به گزارش سه شنبه ایرنا از استریتز تایمز، آمارهای رسمی تا روز یکشنبه نشان می دهد تعداد مبتلایان بیماری تب دنگی در بنگلادش در سال ۲۰۲۳ به ۲۹۱ هزار و ۸۳۲ نفر رسیده که هزار و ۴۷۶ نفر آنان فوت شدهاند. بنا به همین گزارش، بیمارستانهای بنگلادش برای خدمترسانی به تعداد روزافزون بیماران در این کشور پرجمعیت جنوب آسیا با مشکل مواجه شدهاند.
بر اساس این آمار، تعداد تلفات در سال ۲۰۲۳ بیش از پنج برابر سال ۲۰۲۲ است؛ زمانی که بنگلادش ۲۸۱ مورد مرگ ناشی از تب دنگی را ثبت کرد و مرگبارترین سال از زمان شروع ردیابی این بیماری توسط مقامات در سال ۲۰۰۰ ثبت شد.
کبیرول بشار، استاد جانورشناسی و حشره شناس از دانشگاه جهانگیرنگار بنگلادش که بیشتر دوران حرفهای خود را صرف مطالعه پشهها کرده است، می گوید در طول ۲۵ سال تحقیقات خود هرگز چنین همهگیری شدیدی را ندیده است.
وی گفت: دما، بارندگی و سایر مؤلفهها به دلیل تغییرات آب و هوایی در حال تغییر الگوها هستند. ما از اواخر مهر شاهد بارش بارانهای موسمی هستیم که غیرعادی است. این تغییرات الگوی فصلی شرایط ایدهآلی را برای پرورش پشه آئدس (Aedes aegypti) ایجاد میکند. این پشه در حال تطبیق با این تغییرات است.
بیماری تب دنگی در طول فصل بارانهای موسمی خرداد تا شهریور در آسیای جنوبی رایج است زیرا پشه آئدس که این بیماری را گسترش می دهد، در آب های راکد رشد و نمو می کند.
به دلیل دردهای شدید ماهیچهها و مفاصل به تب دنگی «تب استخوان شکن» نیز میگویند.
پروفسور بشار، کارشناس علمی کمیته ملی مبارزه با دنگی بنگلادش در این باره گفت: پس از سه سال آزمایش، سرانجام به این نتیجه رسیدیم که آئدس در طول روز نیش می زند. این حشره، میتواند حتی در فاضلابهای کثیف و در آب شور دریا تکثیر شود تا چرخه زندگی خود را کامل کند.
این اولین سالی است که موارد دنگی در تمام ۶۴ منطقه بنگلادش گزارش شد؛ کشوری که جمعیت آن بالغ بر ۱۷۰ میلیون نفر است.
به گزارش رویترز، بیشتر افرادی که به دنگی مبتلا میشوند علائمی ندارند، بنابراین تعداد موارد ممکن است بسیار بیشتر از تعداد گزارش شده باشد.
جانسر راحت فیصل، پزشک بنگلادشی گفت: امسال علائم متفاوتی برای تب دنگی مشاهده کردیم. برخی از بیمارانی که فقط با علائم سرفه مراجعه کرده بودند، مبتلا به دنگی تشخیص داده شدند. این نشانه هشدار دهنده است.
هیچ واکسن یا دارویی وجود ندارد که به طور خاص دنگی را درمان کند، اما به گفته کارشناسان، تشخیص زودهنگام و مراقبت های پزشکی مناسب می تواند مرگ و میر را به کمتر از یک درصد از مبتلایان کاهش دهد.