حجت‌الاسلام سیدحسین فاطمی‌نیا در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا اظهار داشت: استاد فاطمی‌نیا، لقمه‌های گلوگیر حِکمی و معرفتی را خرد می‌کردند و مهربانانه و پدرانه در کام مستمع قرار می‌دادند و نصیحت را چنان شهدآلود می‌کردند که نسل جوان راغب به شنیدن آن می‌شد.
وی افزود: جوانان ما اکنون خیلی با نصیحت میانه‌ای ندارند اما نصایح ایشان به نحوی بود که شنونده در حقیقت تلخی و گزش نصیحت را حس نمی‌کرد. این نصیحت را داروی تلخ گفته‌اند اما جوانان در بیان استاد فاطمی‌نیا آن را حس نمی‌کردند و آماده عمل می‌شدند. جوانان با شنیدن بیان استاد نه تنها واکنش نشان نمی‌دادند بلکه آماده عمل می‌شدند.
حجت‌الاسلام فاطمی‌نیا گفت: عمده مطلب استاد بواقع حول محور لطافت و اخلاق می‌گشت و ایشان در طول عمر خود از این مهم مواظبت کردند و هرچه به آخر عمر نزدیک‌تر می‌شدند این مواظبت قوی‌تر می‌شد.
وی افزود: این مواظبت به حدی قوی می‌شد که ما اطرافیان از بعضی عملکردهای ایشان شرمنده می‌شدیم.
فاطمی‌نیا اظهار داشت: استاد فاطمی‌نیا با احترامی که می‌گذاشتند و کارهایی که می‌کردند ما را خجالت‌زده می‌کردند حتی روی تخت بیمارستان هم همین لطافت ادامه داشت.
وی همچنین در این باره که اگر استاد فاطمی‌نیا اکنون در قید حیات بودند چه توصیه‌ای برای دولتمردان داشتند ؟گفت: همین‌هایی که تاکنون و در این ۴۰ سال گفتند را بیان می‌کردند. مطلب خاصی برای بخشی خاص نداشتند و مطالب ایشان عام بود که هر کسی می‌توانست استفاده کند و بهره خودش را ببرد.
آیت‌الله سیدعبدالله فاطمی‌نیا از اساتید صاحب‌نام اخلاق در سال ۱۳۲۵ در تبریز چشم به جهان گشود و از کودکی تحت تربیت دینی و علمی پدر خود (میر اسماعیل) که از جمله علمای اهل عرفان بود، قرار گرفت. وی سپس قریب ۳۰ سال نزد میرزا حسن مصطفوی (از شاگردان سیدعلی قاضی) تحصیل کرد و درکنار تحصیلات حوزوی از محضر علمایی چون علامه طباطبایی، سید محمدحسن الهی طباطبایی (برادر کوچک‌تر علامه طباطبایی)، محمدتقی آملی، سید رضا بهاءالدینی، محمدتقی بهجت و علامه جعفری در علوم اسلامی و عرفان بهره برد.
این خطیب برجسته، بامداد دوشنبه 26 اردیبهشت سال 1401 دارفانی را وداع گفت.