموزان آسیب‌دیده بینایی است که در حال فعالیت هستند.
محمودی گفت: مدرسه امید در مقاطع پیش دبستانی و ابتدایی ویژه دانش‌آموزان کم بینا و نابینا است.
به گفته این مقام مسئول این گروه از دانش آموزان برای دریافت وسایل کمک آموزشی و تجهیزات و خدمات دارای سهمیه‌ای خاص هستند.
وی ادامه داد که این وسایل کمک آموزشی از طریق اداره آموزش و پرورش استثنایی و برای دانش آموزان فراگیر از طریق معلمان رابط در اختیار آنان قرار می‌گیرد که این کمک ها فقط بخشی از نیازمندی های این دانش آموزان را تامین می‌کند.
رئیس اداره آموزش و پرورش استثنایی استان قم تعداد دانش‌آموزان آسیب‌دیده بینایی استان را که در مدارس استثنایی و به صورت تلفیقی در حال تحصیل هستند ۱۲۶ نفر عنوان و بیان کرد: ۵۴ نفر از این دانش‌آموزان دختر و ۷۲ نفر پسر هستند.
وی مهمترین نیاز دانش آموزان مدارس استثنایی، از جمله مدرسه امید را سرویس ایاب و ذهاب ذکر کرد و افزود: پیگیری برای استفاده از ظرفیت‌های دستگاه‌ها و نهادهای مسئول جهت تامین سرویس دانش آموزی در حال انجام است.
وی مناسب‌سازی فضای مدارس نیز را بسیار مهم خواند و افزود: مدارس ویژه نابینایان و کم بینایان استان برای حضور این افراد کامل مناسب‌سازی شده و دیگر مدارس استثنایی نیز با وجود تغییرات بسیار هنوز تا وضعیت مطلوب فاصله دارد.
نابینایان قم ورزشگاه اختصاصی ندارند
رییس هیات ورزشی نابینایان و کم بینایان استان قم نیز در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: این هیات با وجود شایستگی های فراوان و کسب رتبه های مختلف در کشور، هیچ ورزشگاه اختصاصی ندارد.
مهدی رضایی با اشاره به اینکه هیات ورزشی نابینایان و کم بینایان استان قم دارای رشته هایی مانند گلبال، پرتاب دیسک، پرتاب وزنه و پاراکاراته زنان و مردان است، بیان کرد: در ماه های آینده رشته شطرنج نیز به رشته های این هیات اضافه خواهد شد.
وی ادامه داد: نبود امکانات، مشکلات مالی و فقدان ورزشگاه اختصاصی از مهمترین مشکلات این ورزشکاران است که رفع این معضلات نیازمند توجه و عزم جدی مسوولان مربوطه است.
به گفته وی هزینه ایاب و ذهاب برخی از ورزشکاران نابینا و کم بینا به دلیل شرایط خاص فیزیکی آنها گاهی به ۲۰۰ میلیون ریال در ماه هم می رسد.
وی خبر داد که در ارزیابی عملکرد سال گذشته، هیات ورزشی نابینایان و کم بینایان استان قم در رتبه سه هیات‌های سراسر کشور قرار گرفت.
رضایی گفت: تعداد ورزشکاران، تعداد ملی پوشان و کسب مدال های ملی و بین المللی از جمله ملاک های قرارگیری هیات ها در رتبه های مختلف است.
نبود امکانات، مشکلات مالی و فقدان ورزشگاه اختصاصی از مهمترین مشکلات این ورزشکاران است .
رییس هیات ورزشی نابینایان و کم بینایان استان قم ادامه داد: در سال گذشته از استان قم عصمت براتی در پاراکاراته نایب قهرمان کشور شد و زهرا توسلی نیز در پرتاب دیسک رتبه سوم را از آن خود کرد.
به گفته این مقام مسوول زهرا حیدری نیز در دو ۸۰۰ متر نایب قهرمانی کشور را کسب کرد.
وی ادامه داد: امسال هیات ورزشی نابینایان و کم بینایان استان قم با جذب ۲ بازیکن ملی پوش در رشته گلبال مدعی قهرمانی است.
شناخت معضلات و مشکلات، نخستین گام در حل آن مشکلات است. بررسی علل بروز مشکلات و شناخت عوامل تشدید و تخفیف آن و واکاوی این موارد، دستیابی به راه های حل معضلات در زمینه های گوناگون را تسهیل می کند.
در این گزارش، نابینایان به عنوان جامعه هدف بوده اند که شناخت مشکلات و معضلات آنان در زمینه های مختلف اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و ورزشی به عنوان گام نخست در دستیابی به راه حل های ممکن محسوب می شود.
گزارش ها، مقاله ها و یادداشت های بسیای به این موضوع پرداخته اند و تحقیقات بسیاری نیز در این زمینه انجام و بایدها و نبایدهای آن نیز شناخته شده است و گام های مناسبی نیز در زمینه مرتفع شدن این معضلات برداشته شده است.
دستگاه ها و نهادهای مرتبط با مساله معلولان به ویژه نابینایان در نگاهی منصفانه، اقدام های شایسته ای داشته اند که در بهبود زندگی این افراد تاثیرات فراوانی داشته است اما به خوبی می دانیم که تا رسیدن به نقطه مطلوب فاصله بسیاری داریم.
اشتغال، بیمه، حضور در اجتماع از جمله مکان‌های عمومی مانند مراکز تجاری، بوستان‌ها و نهادها و سازمان‌ها، ادامه تحصیل در مدارس و دانشگاه‌ها از جمله معضلات این قشر از جامعه است که پاسخ به این نیازها، نظارت مستمر نهادهای اجرایی را می‌طلبد.
تدوین برنامه‌ها و قانون‌های نهادها و دستگاه‌ها باید با توجه به نیازهای افراد معلول و توان‌خواه باشد. تمامی پیاده راه ها دارای موزاییک های مناسب نابینایان شود، فرهنگ سازی در مواجهه با این افراد از دوره ابتدایی از آموزش و پرورش و خانواده ها آغاز گردد، آسانسورها به سامانه بریل مجهز باشند، در کنار پله از سطوح شیب دار مناسب استفاده شود، اتوبوس ها و تاکسی‌های مجهز به امکانات لازم با رنگ‌ها و کاربری های مخصوص تهیه شود. ارائه کمک هزینه های معیشتی و مسکن و بیمه رایگان این افراد از جمله مهمترین راهکارهای حل دشواری ها و کاستی های نابینایان محسوب می شود که همت همگانی را طلب می کند.
روز ۱۵ اکتبر به عنوان روز بزرگداشت نابینایان و قانون عصای سفید نامگذاری شد. استفاده از عصا به عنوان وسیله کمکی در رفت و آمد نابینایان از قرن‌ها پیش متداول بوده است، ولی استفاده از عصای سفید به شکل امروزی و به عنوان نمادی برای شناخت نابینایان به بعد از جنگ جهانی اول برمی‌گردد.
در سال ۱۹۲۱ میلادی یک عکاس اهل شهر بریستول کشور انگلستان با نام جیمز بیگز که در اثر یک سانحه بینایی خود را از دست داد، برای در امان بودن از خطر وسائل نقلیه که در خیابان‌های اطراف محل زندگی وی در حال رفت و آمد بودند، ابتکار استفاده از عصا به رنگ سفید را که به راحتی برای همگان قابل دید باشد را به کار برد.
پس از آن دو تن از محققان آمریکایی به نام‌های دکتر ناول پری، ریاضیدان و دکتر جاکوپس تن بروک حقوقدان توانستند قانونی را در پانزدهمین روز از ماه اکتبر به عنوان قانون عصای سفید به تصویب برسانند و این روز را به عنوان روز جهانی نابینایان نامگذاری کنند. در این قانون تمامی حقوق اجتماعی فرد نابینا به عنوان عضوی از یک جامعه متمدن انعکاس یافته است.