پس از عاشورا با تمام مصیبت‌هایی که حضرت زینب سلام‌الله علیها در سفر کربلا متحمل شد؛ از بی‌وفایی کوفیان و شهادت برادران و برادرزادگان و فرزندان تا تنهایی و شهادت امام حسین (ع)، در هیچ صفحه‌ای از تاریخ، سخنی از شِکوه و گلایه حضرت از سرنوشت و مقدرات الهی نیامده است. آن حضرت هنگامی که در قتلگاه بر بالای پیکر برادر قرار می‌گیرد، رو به آسمان کرده می‌فرماید «خداوندا، این قربانی اندک را از ما بپذیر».
امروز زن مقاوم فلسطین که شاگرد همین مکتب است با مجاهدت و صبر و بردباری به مقام رضا رسیده و این مقام در تمامی برخوردهایش با جنایت‌های صهیونسیت مشهود است. آن بانویی که سه فرزند و مادر خود را در عملیات تروریستی ارتش اسرائیلی از دست داده با صبوری می‌گوید «چنانکه بدون بچه‌هایم زندگی می‌کنم؛ بدون خواهرم و بدون مادرم زندگی می‌کنم ولی آنچه برایم مهم است این است که کرامت داشته باشم و محبت اهل بیت در مسیر زندگی ام جاری باشد. من مادرم و فرزندانم را تقدیم کردم که برایم ارزشمند بودند و می‌دانم همدیگر را ملاقات خواهیم کرد.»
وقتی اهل بیت علیه السلام در لباس اسرای جنگی وارد مجلس عبیدالله بن زیاد لعنت‌الله علیه شدند، ابن زیاد با غرور از زینب کبری پرسید «آیا دیدی خدا با خانوادت چه کرد؟» هرچند با بردن نام امام حسین علیه‌السلام قلب حضرت زینب را شرحه شرحه کرد ولی دختر گرانقدر پیامبر (ص) با اطمینان و صلابت فرمود «جز زیبایی ندیدم! این خیل شهدا کسانی هستند که خدا شهادت را برایشان مقرر کرده بود و آنان به مشهد خویش شتافتند». امروز زن فلسطینی با آرامش قلب می‌گوید «حبّ دنیا را از قلب‌هایمان بیرون کشیدیم و کنار گذاشته‌ایم. باید قدرت ایمان در قلبمان باشد. بچه‌های من با پای خودشان راهی شهادت شدند. من مطمئنم در لحظه شهادت‌شان حضرت زهرا سلام‌الله علیها و امامشان حسین علیه‌السلام حضور داشت».
همین برخورد عاشقانه با حکمت الهی است که فضای مجلس ابن زیاد را علیه او دگرگون و او را تحقیر کرد و امروز علیه صهیونیسم است و دنیا را در مقابل صبر و اقتدار مردم مقاوم فلسطین به ویژه زنان ایشان شگفت زده کرده است. مادر فلسطینی در سخت‌ترین و هولناک‌ترین شرایط به فرزند خود می‌گوید «ما پیروزیم. با وجود همه سختی‌ها که کشیدیم، تسلیم نمی‌شویم. هرگز هرگز.. خدا با ماست و ما قوی هستیم.»
هرچه به احوالات حضرت زینب علیهاسلام تأمل می‌کنیم؛ می بینیم که بلایا و مصیبت های بسیاری بر آن حضرت وارد شده است و دو نکته توجه ما را جلب می‌کند. اول، کمال ثبات و استحکام تقرب ایشان به خداوند است و دوم، رفعت درجه و عظمت رتبه که نتیجه تحملش بر مصیبت های وارده بود.
صبر بر مصیبت به گونه اعجاب آور و بی‌نظیری در برابر آن همه سختی و رنج که گاه تحمل یکی از آنها هم خارج از توان به نظر می‌رسد و به ویژه وقتی که بدانیم هرکس محبتش به هر چه زیادتر باشد، جدایی از آن برایش سخت‌تر است، حضرت زینب علاقه منحصر به فردی به حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام داشتند. همچنین صبر بر اطاعت از خدای خود و ولی زمان خود؛ صبر حضرت زینب سلام‌الله علیها تا به حدی بود که شهادت عزیزانش را با کمال حیرت تحمل می‌کرد.
زینب کبری سلام‌الله علیها شور عاطفه زنانه‌ی خود را با عظمت و متانت یک مجاهد فی‌سبیل‌الله همراه کرده و همگان را مبهوت نمود. در عین حال که امام زمان خود امام سجاد علیه‌السلام را مانند یک مادر مهربان آرامش و تسلی می‌بخشد و با کودکان برادر و بچه‌های پدر از دست داده آن حادثه عظیم، در میان آن طوفان شدید، مثل سد مستحکمی برای آنها آرامش و تسلی ایجاد می‌کند. این روزها نیز زن دست پرورده مکتب زینب (ع) در غزه با تمام توان می جنگد، از مجروحان پرستاری می کند، به یتیم داری می پردازد؛ پیکرهای کودکانش را با دست خود به خاک می سپارد و با کودکان بازی می‌کند تا اگر روز آخر زندگی‌شان است، از عاطفه مادری سیراب شده باشند. زن مسلمان غزه با الگو گرفتن از صبر و مقاومت حضرت زینت سلام‌الله علیها برای زنان دنیا الگویی شده است و شاهدیم که اخیراً مشتاق خواندن کلام وحی شده و برخی نیز با خواندن شهادتین و گذاشتن حجاب بر سر به دین اسلام روی می‌آورند.
شجاعت حضرت زینب که از پدر و مادر خود، به ارث برده بود، موجب شد تا وقتی که عزیزترین نزدیکانش در نصف روز به شهادت رسیدند، به همراه زنان و کودکان و خاندان اهل بیت علیهم السلام با شجاعت بی‌نظیری وارد مجلس عبیدالله شود و خطبه‌ای بخواند که هیچ مرد شجاعی چنین جرأتی به خود راه نمی‌داد. اگر ذره‌ای وحشت از دستگاه به ظاهر باشکوه و با هیبت آنان در دل داشت، هرگز نمی‌توانست چنین خطبه‌هایی ایراد نماید.
همچنین انتفاضه فلسطین هم با حرکت شجاعانه یک دختر به نام عطاف علیان آغاز شد و تا به امروز زنان فلسطین نه تنها تسلیم وضع موجود نشده‌اند بلکه با الهام گرفتن از انگیزه‌های اسلامی، تمسک به ایمان و ورود به عرصه جهاد و مبارزه، عزم خود را برای استقامت و ایستادگی همچون بانوی خود، جزم ساخته‌اند؛ زنانی که با واقعیت خشونت بار و سرکوب کننده اشغال از سال ۱۹۶۷ به بعد زندگی کرده‌اند و تنها با شروع انتفاضه مسجد الاقصی این شرایط ناگوار آنها رفته رفته آشکار شده است. نقش مهم و بارز زنان فلسطینی در انتفاضه آنچنان چشمگیر بوده که آمارها بین سال‌های ۹۷-۱۹۸۷ نشان می‌دهد که حدود ۳۰ درصد شهدا و مجروحان و حدود نیمی از زندانیان در بند اسرائیلی های غاصب، زنان بودند. لیلی خالد به عنوان برجسته‌ترین مبارز نظامی در طول مبارزات زنان فلسطینی مطرح است که به لقب امیره الخاطفین به دلیل ربودن هواپیمای بوینگ ۷۰۷ پرواز ۹۰۴ شرکت هوایی آمریکا شهرت دارد و بعدها به عنوان اولین فرمانده زن جنبش آزادی بخش فلسطین برگزیده شد.