به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از پایگاه خبری «فیز»، فشارهای دوگانه ناشی از تغییرات آب و هوایی و آلودگی پلاستیکی بطور مکرر در رسانه‌ها و همچنین در مقالات تحقیقاتی و سایر گزارش های محیط زیستی مطرح می شود. این قابل درک است. پلاستیک ها تا حد زیادی از سوخت های فسیلی مشتق می‌شوند و سوزاندن سوخت های فسیلی عامل اصلی تغییرات آب و هوایی ناشی از اقدامات انسان است.
فرصت موجود برای کاهش انتشار گازهای آلاینده به منظور حفظ گرمایش در محدوده‌های مورد توافق بین‌المللی به سرعت در حال از دست رفتن است و منطقی به نظر می‌رسد به این نتیجه برسیم که هرگونه کربن فسیلی «اضافه» از آلودگی پلاستیکی یک مشکل برای آب و هوا خواهد بود.
تحقیقات جدیدی با استفاده از یک مدل سامانه زمین به بررسی این سوال پرداخته و مشخص کرده است که کربن انتشاریافته ناشی از آلودگی پلاستیکی تاثیری ناچیز دارد. نگرانی بزرگتر تولید پلاستیک های جدید است که همین الان ۴.۵ درصد از کل انتشار جهانی را به خود اختصاص می دهد و انتظار می‌رود که افزایش یابد.
کربن ارگانیک ناشی از آلودگی پلاستیکی
در طبیعت، گیاهان کربن ارگانیک (ترکیبات کربن- هیدروژن) از کربن غیرارگانیک (ترکیبات کربنی غیرمتصل به هیدروژن) را از طریق فتوسنتز می‌سازند. بیشتر پلاستیک ها از سوخت های فسیلی ساخته می شوند که ترکیبات کربن ارگانیک هستند. این کربن ارگانیک همزمان با پوسیدن و تجزیه شدن پلاستیک وارد محیط زیست می شود.
بر این اساس، نگرانی‌هایی مطرح شده است درباره اینکه این مساله می‌تواند چرخه بازیافت کربن جهانی را مختل سازد چرا که به عنوان یک منبع جایگزین کربن برای باکتری عمل می‌کند. باکتری‌ها کربن ارگانیک مصرف می کنند.
یک فرض کلیدی در این نگرانی‌ها این است که کربن ارگانیک تاثیر مهمی بر چرخه بازیافت جهانی کربن (carbon cycling) دارد. اما تفاوت‌های مهمی بین دی‌اکسید کربن اتمسفری و ذخیره کربن ارگانیک اقیانوس ها وجود دارد. دی اکسید کربن اتمسفری، آب و هوا را بطور مستقیم گرم می‌کند در حالی که کربن ارگانیک حل شده (dissolved) ذخیره شده در اقیانوس تا حد زیادی غیرفعال است.
زمانی که بدانیم کربن پلاستیک ها به عنوان یک منبع کربن غیرارگانیک حل شده در نظر گرفته می شود، می توانیم به پتانسل اندک آن برای تاثیرگذاری پی ببریم. ذخایر کربن غیرارگانیک در اقیانوس ۶۳ بار بزرگتر از ذخیره کربن ارگانیک آن است.
محققان با انجام شبیه‌سازی‌هایی مشخص کردند که میزان کربن حل شده غیرارگانیک در اقیانوس ها تنها موجب افزایش دی اکسید کربن اتمسفری به میزان یک واحد در میلیون در طول یک قرن می شود. این افزایشی بسیار ناچیز است به خصوص اگر بدانیم که سوزاندن سوخت های فسیلی در حال حاضر دی اکسید کربن اتمسفری را به میزان بیش از ۲ واحد در میلیون در هر سال افزایش می دهد.
در همین حال، یک پیمان الزام آور جهانی در خصوص پلاستیک ها که در حال حاضر در قالب برنامه محیطی سازمان ملل در دست تدوین است، فرصت خوبی برای به رسمیت شناختن نقش فزاینده تولید پلاستیک بر تغییرات اقلیمی و تلاش برای تصویب مقررات لازم برای پرداختن به این مساله است.