به گزارش ایرنا؛ سیدرضا مرتضوی روز شنبه در آیین تودیع و معارفه رییس منطقه ۶ سازمان بازرسی کُل کشور و بازرس کُل استان اصفهان افزود: از چند دهه پیش خطوط انتقال آب از اصفهان به سایر استان‌ها اجرا شد و همان دستوری که این طرح را مقرر کرد، آب جایگزین برای اصفهان را هم پیش بینی کرده بود؛ اما قسمت دوم پروژه اجرایی نشد.
وی خاطرنشان کرد: سازمان بازرسی از نظر سازمانی و ساختاری جایگاه ویژه‌ای در نظام جمهوری اسلامی دارد و نظارت بر حُسن جریان امور و اجرای قوانین بر عهده این مجموعه گذاشته شده است که ماموریت بسیار مهمی است.
مرتضوی ادامه داد: مجموعه بازرسی می‌تواند با نگاه خیرخواهانه و هشداردهنده خود در نحوه پیشبرد امور بر اساس اولویت‌های استان نقش‌آفرینی کند که البته تشخیص این موارد بسیار اهمیت دارد.
وی هشدار داد: در عین حال این مجموعه ممکن است با ورود نابهنگام یا تذکراتی از جنس ترس، نگرانی و دلهره در مجموعه مدیران و در برابر تحصیل موفقیت‌ها مانع ایجاد کند.
استاندار اصفهان تصریح کرد: سازمان بازرسی می‌تواند با نگاه فرایندی خود، مسائلی که تصمیمات را زمینگیر کرده است، شناسایی کند و برای رفع آنها بکوشد.
وی افزود: اینگونه مسائل می‌تواند در دستور کار ویژه اداره کل بازرسی استان قرار بگیرد و به مُطالبه چند دهه مردم اصفهان جامه عمل بپوشد.
مرتضوی تاکید کرد: سازمان بازرسی با ضمیمه کردن نگاه و رویکرد پژوهشی و خیرخواهانه خود می‌تواند در بسیاری از موارد کارگشا باشد.
در آیین امروز، حمید شاه محمدی بعنوان رییس منطقه ۶ سازمان بازرسی کُل کشور و بازرس کُل استان معرفی و از تلاش‌های سیدمحمد مهدی طباطبایی قدردانی شد.
اصفهان مرکز منطقه ۶ بازرسی کشور است که شامل استان‌های اصفهان، یزد، چهارمحال و بختیاری و کرمان است که بر این اساس برخی از اختیارات رئیس کل سازمان به مسئولان مناطق واگذار شده است.
به گزارش ایرنا؛ در حالی که مصارف آبی زاینده‌رود در بیشتر بخش‌ها تامین شده اما منابع این رودخانه از جمله طرح‌های سه‌گانه کوهرنگ، بهشت‌آباد، چشمه لنگان، خدنگستان و پساب هنوز مُعطل و بدون نتیجه ملموس باقی مانده است.
رودخانه زاینده‌رود به طول بیش از ۴۰۰ کیلومتر در دهه‌های اخیر بدلیل برداشت‌های غیرقانونی در بالادست، انتقال آب به حوضه دیگر، تراکم جمعیت و تا حدودی کاهش نسبی بارندگی‌ها، به یک رودخانه با جریان دوره‌ای، تبدیل و در پایین دست در فصول گرم بویژه تابستان با خشکی مواجه شده است.
خشکی این رودخانه مهمترین چالش دهه‌های اخیر استان اصفهان به شمار می‌رود، چرا که این منبع آبی مهم برای مصارف مختلف از جمله محیط زیست، آشامیدنی، کشاورزی، صنعت، گردشگری و امور شهری اهمیت حیاتی دارد اما بدلایل مختلف از جمله بی‌تدبیری در سال‌های گذشته، خشکی آن سال به سال افزایش یافته، بطوری که این پدیده مشکلات مُتعددی از جمله انتشار ریزگردها، فرونشست زمین، مشکلات اجتماعی و محیط زیستی، از بین رفتن منابع طبیعی و مشقت در کشت و کار کشاورزی منطقه را رقم زده است.