به گزارش ایرنا، در بازی‌های آسیایی ملی‌پوشان رشته‌های آبی بالاخص واترپلوئیست‌ها نتوانستند نتیجه‌ای در خور شانی کسب کنند. تیم ملی واترپلو در دیدار رده‌بندی با شکست برابر قزاقستان عنوان چهارم را کسب کرد. در پی این اتفاق محسن رضوانی، رئیس فدراسیون شنا، شیرجه و واترپلو با حضور در خبرگزاری جمهوری اسلامی، پاسخگوی سئوالات خبرنگاران ورزشی ایرنا در رابطه با عملکرد نمایندگان کشورمان در هانگژو بود.
*واترپلو
از ابتدای سال ۱۴۰۲ چه برنامه‌ای برای حضور قدرتمند تیم ملی واترپلو برای حضور در بازی‌های آسیایی داشتید؟
واترپلو ایران در نوروز ۱۴۰۲ توانست نایب قهرمانی آسیا را بدست آورد و این مسئله روح تازه‌ای به واترپلو داد و تیم ملی از همان ابتدای سال شروع به تمرین و افتخارآفرینی کرد. تغییراتی در کادر فنی داشتیم که مهدی پنام‌تاش به عنوان سرمربی ایرانی به جای الکساندر چیریچ به تیم ملی اضافه شد، زیرا چیریچ به علت برخی مشکلات خانوادگی دیگر توان ادامه کار در ایران را نداشت. پنام‌تاش به نظرم سرمایه بسیار خوبی است و تصمیم داریم پس از این که کادرفنی هم تایید کند، او را تا بازی‌های آسیایی ۲۰۲۶ در جایگاه سرمربی تیم ملی حفظ کنیم. با اینکه نتوانستیم در بازی‌های آسیایی کسب مدال کنیم اما واترپلو ایران را هنوز هم با ظرفیت نایب قهرمانی آسیا می‌بینیم و با این ذهنیت بود که برای بازی‌های آسیایی هانگژو اعزام شدند.
از خرداد ماه اردوی ملی‌پوشان شروع و تیم ملی (ب) صربستان هم در یک مقطع زمانی به اردوی ما اضافه شد. پس از مدتی با نظر چیریچ، دژان میلاکوویچ که یکی از مربیان بسیار خوب صربستانی است نیز برای همراهی تیم ملی آمد. در برنامه تیم ملی سفر به صربستان و گرجستان را هم قرار دادیم تا روند تمرینی بسیار خوبی را داشته باشند. حتی برای بچه‌های تیم ملی حقوق مناسبی هم هماهنگ شد تا دغدغه‌ها را تا حد ممکن کاهش دهیم و با بهترین آمادگی تیم ملی را به بازی‌های آسایی اعزام کردیم.
در بازی‌های آسیایی چه گذشت و چرا تیم ملی موفق به کسب مدال نشد؟
در بازی‌های آسیایی اولین بازی سخت ما رو به روی چین بود و شیرازه تیم از هم پاچید و دفاع بچه‌ها بهم ریخت. این اتفاق در گذشته هم برابر تیم چین اتفاق افتاد و کادرفنی بررسی‌های لازم را انجام داد تا دیگر چنین نشود. وضعیت پشتیبانی با چین متفاوت بود و نمی‌توانیم خودمان را با آن‌ها مقایسه کنیم و البته تشویق تعداد بالای هواداران چینی هم در نتیجه بی‌تاثیر نبود. با این حال از این مسئله که تیم ما به یکباره خودش را مقابل چین گم می‌کند، نمی‌توان دفاعی انجام داد و باید برای این مسئله راهکاری بیاندیشیم.
پس از آن مقابل قزاقستان بازی داشتیم که بازیکنان صربستانی و روسی در ترکیب خود داشتند و تیمشان را تقویت کرده بودند اما بچه‌ها بسیار دفاع خوبی را انجام دادند و اجازه ندادیم قزاقستان بازی خودش را انجام دهد. مسئولان قزاق اواخر بازی با ما خداحافظی کردند و کسب برنز را به ما تبریک گفتند و تا جایی همه از کسب مدال مطمئن بودیم که اسامی را برای کسب جوایز هم اعلام کردیم اما به یکباره در دقایق پایانی مساوی شدیم و در پنالتی بازی را واگذار کردیم. یکی از اشتباهات بزرگم این بود که نتوانستم روانشانس خوبی را همراه تیم بفرستم تا قبل از پنالتی روحیه بچه‌ها تقویت بشود و به این شکل شوتزنهای خوب ما، خراب نکنند.
می‌توان گفت که تیم ما چاشنی شانس را همراه خودش نداشت و مسئولیت این اتفاق هم به عهده من است، با این حال باز هم باید تکرار کنم که تیم ما لیاقت بیشتر از این‌ها را دارد و باید نقره آسیا را از آن خودش کند.
ریشه مشکلات تیم ملی در کجا بود که باید اصلاح شود؟
یکی از مشکلات ما خداحافظی ۲ ملی‌پوش به خصوص حامد ملک‌خانبانان بود که یکی از شوتزنهای بسیار خوب ایران است و نتوانستیم آن‌طور که باید در تمام کردن حمله‌ها موفق باشیم. البته خوشحالیم که بازیکنان جوان و قدرتمندی را به تیم ملی بیاوریم و درحال حاضر جوان‌ترین تیم آسیا هستیم.
فقدان سخت‌افزار مانند استخر در هیئت‌های استانی یکی از مشکلات بزرگ ما است که نمی‌توانیم مکانی را برای ورزش قهرمانی بازیکنان شهرستانی اختصاص دهیم. فقط ۵ استان ما استخر دارند و دیگر استان‌ها استخری که مناسب ورزش قهرمانی باشد را در اختیار ندارند.
تیم ملی واترپلو ما شانس مدال است و باید بیش از این به آن توجه کنیم که البته بابت این توجهات هم برخی مرا متهم می‌کنند که علاقه بیشتری به این رشته دارم اما واقعیت این است که واترپلو ایران از شنا و شیرجه جلوتر است.
لیگ واترپلو ما در چه حالی است؟ می‌تواند پشتوانه خوبی برای تیم ملی باشد؟
خوشبختانه قراردادهای واترپلو در لیگ زیاد شده و بازیکنان تاپ ما تا ۳۰۰ میلیون هم برای قراردادها صحبت می‌کنند و این اتفاق توان خوبی به لیگ می‌دهد. برای لیگ واترپلو برنامه داریم که جذب بازیکنان خارجی را هم در تیم‌ها داشته باشیم تا سطح لیگ را بالاتر از این ببریم.
یکی از مشکلات بزرگ ما عدم پخش تلویزیونی است که اسپانسرها به علت دیده نشدن، به این رشته ورود نمی‌کنند و هر کاری که می‌کنیم صدا و سیما به واترپلو ورود نمی‌کند با اینکه در بازی‌های آسیایی مشخص شد که مشکلی برای پخش وجود ندارد.
مربیان خوبی داریم که برخی با الکساندر چیریچ در تیم ملی کار کردند و البته دوره‌های آموزشی خوبی هم برای مربیان برتر در برنامه داریم تا بهترین نتیجه را داشته باشیم. چیریچ همچنان به عنوان مشاور ما حضور دارد و برای نتیجه خوب قطعا به مشورت و کمک نیاز داریم.
باشگاه‌های بزرگ و دولتی که بسیار در فوتبال هزینه می‌کنند باید به لیگ ورزش‌های دیگر هم توجه کنند و که هزینه زیادی هم برایشان ندارد، اما جان تازه‌ای به رشته‌های منهای فوتبال تزریق می‌کند.
ماجرای طلب واترپلوئیست‌ها از پرسپولیس به کجا رسید؟
در زمان انصاری‌فرد، قهرمانی لیگ واترپلو توسط پرسپولیس کسب شد اما همچنان بچه‌ها به دنبال طلبشان از این باشگاه هستند. چندی پیش با رضا درویش صحبت کردم و او هم جمع طلب بازیکنان را ناچیز دانست ولی به علت حواشی زیاد، فرصت رسیدگی به این مشکل را پیدا نمی‌کند. ما حکم قطعی برای طلب بازیکنان را گرفتیم اما خیلی زشت است که حتما باید حساب باشگاه را ببندیم تا بچه‌ها به پولشان برسند. باز هم از درویش این مسئله را پیگیر می‌شوم تا واترپلوئیست‌ها به حق خودشان برسند.
*شنا
مشکل اصلی ما شنا کجاست؟
مشکل ما عدم ساخت پایه قهرمانی است؛ ما اول باید ورزش همگانی را از ورزش قهرمانی جدا کنیم و ببینیم که چه مقدار سخت افزار در اختیار شنای کشور است؟ مقام معظم رهبری نیز تاکید بسیاری برای ورزش همگانی داشتند که ما از آن خیلی عقبیم. استخرهای ما همه به بخش خصوصی واگذار شدند و تنها برای بلیت فروشی تلاش می‌کنند و به سراغ ورزش قهرمانی نمی‌روند اما در حال حاضر بچه‌های ما نیز به سراغ آموزش شنا نمی‌روند. باید در تمام شهرها به هیئت‌های استانی یک استخر داده شود تا آموزش و ورزش قهرمانی را در آن پایگاه جدی بگیرند.
ملی‌پوشان ما در چه حالی هستند و تا کجا توانستیم موفق باشیم؟
در تمام جهان شناگرها را در آسوده‌ترین حالت حفظ می‌کنند زیرا سختی پیشرفت در این رشته چند برابر باقی رشته‌ها است. در سال‌های گذشته پیشرفت داشتیم و توانستیم ۹۰ درصد رکوردهای ملی را بزنیم اما باز سرعت خوبی در پیشرفت نداشتیم و من هم راضی نیستم. یکی از شناگرهای ما ماهی ۵۰۰ دلار حقوق دریافت می‌کرد اما نتوانست نتیجه بگیرد و این حقوق را نیز کنسل کردیم اما روی سامیار عبدلی که خارج از کشور حضور دارد، به شدت سرمایه‌گذاری کردیم و قطعا یکی از بهترین‌های جهان می‌شود. شخصیت جنگنده‌ای دارد و می‌تواند با حمایت مناسب، به رتبه بسیار خوبی برسد. سرمایه‌های کمی در شنا داریم و به علت خاص بودن باید به شکل دیگری آن را پیگیری کنیم. یکی از شناگران ما نیز مصدوم شد و نتوانست به بازی‌های آسیایی برسد.
البته بچه‌های ما کمی بی‌انگیزه شدند زیرا قراردادها و حمایت از آن‌ها بسیار کم است. این رشته یکی از ورزش‌های مدال‌آور در المپیک است و اگر بتوانیم به خوبی آن‌ها را حمایت کنیم، تعداد مدال‌های ما متفاوت می‌شود و تعداد مدال‌های ایران در رقابت‌هایی مثل بازی‌های آسیایی اینقدر پایین نمی‌آید.
با وجود مخاطبین زیاد در استخرهای کشور چطور نمی‌توانیم در بخش قهرمانی پیشرفت سریع‌تری داشته باشیم؟
چیزی که الان از استقبال مردم از رشته شنا در کشور وجود دارد به نظرم ۱۰ درصد آن است که باید باشد. در مرحله اول باید آموزش شنا را در تمام کشور همسان کنیم. باید هزینه کنیم تا مربیان خارجی به کشور بیایند و این رشته را متحول کنیم؛ البته برنامه‌هایی برای جذب ایرانی‌هایی که در خارج هستند داریم. پس از آنکه با آموزش، بخش همگانی پیشرفت می‌کند، در بخش قهرمانی هم باید ورود بیشتری کنیم و استعدادیابی را در رده‌های پایه باید جدی‌تر دنبال کنیم.
*شیرجه
رشته شیرجه با هیجاناتی که دارد، چه وضعیتی در کشور دارد؟
ما در شیرجه فقط یک استخر آزادی را داریم که برای شیرجه استاندارد است و زمانی که مکان مناسبی برای این رشته نداشته باشیم، چطور می‌توانیم ورزشکاران را پرورش دهیم؟ ما می‌خواهیم این رشته را کمی متمرکزتر در کشور دنبال کنیم تا بتوانیم ورزشکاران با استعداد را جذب کنیم. البته این رشته شجاعت خاص خودش را می‌خواهد و هر پدر و مادری اجازه نمی‌دهد که فرزندش از سن پایه به این رشته بپیوندد. هیجان این رشته بسیار بالاست و باید از این نکته برای پرورش شیرجه استفاده کنیم.
محمد مقدسی از ورزشکاران خوب ما است اما همچنان راه طولانی را در پیش دارد تا بتواند به برترین‌های جهان نزدیک شود.