کاظم جلالی در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: رفت‌وآمدها بین دو کشور در این راستا زیاد است و شاید سطح هیأت‌ها در حدی نباشد که اطلاع‌رسانی درباره آنها انجام شود؛ به هر صورت من به آینده این خط آهن و کریدور امیدوار هستم و با همتی که همه خواهند داشت، به نتیجه خوبی خواهد رسید.
کاخ سفید از اولین مخالفان راه‌آهن رشت – آستارا
سفیر ایران در مسکو با بیان اینکه فضای مجازی کشور را رصد می‌کند،گفت: از یاد نبریم، زمانی که قرارداد ساخت راه‌آهن رشت-آستارا پس از سخنان رؤسای جمهوری اسلامی ایران و فدراسیون روسیه و توسط وزیران حمل و نقل و شهرسازی دو کشور به امضا رسید، یکی از نخستین موضع‌گیری‌ها از سوی کاخ سفید علیه این پروژه مطرح شد.
وی با بیان اینکه کریدور شمال – جنوب به عنوان یک شاهرگ حیاتی برای دنیا با هدف انتقال کالا به اروپا تعریف شده بود، گفت: ارتباط روسیه و اروپا قطع است اما از اهمیت کریدور کاسته نشده است.
جلالی گفت: در داخل هم تلقی‌هایی می‌شود که این کریدور یک رابطه محدودی است بین ایران و روسیه؛ اگر همین هم باشد کریدور مفیدی است.
کریدور شمال و جنوب، حیاتی برای روسیه، فرصت برای ایران
سفیر ایران در مسکو در ادامه از کریدور شمال- جنوب به عنوان مقوله‌ای حیاتی برای روسیه و فرصت طلایی برای ایران یاد کرد و به تشریح گزینه‌های موجود روسیه برای حمل و نقل کالا پرداخت.
وی با اشاره به اینکه یکی از مسیرهای در دسترس روسیه برای انتقال کالا، گذرگاه آبی شمال این کشور است، یادآور شد: این گذرگاه ۶ ماه از سال، یخ زده است و البته به دنبال این هستند که با کشتی‌های یخ‌شکن، ۶ ماه دیگر سال را نیز در این مسیر کالا جابجا کنند.
جلالی با بیان اینکه با توجه به محاصره غرب، کریدور برای روسیه مقوله‌ای حیاتی است، تصریح کرد:روسیه در گذشته از طریق خلیج فنلاند با اروپا ارتباط داشت و به تعبیر خودشان ۳۰۰ میلیون تن کالا از این مسیر منتقل می‌شد . این مسیر الان بسته شده است.
وی ادامه داد: راه دیگر روسیه برای انتقال کالا از دریای سیاه است که از مسیر بسفر و داردانل عبور کنند، ترکیه امروز دارد با روسیه کار می‌کند اما آینده هم خودشان نمی‌دانند که چه اتفاقاتی در این خصوص می‌تواند بیافتد.
وی اظهار داشت: مسیر دیگر چین است که به روابط دوجانبه این کشور با روسیه معطوف است.
بهترین کریدور برای روسیه
سفیر ایران در مسکو خاطرنشان کرد:اگر به جغرافیای روسیه نگاه کنید، بهترین مسیر کریدوری عبور از جمهوری اسلامی ایران است که یک کانال سوئز جدید دنیا است. البته ما هیچ رقابتی نداریم چون سطح تجارت دنیا به میزانی افزایش یافته است که همه کریدورها می‌توانند در کنار یکدیگر کار کنند و حتی رقابت تعاملی داشته باشند.
شاید برخی فکر می‌کنند یک امضا است
وی تصریح کرد: در داخل ایران دیده‌ام که برخی نگرششان منفی است و نمی‌شود فهمید این نگرش منفی برای چیست.
جلالی در ادامه گفت: برخی شاید تصور کنند، یک امضا است و یک روزقرار می‌گذاریم امضا می‌کنیم. باید توجه داشت که تا رسیدن به مرحله امضا زمان زیادی صرف شد و مذاکرات فشرده‌ای را دو دولت داشتند و نهایتا این را به مسأله امضای قرارداد رساندند که امضای قرارداد در حضور دو رئیس‌جمهور امضا شد و پس از آن باید مطالعات زمین‌شناسی را انجام دهیم که به فرمولی به لحاظ مالی،اجرایی و عملیاتی برسیم.
قول روس‌ها برای نهایی کردن قرارداد تا پایان سال ۲۰۲۳
سفیر ایران در مسکو با بیان اینکه دو دولت در حال کار بر روی جزئیات فرمول عملیاتی این کار هستند، اظهار داشت: در آینده نزدیک، کمیسیون مشترک اقتصادی دو کشور در تهران برگزار می‌شود که یکی از موضوعات همین است که تا آن زمان،این قرارداد را نهایی کنیم. البته دوستان روس گفته اند که تا آخر سال میلادی آن را نهایی کنند و پس از آن عملیات اجرایی آغاز شود.
دولت با جدیت، اجرایی شدن قرارداد را پیگیری می‌کند
جلالی در ادامه تصریح کرد: برخی شاید صحبتشان این باشد که وقتی امضا کردیم، چرا عملیات اجرایی از فردای آن روز، آغاز نشد. طبعا اینها زمان می‌برد. ولی از اراده دولت ما کاسته نشده است که با جدیت مذاکره و مسائل را پیگیری کند.
وی در عین حال،خاطرنشان کرد: در حالت خوشبینانه، پیش‌بینی این است که این قطعه در سال ۲۰۲۷ به اتمام برسد. ای کاش ما در گذشته آینده پژوهی داشتیم و مسائل این منطقه را از ۱۰ سال پیش می‌دیدیم و از آن زمان، زمینه کار را فراهم می‌کردیم و امروز زمینه برای گره خوردن اقتصاد ایران و روسیه بسیار فراهم بود.
اردیبهشت ماه ۱۴۰۲ و پس از سخنرانی روسای جمهوری اسلامی ایران و فدراسیون روسیه، قرارداد ساخت راه آهن رشت - آستارا به طول ۱۶۲ کیلومتر به امضا رسید. این خط ریلی، تکمیل کننده خط ریلی مسیر غربی کریدور شمال - جنوب است.
کریدور شمال – جنوب که در آغاز راه، محصول اراده و عزم روسیه، ایران و هند در سال ۲۰۰۰ میلادی برای ایجاد گذرگاه حمل و نقل بار بود، در طول سال های بعد، شاهد پیوستن شمار دیگری از کشورها به این مسیر ترانزیتی بود.
آنچه برای این کشورها در پیوستن به این مسیر ترانزیتی انگیزه بخش بود این بود که مسیرهای متداول برای ارسال کالا از هند به سمت سن پترزبورگ روسیه که از کانال سوئز عبور می‌کند، حدود ۱۴ هزار و ۵۰۰ کیلومتر طول دارد اما کریدور ایران در این مسیر تنها هفت هزار و ۲۰۰ کیلومتر است که بهره گیری از این ظرفیت، ۴۰ درصد زمان ترانزیت و ۳۰ درصد هزینه های حمل و نقل را کاهش می دهد.
این کریدور سه مسیر شامل دو مسیر زمینی و ریلی شرق و غرب دریای خزر و نیز مسیر ترکیبی زمینی دریایی: روسیه – دریای خزر – ایران را شامل می شود.