روح الله حقیقت روز سه شنبه در گفت وگو با ایرنا اظهار داشت: در مجموع ۷۵ محیط بان هم اکنون از مناطق حفاظت شده کهگیلویه و بویراحمد محافظت می کنند که با تامین تجهیزات فاصله آنها با استاندارد کشوری کاهش خواهد یافت.با تامین تجهیزات میزان کمبود نیرو در مناطق حفاظت شده تا حدودی جبران خواهد شد.
وی اضافه کرد: یگان حفاظت محیط زیست کهگیلویه و بویراحمد با وجود دارا بودن مشکلاتی از جمله کمبود نیرو، گستردگی استان، پراکندگی مناطق و تراکم وظایف سعی بر ارائه خدمات مطلوب داشته است.
براساس استاندارهای ملی به ازای هر یکهزار هکتار یک محیط بان باید کار حفاظت از عرصه های طبیعی را به عهده داشته باشد اما این شاخص در کهگیلویه و بویراحمد بیش از چهار برابر استاندارد کشوری است.
۳۲ درصد از مساحت استان کهگیلویه و بویراحمد در قالب هفت منقطه حفاظت می شود که این امر ضمن سخت تر کردن کار محیط بانان باعث شده کمبود نیروی انسانی در این مناطق بیشتر احساس شود.
پیش تر هادی سنایی رئیس اداره روابط عمومی و امور رسانه اداره کل حفاظت محیط زیست کهگیلویه و بویراحمد به ایرنا گفت: این استان با داشتن ۳۱۲ هزار هکتار منطقه حفاظت شده و با توجه به توپوگرافی کوهستانی و صعب العبور بودن آن، با کمبود ۲۳۷ نفر نیروی محیط بان مواجه است.
استان کهگیلویه و بویراحمد با ۳۱۲ هزار و ۵۰۰ هکتار منطقه حفاظت شده و موقعیت اکولوژیکی و توپوگرافی خاص خود دارای پوشش گیاهی، جانوری و منابع حیاتی متنوعی است به گونه‌ای که افزون بر ۲۰ درصد پوشش جنگلی زاگرس و حدود ۴۰ درصد گونه‌های دارویی کشور را در خود جای داده است.
هم اینک هفت منطقه حفاظت شده با وسعت ۹۳ هزار و ۶۶۰ هکتار، دنای شرقی با وسعت ۲۸ هزار و ۲۰۲ هکتار، خاییز سرخ با مساحت ۳۳ هزار و ۲۳۵ هکتار، خامی با وسعت ۲۵ هزار و ۶۷۱ هکتار، دیل با ۱۰ هزار و ۳۸۱ هکتار، سولک با ۲ هزار ۴۲۸۷ هکتار و سیوک با ۱۲ هزار ۸۵۸ هکتار در این استان زیبای طبیعی وجود دارد.
کهگیلویه وبویراحمد همچنین دارای پنج منطقه شکار ممنوع شامل پادنای سمیرم، خرم ناز، لار و ماغر، حاتم و کوه تلرش است.
در رأس آنها پارک ملی و منطقه حفاظت شده دناست که با وسعتی معادل ۹۳ هزار و ۶۶۰ هکتار دارای ۱۵۵ گونه جانوری پرنده، ۲۴ گونه جانوری پستاندار، ۲۰ گونه آبزی و ۳۹ خزنده است.
منطقه حفاظت شده دنا یکی از غنی‌ترین مناطق زیستی از لحاظ تنوع گیاهی و جانوری در ایران و دنیاست که در سال ۲۰۱۰ میلادی از سوی سازمان یونسکو به عنوان اولین ذخیره گاه بعد از انقلاب، دهمین ذخیرگاه بیوسفری ایران و پانصد و پنجاهمین ذخیره‌گاه دنیا به ثبت رسید.