شاید شما هم در لابلای فیلم ها و تصاویری از جنایت های رژیم صهیونیستی در غزه که در فضای مجازی و شبکه های تلویزیونی پخش شده، تلاوت قرآن توسط برخی کودکان را دیده باشید که بر روی خرابه های غزه یا در بیمارستان انجام شده است. کودکی بر روی تخت بیمارستان است و پزشکان باید پای او را بخیه بزنند درحالی که داروی بیهوشی و بی حس کننده، ندارند و کودک برای این که درد را کمتر حسن کند، به تلاوت کلام الهی می پردازد.
کودکی دیگر در کنار ساختمان های فرو ریخته بر اثر بمباران های رژیم صهیونیستی به تلاوت آیات صبر و استرجاع می پردازد که «قطعاً همه شما را با چیزی از ترس، گرسنگی، و کاهش در مال ها و جان ها و میوه‌ها، آزمایش می‌کنیم؛ و بشارت ده به استقامت‌کنندگان!»
سیدمحسن موسوی بلده درباره چنین صحنه هایی از تلاوت قرآن توسط کودکان فلسطینی به خبرنگار معارف ایرنا گفت: تلاوت قرآن توسط کودکان در غزه نشان می دهد که چنین کاری یک فرهنگ در میان آنان است. یک کودک فلسطینی در محدوده این شهر با قرآن رشد می کند و از پدر و مادر خود یاد می گیرد.
وی افزود: در یکی از مصاحبه ها می بینیم کودکی در خاک نشسته و صحبت هایی می کند که یک سخنور روحانی نمی تواند به این زیبایی سخن بگوید و این مساله نشان می دهد که چنین فرهنگی در میان آن ها حاکم است و چرا نباید چنین فرهنگی در ایران و سایر کشورهای مسلمان حاکم باشد؟
این پیشکسوت قرآنی ادامه داد: این کودک جمله های عجیبی دارد. مثلا می گوید من در این سن و سال باید بازی کنم نه این که روی خاک بنشینم و پدر و مادرم در زیر این خاک باشند. این فیلم ها نشان دهنده آن است که با قرآن رشد می کنند و حاصل آن این است که یک کودک در حالی که برادر کوچکش نفس های آخر را می کشد، به او شهادتین را یاد می دهد در حالی که گاهی بزرگان ما اینگونه نیستند.
موسوی بلده افزود: جنگ و مبارزه است که این کودکان را اینگونه آبدیده کرده و در جنگی بزرگ شده اند که حق مقاومت دارند و قرآن می فرماید اذن للذین یقاتلون بانهم ظلموا