براستی تراژدی سلسله فراق و وصال رودش را تا کجا می‌توان تاب آورد، وقتی حتی مژده بودنش، حسرتِ روزهای نیامده است که لختی با آمدنش جوشاب سرزندگی و امید را به همراه می‌آورد و وقتی هم در ژرفنای زمین تشنه‌اش برای مدت‌ها گُم می‌شود، قلوبِ ملتی چشم انتظار را تفته و غصه‌گُسار می‌کند.
حالا که چُنین آرام اما فرحناک و لبریز از قطراتِ زلالش به خانه‌ات برگشته‌ای، گُل از رُخسارِ پل‌های تاریخی اصفهان شکُفته و آرام آرام مغناطیسِ جریان نیل فامت، دل‌های چشم براهت را بسوی ساحلت کشانده است.
دگربار در میانه سوزِ چموش خزان، با خود بهار آورده‌ای! وَه که عبورِ سر به زیر و نجیبانه‌ات از میان آزها و تمتعات انباشت شده که روزگاری مدید خِرخِره نصف جهان را می‌جَود، چه امیدبخش و خیال‌انگیز است؛ توگویی دیگر زورِ چنگال‌های سیاه هوای غبارآلود و شکاف‌های واهمه‌آورِ زمین به تلالوءِ شوق‌انگیزت نمی‌رسد.
حالا کجایش را دیده‌ای؟ این قصه سَرِ دراز دارد، هنوز مانده که همچنان بی‌محابا دل بِبَری، هنوز مانده که دنیای پُر رمز و رازِ رهگذران، هر یک به گوشه‌ای از سیمای پهناورت دخیل ببندد. هنوز مانده که پژواک نغمه‌ها و آوازها از جوار پُل‌هایت خاصه «خواجو»(یت)، آدمی را به وَجد بیاورد.
آری؛ هنوز مانده که خیل رهگذرانت چنان گرداگردت جمع آیند که همچون دُری گرانبها از میان بدرخشی، مانده که صدای پَِرِ مُرغانت، آدمی را به پستوی شعر و خیال پیوند زند.
«با خود پاکی آورده‌ای، ای امیدِ سپید»، حالا گویی زندگی دگربار در رگ‌های اصفهان جاریست، تو اصالت تاریخ مردمان این دیاری، دگربار خرامان و با هزار ناز و کرشمه از راه رسیده‌ای؛ حالا روزها از قطره قطره زُلال جریانت سرمست می‌شویم و شب‌ها مجذوب بارش‌های نور الی نورِ سازه پُل‌هایت؛ آری حالا که آمدی باید حریص بود، آه، غریبه‌ها چه می‌دانند وقتی بروی، نوستالوژی حسرتِ روزهای خوشگوار بودنت، چه جانکاه و دریغ‌افزاست.
به گزارش ایرنا، خروجی سد زاینده‌رود برای نوبت نخست کشت پاییزه کشاورزان شرق و غرب اصفهان از بیستم آبان افزایش یافت و جریان این رود دیرپا از واپسین دقایق شب گذشته به کلانشهر اصفهان و پل‌های تاریخی‌اش رسید.
بهمن ماه سال گذشته خروجی سد زاینده‌رود برای کشاورزان شرق اصفهان افزایش یافت و فروردین و اردیبهشت امسال نیز بازگشایی زاینده‌رود و تخصیص آبش به کشاورزان شرق و غرب استان اصفهان انجام شد.
شرکت آب منطقه‌ای استان اصفهان اعلام کرده است که توزیع آب به میزان و تعداد روزهای توافق شده با کشاورزان شرق و غرب اصفهان صورت خواهد گرفت، همچنین حجم قابل رهاسازی در چارچوب جدول برنامه توزیع آب سد زاینده‌رود، ابلاغی وزارت نیرو بوده که مبنای آن پیش بینی‌های آتی آورد این رودخانه است.
رودخانه زاینده‌رود به طول بیش از ۴۰۰ کیلومتر در دهه‌های اخیر بدلیل برداشت‌های غیرقانونی در بالادست، انتقال آب بین حوضه‌ای، تراکم جمعیت و تا حدودی کاهش نسبی بارندگی‌ها، به یک رودخانه با جریان دوره‌ای، تبدیل و در پایین دست در فصول گرم بویژه تابستان با خشکی مواجه شده است.
تنش آبی استان اصفهان در کنار خشکی مُستمر رودخانه زاینده‌رود، افزایش پدیده‌های مُخرب همچون فرونشست زمین، انتشار ریزگردها و دیگر معضلات زیست محیطی را بدنبال داشته است.