به گزارش ایرنا، پنجاه سال با ورزش زورخانه و کشتی پهلوانی قم نام کتابی است که عباسی آن را از مشاهدات خود طی ۵۰ سال در ورزشگاه های مختلف کشور، به رشته تحریر درآورده است که به مناسبت هفته تربیت بدنی به شرح مختصری از این کتاب پرداخته ایم.
نویسنده این کتاب با تلاش فراوان سعی در جمع آوری اطلاعات مختلف در زمینه جایگاه این ورزش در استان قم و قهرمانان و پهلوانان این رشته کرده است.
نویسنده کتاب طی ۵۰ سال جهت تحقیق به اغلب زورخانه های کشور سرکشی کرده و با اهل این فن از جمله رؤسای پیشین سازمان تربیت بدنی ایران، رؤسای فدراسیون های کشتی، ورزش های زورخانه ای و کشتی پهلوانی، پهلوانان، مرشدان، مؤلّفان و اصحاب رسانه گفت و گو کرده است.
عباسی در این کتاب به خصوص از نزدیک عملکرد رؤسای فدراسیون ورزش های زورخانه ای و کشتی پهلوانی را در ترازوی علم، عقل و وجدان قرار داده است.
سیر تاریخی ورزش زورخانه ای و کشتی پهلوانی
سیر تاریخی ورزش زورخانه ای و کشتی پهلوانی در این کتاب، از سال های ۱۳۲۰ آغاز شده است. به استناد این کتاب، در اواسط دهه ۱۳۲۰ فدراسیون های ورزشی دیگر رشته ها تشکیل شد اما ورزش های زورخانه ای و کشتی پهلوانی با وجود داشتن طرفداران بسیار، فاقد فدراسیون بود.
بر همین اساس تمام مسابقه های این رشته در آن سال ها تحت نظارت دایره تربیت بدنی ایران به سرپرستی ابوالفضل صدری و شمس الدّین خان شایسته برگزار می شد که آن هم در سال های بعد به واسطه التهابات سیاسی به طور مرتب انجام نمی شد.
پهلوان سید تقی کمالی، آخرین پهلوان نامی تاریخ ایران
عباسی در کتاب خود آورده است که در آن روزگار اوضاع ورزش های زورخانه ای قم نیز مناسب نبود. پهلوان سیّد تقی کمالی که اغلب پیشکسوتان و کشتی گیران افتخار شاگردی او را داشتند دوران کهولت را می پیمود.
گهگاه یاران و هوادارانش، آن پیلتن را بر چرخ ویلچر می نشاندند در حالی که بر مقدمش اسپند و بر وجودش صلوات می فرستادند، به زورخانه می آوردند و در محضرش پیکره ها برمی داشتند.
دیری نپایید که شمع وجودش در شب عید قربان ۱۳۹۳ هـ. ق خاموش گشت و بدین سبب تاریخ ایران آخرین پهلوان نامی خود را از دست داد.
دهه ۵۰، کسی از حیثیت پهلوانی قم دفاع نکرد
به هر روی در دهه پنجاه که بیشتر مندرجات کتاب مربوط به آن زمان تا عصر حاضر است، فعالیّت چشمگیری در این ورزش مشاهده نمی شد.
حتّی با وجود آنکه در آن سنوات مسابقه های کشتی پهلوانی به طور مرتب انجام می گرفت متأسفانه کسی از این شهر برنخاست تا پنجه در پنجه و سینه بر سینه پهلوانان سایر بلاد بگذارد و از حیثیت پهلوانی قم که روزگاری صاحب جایگاه بلندی در ایران بود دفاع کند.
در این کتاب آمده است: از ورزش زورخانه ای استان قم فقط ورزشگاه دژم و ورزشگاه نیرومند باقی مانده بود که آن ها هم هرکدام راه مدیریت خود را می پیمودند و بدین گونه سیر قهقرایی طی می گشت تا آنکه روزگار دودمان پهلوی به سر آمد و اوضاع کشور در تمام زمینه ها دگرگون گشت.