پدیده های اجتماعی و سیاسی دارای ابعاد متفاوت و متنوعی هستنند و متناسب با تحول و تغییر در هر یک از پدیده ها، شرایط، ابزار، امکانات، روش و نحوه کنش گری در آن نیز تغییر می کند. در دوره ای از تاریخ، انسان های نخستین، افراد با استفاده سرنیزه و سنگ، اهداف خود را پیش می بردند، در دوره ای دیگر با توپ و اسلحه و سلاح گرم و امروز بخش زیادی از فرایند نیل به اهداف و منافع علاوه بر قدرت و نیروی نظامی، توانایی شکل دهی، اقناع و هدایت افکار عمومی در بستر وب و فضای مجازی است.
برای کنش گری در دنیای پیچیده، شبکه ای و مجازی امروز دنیا، شناخت ابزارها، امکانات، توانمندی ها و از سویی بدافزارها و سلاح های مخرب و ویرانگر، ضروری و لازم است، یکی از مهم ترین پدیده ها در گفتمان رسانه ای امروز، ترول‌ها( (Troll) هستند که در گفتمان رسانه ای، به افرادی گفته می‌شود که با رفتار مخرب در فضای وب به دنبال جلب نظر کاربران، ایجاد تشنج و بیان مطالب تحریک‌کننده و توهین‌آمیز هستند.
ترول ها عموما از الگوریتم (محاسبه عددی)های مشخص و تعریف شده ای پیروی می کنند و با انتشار مواردی خاص در فضای مجازی به موضوعات مختلف دامن می زنند. به عبارتی می توان ترول ها را بلندگوهای سخنرانی ها در فضای مجازی برشمرد که با استفاده از روش های مختلف، افکار عمومی را تحت تاثیر قرار می دهند.
یکی از مهم ترین شگردهای ترول ها، آزار آنلاین (برخط) و نفرت پراکنی در فضای مجازی است. در واقع ترول ها تمام تلاش خود را به کار می گیرند تا با پرداختن به موضوعات گوناگون، اختلاف، تضاد، تعارض، تنش، ناامیدی، یاس و سرخوردگی را به مخاطب منتقل کنند، هدف اصلی ترول ها از این رویکرد، افزایش اضطراب، استرس (فشار روانی) و افسردگی در جامعه است تا گروه های قدرت و ثروت بتوانند به راحتی با اثرگذاری بر روی ذهن افکار عمومی، اهداف و منافع خود را دنبال کنند.
پربیراه نیست که به عبارت عامیانه ترول ها را اوباش فضای مجازی می نامند، چرا که وظیفه اوباش این است که با مسموم کردن فضا، اجازه تفکر، اندیشه ورزی، تدقیق و محاسبه را از ذهن مخاطب واقعی و مجازی بگیرند تا مخاطب در فضایی رازآلود، ترسناک، مبهم و تیره و تار، طعمه طراحی هوشمندانه رسانه ها و پشت پرده آنها شوند.
ترول ها وظیفه بی اعتبار کردن حقیقت، لوث کردن مسائل، آمیختن راست و دروغ، انحراف افکار عمومی و اعوجاج و انسداد فکری مخاطبان را بر عهده دارند و باعث می شوند عرصه تصمیم گیری و تصمیم سازی از فضای نخبگانی و کارشناسی به فضای توده ای منتقل شود؛ این امر به معنای تقلیل سطح درک و تحلیل مردم و شهروندان نیست بلکه موید آن است که طراحان ترول ها با استفاده از روش های پیچیده روانی و جنگ شناختی و تئوری های رسانه ای و روان شناختی، افکار عمومی را آن گونه که خود می خواهند مدیریت و هدایت می کنند.
بدیهی است بسیاری از موضوعات و مسائل تخصصی باید در فرایندی کارشناسانه محور و تخصصی، بررسی، مطالعه و پیگیری شود.
ترول ها با عمومی کردن و توده ای کردن همه مسائل ریز و درشت و با ارائه اطلاعاتی ناقص و اندک از موضوع به ذهن مخاطب، به گونه ای به مخاطبان القا می کنند که آنها نیز می توانند با تسلط کامل و اطلاعات موردنیاز در فرایند تصمیم سازی سهیم باشند، حال آن که در بازترین و دموکراتیک (مردم سالارانه) ترین کشورهای دنیا نیز، افکار عمومی اسیر دیکتاتوری پنهان رسانه ها و پشت پرده آنها هستند و تصمیم گیری و تصمیم سازی از مسیر اندیشکده های تخصصی، اتاق های فکر علمی و کارشناسی و فضاهای نخبگانی تعیین و به وسیله رسانه ها به افکار عمومی تزریق می شود اما در جوامعی که شناخت دقیق و کافی از تحولات و ملزومات امروزی وجود ندارد، فضای مجازی میدان تاخت و تاز ترول ها قرار می گیرد و آنها هستند که افکار عمومی را شکل می دهند و خوراک موردنظر خودشان را به مخاطب تزریق می کنند.
برای زیست در دنیای امروز باید به شناخت این پدیده ها و ملزومات آن پرداخت و این که جامعه امروز و حتی جامعه دانشگاهی و مدیران تصمیم گیر و تصمیم ساز کشور تا چه اندازه با این مفاهیم، واژگان و گفتمان جدید رسانه ای آشنا هستند و شگردها، تاکتیک ها و شیوه های حرفه ای و هوشمندانه را در تصمیمات خود لحاظ می کنند؟