به گزارش روز یکشنبه ایرنا، روزنامه فایننشال تایمز نوشت: دیلان یشیلگوز-زگریوس (Dilan Yeşilgöz-Zegerius) با هشدار درباره امکان بروز خشونت در کشورهای اروپایی از رژیم صهیونیستی دفاع کرد.
وی که دختر یک کُرد ترک تبار است که به هلند فرار کرده بود، با بیان این که اوضاع امنیتی را در مناطق یهودی نیشین کشورش تحت نظر دارد: گفت حدود ۵۰ هزار یهودی هلندی عمدتا در آمستردام زندگی می کنند و یگان های ویژه پلیس وظیفه حراست از آنها و گشت زنی در خارج از مدارس و کنیسه ها را برعهده دارند.
فایننشال تایمز نوشت: هر چند وزیر هلندی از حق راهپیمایی های حمایت آمیز از فلسطینی ها دفاع کرد اما در فرانسه تظاهرات ها منع شده اند و آلمان به دلیل استفاده از سیاست مشت آهنین علیه حامیان فلسطین مورد انتقاد قرار دارد.
این رسانه افزود: در آستانه انتخابات سراسری هلند در ۲۲ نوامبر (اول آذر)، احزاب سیاسی این کشور مانند سایر کشورهای اروپایی درباره نحوه واکنش به درگیری جدید در خاورمیانه اختلاف نظر دارند.
کوثر بوخالیخت (Kauthar Bouchallikht) اولین نماینده باحجاب پارلمان هلند از حزب سبز به دلیل نحوه واکنش اولیه حزب متبوعش به این جنگ و قصور در توجه به مصائب فلسطینی ها، از نامزدی برای رقابت در انتخابات دوباره کناره گیری کرد.
در لاهه، در حالی که دولت هفته گذشته پرچم رژیم صهیونیستی را از روی وزارتخانه ها به اهتزاز درآورد، شورای شهر از انجام این کار خودداری کرد.
یشیلگوز زگریویس رهبر جدید حزب حاکم راست میانه مردم برای آزادی و دموکراسی است که مسئولیت این حزب را بعد از استعفای مارک روته نخست پیشین هلند برعهده گرفت.
وی به بهانه حفظ قانون وعده داده است که به شدت افرادی را که وارد این کشور می شوند تحت کنترل قرار دهد؛ موضعی که بازتاب رویکرد سختگیرانه انگلیس بعد از خروج از اتحادیه اروپا و سیاستمداران راست افراطی در فرانسه، آلمان، ایتالیا و یونان است که بحث مهاجرت در آنها به شدت داغ است.
در هلند، سیاست های مهاجرتی به عامل اختلاف بین مقامات این کشور تبدیل و به سرنگونی دولت روته در ژوئیه گذشته منجر شده است.
وزیر دادگستری هلند و نامزد نخست وزیر این کشور برخلاف روته، وعده تشکیل ائتلاف با خیرت ویلدرز سیاستمدار راست افراطی و ضد مسلمانان را نداده اما سیاستمداران طرفدار مهاجرت آزاد را به دلیل ناامید کردن مهاجران و افراد محلی مورد انتقاد قرار داده است.
وی که خود مهاجر است گفته است به دلیل فشارهای اجتماعی بعید به نظر می رسد از مهاجران مانند خانواده او در دهه ۱۹۸۰، استقبال شود.