امیر دریابان «احمد عابدیان» روز سه شنبه همزمان با هفتم آذرماه، روز نیروی دریایی در گفت وگو با خبرنگار ایرنا به بیان خاطراتش در دفاع مقدس پرداخت و افزود: سکوی نفتی نوروز متشکل از بخش بود که سکوی شماره یک محل استقرار یگان نیروی دریایی ارتش و سکوی شماره ۲ نیز شامل تاسیسات حساس نفتی بود که به وسیله ۲ پل فلزی به طول حدود ۲۰ متر به هم متصل شده بودند.
وی در ادامه به حمله دشمن به این سکوی نفتی اشاره کرد و افزود: در حملات سوم مرداد ۱۳۶۷ از چهار فروند موشک اگزوست رها شده به سمت سکوها، ۲ فروند از آن‌ها به پایه‌های سکوی شماره ۲ اصابت و ۲ فروند دیگر توسط پدافند سکوها منهدم شد.
عابدیان تصریح کرد: در جریان این حمله موشکی دشمن تعدادی از رزمندگان نیروی دریایی بر اثر شدت انفجار موشک‌ها دچار موج‌گرفتگی و تعدادی مجروح شدند که با بالگرد به بیمارستان پایگاه نیروی دریایی در بوشهر انتقال یافتند
این فرمانده جانباز و بازنشسته نیروی دریایی راهبردی ارتش جمهوری اسلامی ایران با بیان اینکه از ساعت ۰۹:۴۵ تا۱۵:۴۰ روز سوم خردادماه ۶۷ در وضعیت قرمز قرار گرفتیم، گفت: در این مدت دریانوردی و فعالیت‌های ۲ فروند ناوچه و سه فروند بالگرد دشمن در منطقه بین سکوهای نفتی نوروز و اسکله‌های البکر و الامیه عراق در فاصله حدود۳۰ مایلی (هرمایل دریایی ۱۸۵۲ متر است ) به مدت ۶ ساعت گشت زنی کردند.
وی یادآور شد: در سکوهای نفتی نوروز که نسبت به سایر سکوهای نفتی،کمترین فاصله را با سکوهای البکر و الامیه عراق داشت، از وضعیت‌های سه گانه قرمز، زرد و سفید، ما ۲ مورد اول یعنی فقط وضعیت‌های قرمز و یا زرد را داشتیم .
عابدیان ادامه داد: درساعت ۲۰:۳۰ همان روز سرپرست رادار گزارشی مبنی بر این که یک فروند ناوچه تندرو عراقی به سکوها نزدیک شده و در فاصله ۲ مایلی ما در حال دور زدن در اطرافمان است که من دستورلازم را در رابطه با به صدا در آوردن آژیر وضعیت قرمز دادم تا افراد در هر جایی از سکوها هستند ملبس به جلیقه نجات شده و در محل‌های مربوطه تحت نظر سرپرست‌ها مستقر شوند.
وی اضافه کرد: در صفحه رادار که خود من هم ناظر شده بودم بعد از حدود۲۰ دقیقه تعداد تندروهای مهاجم به سه فروند افزایش و کماکان دایره وار دراطراف سکوها می چرخیدند و ضمن حرکت فاصله خود را نسبت به ما کمتر می‌کردند.
وی گفت: درساعت ۲۱ درشرایطی که به شعاع یک مایلی سکوها به تحرکاتشان ادامه می‌دادند، هرکدام مسیر جداگانه‌ای را انتخاب نمودند، یک فروند از تندروها در ضلع شمالی سکوها و ۲ فروند دیگر به ترتیب در قسمت‌های شرقی و غربی سکوها متوقف شدند.
عابدیان افزود: به رغم این که مجهز به سلاح‌های سنگین بودیم، به سرپرست پدافندگفتم تمام نفرات حتی کمک پزشکیار و آشپزها و کمک آشپزها و انباردارها را مجهز به سلاح سبک ژ-۳ کرده و در اطراف چهارضلع هر ۲ سکو مستقرکنند تا اگر تندروها نزدیک‌تر شدند و درگیری پیش آمد بتوانیم با بالاترین حجم آتش حملات را دفع کنیم.
وی تصریح کرد: این وضعیت تاساعت ۲۴ ادامه داشت و دشمن به خیال باطل خود تصور می‌کرد که ما سکوها را ترک می‌کنیم تا بتوانند با اشغال آن‌ها و با منفجرکردن چاه‌های نفتی سکوها را به آتش کشیده و قصد پلیدشان را عملی کنند، دراین ساعت تندروی عراقی ضلع شمالی به تندروی مستقر در سمت شرق سکو ملحق و هر ۲ به آرامی به سمت سکوها ادامه حرکت دادند.
وی گفت: لحظات حساسی بود ضمن هماهنگی بیسیمی با تمام پدافندها دستور آتش به سمت تندروها را صادر کردم که با غرش صدای توپ‌ها در دل شب، گزارش واصله از پست رادار حاکی از این بودکه یکی از شناورهای هجومی دشمن غرق شده و دیگر شناورها به سرعت متواری شدند.
این یادگار دفاع مقدس افزود: حراست شبانه روزی دریادلان ارتش از سکوهای نفتی موجب شد تا کشورمان در اوج جنگ بتواند صادرات نفت خود را داشته باشد ضمن آنکه مسیر صادرات دریایی دشمن بعثی تا پایان جنگ بسته ماند.