به گزارش ایرنا، سهراب آزاد که به عنوان هیئت ژوری رشته سپک تاکرا حضور داشت روز دوشنبه با حضور در خبرگزاری جمهوری اسلامی، پاسخگوی سئوالات خبرنگاران گروه ورزشی بود.
مشروح کامل این گفت‌وگو را در زیر می‌خوانیم:
شما به عنوان یک ایرانی در هیئت ژوری رشته سپک‌تاکرا در بازی‌های آسیایی حضور داشتید.
یکی از افتخارات تمام ملت‌ها این است که نمایندگان یا مدیران ورزشی کشورشان در مسابقات رسمی و با اعتبار بین‌المللی شرکت کنند. من از ایران در هیئت ژوری و فولادی هم در کمیته اجرایی حاضر شد. مسابقات سپک‌تاکرا در سطح آسیا با سطح جهانی برابری می‌کند زیرا در شرق آسیا این رشته را به عنوان رشته مادر می‌شناسند و محبوبیت بالایی دارد اما با این حال در کاروان بازی‌های آسیایی اعزام ملی‌پوشان ما لغو شد.
دلیل حضور نداشتن تیم ملی ایران چه بود؟
دلیل لغو این اعزام این بود که شانس مدال در انفرادی نداشتیم و باید به صورت تیمی اعزام می‌شدیم که امکان مدال‌آوری داشته باشیم اما کمیته ملی المپیک با اعزام تیمی مردان موافقت نکرد. با این حال خواستیم که بانوان ما با ۵ یا ۶ نفر ورزشکار اعزام شوند و قول اعزام هم گرفتیم اما باز هم این امکان مهیا نشد.
چقدر از مدال‌آوری بانوان اطمینان داشتید که برای اعزام آن‌ها تاکید می‌کردید؟
ما شانس زیادی برای کسب مدال داشتیم، زیرا در تورنمنت‌های گذشته موفق شده بودیم که بسیاری از همین رقبا را شکست دهیم. چین و لائوس در بازی‌های آسیایی برنز مشترک گرفتند و بچه‌های ما در رقابت‌های جهانی هر ۲ تیم را شکست داده بودند و اگر یک تحلیل ساده کنیم و نگاهی تخصصی داشته باشیم، واضح است که شانس کسب مدال وجود داشت، اما نتوانستیم از آن استفاده کنیم. خیلی افسوس خوردم که نگاه مسئولان ورزشی تخصصی نبود و شاید اعزام‌های اشتباهی داشتیم.
حضور شما در هیئت ژوری چقدر می‌تواند تاثیر بین‌المللی نیز داشته باشد؟
حضور یک ایرانی در هیئت ژوری به طور حتم در بعد بین‌المللی موثر است. به نظرم یک لیست در وزارت ورزش از ایرانی‌هایی که در فدراسیون‌های آسیایی و جهانی مسئولیت دارند تهیه و جلساتی برگزار شود تا از ظرفیت و توانایی این افراد برای ساخت جایگاه بین‌المللی مدیران ایرانی در سطح‌های بالای مدیریتی مثل ریاست فدراسیون جهانی استفاده شود. این افراد کمک زیادی می‌توانند انجام دهند و برای مثال خود من حاضرم برای این موضوع از تمام ارتباطاتم استفاده کنم.
به صورت کلی اعزام‌های بازی‌های آسیایی را چطور دیدید؟
ما در بعضی رشته‌ها که شانس مدال نداشتیم که موفق بودیم و این مسئله نشان می‌دهد که باید حمایتمان از رشته‌های ورزشی را تغییر دهیم. مثلا در سپک‌تاکرا تا چه زمانی فقط با لیگ کشوری و شرکت در مسابقات متفرقه می‌توانیم برای مخاطبین جذابیت ایجاد کنیم؟ باید برای رشته‌هایی که شانس مدال‌آوری در تورنمنت‌هایی مثل بازی‌های آسیایی دارند، برنامه‌ریزی و از فرصت ۴ ساله استفاده کنیم. کشور تایلند با ۴ مدال سپک‌تاکرا موفق شد رتبه ۲ رقمی خود را تغییر دهد و جایگاه خوبی کسب کند. تا کی می‌خواهیم دست به دامان کشتی باشیم که کاروان ما را نجات دهد؟ مگر ایرادی دارد که روی رشته‌های دیگر هم سرمایه‌گذاری کنیم؟
به نظر خودتان ضعفی در رشته سپک‌تاکرا و گسترش آن نداشتید؟
در سپک‌تاکرا به طور قطع کم‌کاری‌هایی هم داریم ولی آن هم دلیل دارد. برخی از ما انتظار دارند که مدال بیاوریم اما مگر ما چقدر امکانات و بودجه داریم که بتوانیم اعزام داشته باشیم و یا کادرفنی خوبی برای ورزشکاران بیاوریم؟ با این که ما استعدادهای خوبی داریم اما اگر به درستی نتوانیم شرایط را مهیا کنیم، قطعا نتیجه‌ای هم در کار نخواهد بود.
فدراسیون انجمن‌های ورزشی چگونه توانسته از این تعداد رشته حمایت کند؟
به نظرم تا همین حالا هم کار را به سختی پیش بردند که فدراسیون سرپا مانده و به کار خود ادامه می‌دهد. قطعا کار ساده‌ای نیست که در یک مجموعه ۲۰ رشته ورزشی را مدیریت کنیم و مشخص است که با این وضعیت، نمی‌توان انتظار پیشرفت همه رشته‌ها را داشت.
از چه زمانی وارد این فدراسیون شدید و چطور می‌خواهید ادامه دهید؟
از سال ۸۸ وارد فدراسیون انجمن‌های ورزشی شدم و از اوایل تاسیس این مجموعه، پست مدیریتی داشتم. به نظرم ۴ سال هم برای من دیر شده که به عنوان یک جوان در جایگاه ریاست این فدراسیون بنشینم؛ با اینکه در ریاست ۲ رشته‌ای که به عهده من بوده، کارنامه خوبی هم داشتم. عملکرد من مشخص است و نیاز به تعریف ندارد و مدال آوری خوبی هم داشتیم و قطعا کارم را بلدم که توانستم در رشته‌های ورزشی زیر نظرم موفق باشیم.
یک مدیر موفق چه ویژگی‌هایی باید داشته باشد؟
من با دست خالی این رشته‌ها را مدیریت کردم و باید به این مسئله هم توجه کرد که مدیریت تنها به تحصیلات نیست و باید به صورت ذاتی و تجربی هم توانایی وجود داشته باشد. به نظرم اول باید رئیس فدراسیون توانایی ارتباط با بقیه کشورها را داشته باشیم و به سادگی از این موضوع نگذریم.
از تجربه مدیریتی خود برای دیگران هم استفاده کردید؟
موفق شدیم در عرصه بین‌الملل برای تعداد زیادی از ایرانی‌ها کسب جایگاه داشته باشیم و داوران زیادی که همه به زبان انگلیسی مسلط هستند را تربیت کردیم که در رقابت‌های بین‌المللی نیز قضاوت کردند. موفق شدیم هم تعدادی از نمایندگان کشورمان (بانوان و مردان) را در جایگاه‌های ریاستی، داوری، رسانه و....بکار بگیریم و این کار بر خلاف تصور برخی‌ها خیلی ساده نبود.
برسیم به رشته کراسفیت. چطور شد که این رشته تحت پوشش فدراسیون وزنه‌برداری رفت؟
من از ۲۰ سالگی باشگاه‌دار بودم و به نظرم این رشته جذابیت زیادی دارد و در سه محور آموزش، گسترش و قهرمانی این رشته را پیش بردیم. فکر کردم که در وزنه‌برداری می‌توانیم کمک کنیم و می‌بینیم که در بیشتر کشورها، وزنه‌برداران در سالن کراسفیت تمرین می‌کنند. باید کم‌کم به همه ثابت شود که کراسفیت برای بدنسازی همه رشته‌ها مناسب است و می‌توانند کراسفیت را همه‌گیر کنند. بچه‌های ما حرکت یک ضرب و ۲ ضرب وزنه‌برداری را در کراسفیت می‌زنند و به جرات می‌توان گفت که این رشته می‌تواند به همه رشته‌های ورزشی کمک کند.
در بخش همگانی هم توفیقی داشتید؟
در بخش همگانی با شهرداری همکاری داشتیم و ورزشکاران که بی‌انگیزه شده و از این رشته رفته بودند را با جوایز خوب باز گرداندیم. مسابقات کارگری و آتش‌نشانی را راه انداختیم و استان‌ها نیز با ما همراه شدند و مسابقات را از سطح کودکان تا پیشکسوتان برگزار می‌کنیم و در حال حاضر بیش از چهار هزار باشگاه کراسفیت در کشور داریم.
به چه شکل لیگ کراسفیت را راه‌اندازی کردید؟
آیین‌نامه لیگ را مثل فوتبال و دیگر رشته‌های پر مخاطب نوشتیم و به تصویب رسید. ۲۰ تیم A و ۶۸ تیم B داریم که به رقابت می‌پردازند و در مرحله اول که به صورت آنلاین است، فیلم‌های خودشان را برای ما می‌فرستند و بعد از آن نیز به صورت حضوری مسابقات را دنبال می‌کنیم.