بیتی که ناخواسته غزل خداحافظی درستکار شد + فیلم

به گزارش ایرنا، ۸۴۰ روز حضور در راس کادر فنی تیم ملی کشتی آزاد و تجربه سه رقابت جهانی و چندین تورنمنت بین‌المللی با ورزش اول کشور از پژمان درستکار یک تاریخ شفاهی برای کشتی ایران ساخته است؛ سرمربی که بسیاری انتظار داشتند با حضور در آوردگاه پاریس بتواند روزهای طلایی ایران را بار دیگر تکرار کند اما استعفای ناگهانی وی خانواده این ورزش را در بهت فرو برد، استعفایی که با موافقت فوری دوست دیرینه پژمان در فدراسیون مواجه شد و دبیر، محسن کاوه سرپرست سابق تیم را به عنوان جانشین وی انتخاب کرد.

درستکار چند روز پیش از این استعفا میهمان ایرنا بود جایی که به همه سوالات فنی و حاشیه‌ای جواب داد و خاطراتی نیز از دوران کشتی خود، رفاقت با علیرضا دبیر، سرمربیگری تیم و شکست حسن یزدانی برابر دیوید تیلور به زبان آورد خاطراتی که می‌تواند برای هر دوستدار این رشته جذاب و خواندنی باشد. در گفت‌وگوی درستکار با ایرنا هیچ نشانه‌هایی از استعفا وجود نداشت بلکه در پاسخ به سوالی در خصوص حضور محسن کاوه به عنوان ناظر ویژه فدراسیون در کشتی آزاد گفت: محسن کوهی از تجربه است و حضور وی در این سمت به معنای تقویت تیم ملی است.

خلاصه این مصاحبه و ویدئو کامل این گفت وگو در زیر آمده است؛

بند ناف من را با کشتی بریدند

از وقتی چشماهایم را باز کردم روی تشک کشتی بودم، پدرم هم کشتی‌گیر بود و هم عاشق کشتی. خیلی‌ها قهرمان هستند اما عاشق و دلباخته کشتی نیستند اما پدرم هم دلداده کشتی بود و هم تاریخ کشتی را به خوبی می‌دانست. خاطرات زیادی از تاریخ کشتی دارم که مربوط به پدرم است. او جوری خاطرات را تعریف می‌کرد که من احساس می‌کردم کنار تشک هستم. کشتی در خون ما است. پدرم و باجناقش کشتی‌گیر بودند. پدرم دوستان کشتی‌گیر زیادی داشت و حتی در میهمانی‌ها من یک پای کشتی بودم. برادرانم نیز در کشتی بودند اما آنان کشتی را رها و من را حمایت کردند. پیمان و احسان حتی به عنوان قهرمانی کشور در رده‌های سنی رسیدند.

استقلالی بودم

کشتی قابل قیاس با فوتبال نیست. من فوتبال هم بازی می‌کردم اما علاقه‌ام به کشتی قابل قیاس با فوتبال نیست. سنم که کمتر بود استقلالی بودم و حتی با پرسپولیسی‌ها کُری می‌خواندم اما الان هم استقلال و هم پرسپولیس را دوست دارم چون مردم با بازی‌های آنها شاد می‌شوند. در کنار این ۲ تیم، تیم ملی فوتبال ایران را هم دوست دارم.

روند ملی‌پوش شدن من رسیدن به قله قاف بود، مربیان وقت شاید نظری روی من نداشتند اما من با حضور در انتخابی‌ها خیلی عذاب کشیدم. با وجود پیروزی‌های متوالی در مرحله انتخابی باز هم برخی می‌گفتند که باید کمیته فنی نظر بدهد. حتی من برای اولین بار در تاریخ کشتی ایران برای ۲ برد از سه مسابقه کشتی گرفتم.

کاظمیان و یزدانی قرار کشتی گذاشتند

ورزشکاران فوتبال و کشتی از قدیم با هم دوست بودند و بیشتر دوستان من هم فوتبالیست هستند. یک چالشی به وجود آمد که به خاطر جوانی بود و برخی نیز احساسی با آن برخورد کردند. به شخصه برای فوتبالیست‌ها ارزش زیادی قائل هستم. اهالی کشتی از فوتبالیست‌ها انتقادی ندارند بلکه انتقاد از مسئولان است که باید در تعیین جوایز وسواس بیشتری قائل شوند.

بعد از ماجرای امیرمحمد یزدانی و جواد کاظمیان، جواد با من تماس گرفت و حرف‌های جالبی زد و حتی گفت با باخت امیرمحمد گریه کرده و تا صبح به‌خاطر باخت یزدانی به تیلور نخوابیده است. جواد پسر بسیار خوبی است اما احساساتی شده بود. امیرمحمد را روی خط آوردم و با جواد بگو و بخند کردند و قرار کشتی گذاشتند. تمام قهرمانان ما برای پیروزی و برافراشته شدن پرچم تلاش می‌کنند.

رفاقت من با علیرضا دبیر از ۱۴ سالگی شروع شد؛ در رقابت نونهالان تهران بود که یک پسر ۲۸ کیلویی به کلکسیونی از فنون کشتی تبدیل شده بود و خیلی هم شیطان بود و همه جای سالن سرک می‌کشید. من به این دوستی افتخار می‌کنم زیرا دبیر انسان شریف، بااخلاق و دوست داشتنی است. دبیر سر مسائل کاری با هیچ‌کس تعارف ندارد. فدراسیون و کادر فنی کشتی هم ارث شخصی کسی نیست. دبیر به من لطف دارد، او برای سرمربی‌گری تیم ملی به من اعتماد کرد و امیدوارم جواب اعتماد دبیر را بدهم زیرا جواب اعتماد به معنای اعتماد خانواده کشتی و مردم جامعه است.

کار کردن با دبیر طاقت‌فرسا است. نمی‌دانم این حُسن است یا عیب، اما کار کردن با دبیر بسیار سخت است زیرا همیشه در حال فعالیت است. او در کادر فنی دخالتی ندارد اما اگر رئیس فدراسیون نبود بی‌شک از وی کمک می‌گرفتم. دبیر قهرمان المپیک است و به‌عنوان رئیس فدراسیون به کار ما نظارت دارد.

دبیر یک خصلت دیگر دارد و آن رک بودن است. یک زمانی جریانی به‌دنبال زدن دبیر بود و این به‌خاطر اعتقادات وی بود. اگر به عملکرد دبیر انتقاد دارند، بگویند دبیر کارهایی کرده که در ۷۰ سال گذشته بی‌سابقه بوده و این برای کشتی است و دبیر آن را با خود نمی‌برد. در بخش تیمی نیز ما در سال ۲۰۲۳ در تمام رده‌های سنی یا قهرمان یا نایب قهرمان شدیم. عملکرد دبیر بسیار عالی است و مجموعه دولت و نظام از او رضایت دارد و حتی محمود خسروی‌وفا رئیس کمیته ملی المپیک گفت: من با دبیر دعوا می‌کنم اما ای کاش همه مثل دبیر کار کنند.

گر کاروان گذشت چه بر ساروان گذشت!

وقتی من سرمربی تیم ملی کشورم هستم باید از منافع کشور هم دفاع کنم زیرا با پرچم مقدس کشورم به مسابقات مختلف رفتم. در یکی از رقابت‌ها (جام جهانی ۲۰۲۲ کشتی آزاد در آمریکا) فشار زیادی روی من بود و بی‌احترامی زیادی شد. همه مجموعه تیم مورد بی‌احترامی قرار گرفتند. بچه‌ها ۶ دقیقه کشتی گرفتند و رفتند اما من نزدیک ۲ ساعت فحش شنیدم و حتی بیرون از سالن، خیابان و هتل این ناسزاها ادامه داشت. البته زیاد مهم نبود چون من به‌دنبال موفقیت تیم بودم.

جعفر صمیمی یکی از کشتی‌نویسان ساکن آمریکا بود که در پایان مسابقات گفت: در این نیم قرن که در کشتی بودم، هیچ مربی ندیدم که به اندازه شما فشار روی او باشد. صمیمی حتی در سالن و زمانی که توهین‌های زیادی به من شد تک نفره به تشویق پرداخت و برابر هجمه‌های جریان خاص ایستاد. او همچنین ساعت چهار صبح در اتاق من آمد و با این بیت شعر روحیه داد و گفت: از خار پُرس قصه که در دشت زندگی - گر کاروان گذشت چه بر ساروان گذشت.

سلامت روحی کشتی‌گیران برای دبیر مهم‌تر از قهرمانی است

علیرضا دبیر روزی که به کشتی آمد مسائل فرهنگی برای او مهم‌تر از قهرمانی بود و آن را به‌عنوان یکی از مهم‌ترین اولویت‌های فدراسیون معرفی کرد. او مربیان را ترغیب می‌کند تا مواظب بچه‌ها باشند. دبیر زمانی رئیس شد که بسیاری از قهرمانان در ۱۶ یا ۱۷ سالگی بودند و خیلی روی سلامت کشتی‌گیران حساس بود. این الگوی مدیریت علیرضا دبیر است.

محسن کاوه کوهی از تجربه است

روز اولی که ما آمدیم به یک‌سری از دوستان و قهرمانان کشتی پیشنهاد همکاری دادیم اما به‌دلایلی نپذیرفتند. باور داشتم که کشتی نیاز به خون تازه دارد. نزدیک به یک دهه یک حلقه مربی‌گری در تیم ملی بود و این انگیزه را برای دیگران کم می‌کرد. به کمیل قاسمی و صادق گودزی پیشنهاد دادم اما قاسمی به کامبوج رفت و گودرزی نیز به‌خاطر مشکلات شخصی نیامد. ما نیز از مربیان در رده‌سنی جوانان استفاده کردیم. اکنون دستیاران من مربیان باتجربه‌ای هستند که تجربه جهانی هم دارند. کسی مثل اباذر اسلامی و مصطفی آقاجانی تجربه سه مسابقات جهانی و فینال‌های بزرگ را دارند. این مربیان سرمایه هستند و فدراسیون کشتی روی آنان سرمایه‌گذاری کرده است.

تغییر ناگهانی هم خوب نیست. ممکن است که مربیانی به المپیک ببریم که از لحالظ روحی و روانی نتوانند خود را جمع کنند. البته من به‌دنبال قوی کردن کادر فنی هستم و بعد از مسابقات کشتی آزاد قهرمانی کشور به کادر ما نفراتی اضافه خواهد شد و ۲ نفر نیز به بخش‌های دیگر فدراسیون خواهند رفت. محسن کاوه ناظر ویژه رئیس فدراسیون و استاد من است. او گفت هیچ‌وقت نمی‌خواهم حضورم باعث حواشی بیشتر شود. محسن کوهی از تجربه است و در کنار تیم بودن او نشانه تقویت کادر فنی است. من در تغییرات از خرد جمعی استفاده می‌کنم.

امیررضا معصومی سرمایه کشتی ایران است

داستان امیررضا معصومی با علی ارسلان بسیار متفاوت است. فردین برخی مواقع احساساتی می‌شود و حرفی می‌زند اما دوست خوب ما است. علی ارسلان معتقد بود که انتخابی برای او نمی‌گذارند اما ما برای امیررضا همیشه انتخابی گذاشتیم زیرا باور داریم او سرمایه کشور است. بعد از جهانی ۲۰۲۲ بلگراد، موافق اعزام او به جهانی امیدها بودم. او را به جام‌جهانی آمریکا هم بردم که کشتی خوبی گرفت. قهرمان کشور هم شد و به مسابقات قهرمانی آسیا اعزام شد اما نتوانست خودش را جمع و جور کند.

همه در چرخه انتخابی تیم ملی شانس دارند. چه کسی سال گذشته میلاد والی‌زاده را می‌شناخت؟ چرخه انتخابی ما به‌گونه‌ای است که شفاف اعلام می‌کند که چه کسی و از چه راهی به تیم ملی برسد. اعتراض به این چرخه بسیار کم است و حتی حسن یزدانی و کامران قاسمپور نیز از آن حمایت می‌کنند. یزدانی چرخه را بسیار قانونمند و شفاف می‌داند. همه به عدالت در چرخه اعتقاد دارند و کشتی‌گیران می‌دانند که اگر با عدالت انتخاب شوند خدا هم آنان را کمک خواهد کرد.

کشتی حسن از تیلور بهتر است

من باور دارم که کشتی یزدانی بسیار بهتر از تیلور است اما نقطه قوت تیلور تمرکز بر روی آنالیز کشتی حسن است ما هم این کار را می‌کنیم. در بلگراد حسن سوار کشتی بود اما بعد از کُنده‌کشی از برنامه خارج شد و امتیاز به تیلور دادند. حسن دچار فروپاشی ذهنی شد و نتوانست خود را جمع کند. حتی از کنار تشک به وی تذکر دادیم اما نتوانست برگردد. باور دارم حسن در صورت انتخاب برای المپیک، می‌تواند در پاریس کشتی بهتری بگیرد.

رحمان دورخیز خوبی برای المپیک دارد

کسانی که ازدواج می‌کنند سال اول دچار اُفت می‌شوند آنان هم از لحاظ بدنی و هم فکری به هم می‌ریزند اما این موقت است. زانوی رحمان عموزاد در روز دوم شروع اردوها، (خردادماه) آسیب شدیدی دید و نزدیک به ۴۰ روز تمرین جدی را از دست داد. البته مجموع این عوامل موجب شد تا وی نتواند مانند همیشه قوی ظاهر شود. رحمان اکنون به مدیریت فکری رسیده است و برای المپیک با دورخیز بهتری دارد کار می‌کند.

مجتبی فوبیای ثانیه آخر دارد

متاسفانه مجتبی گلیچ رقابت‌های زیادی در ثانیه پایانی واگذار کرده است و یکی از این اتفاقات در بلگراد و برابر عبدالرشید سعدالله‌یف بود. به نظر می‌رسد وی مشکل روحی و فوبیای ثانیه آخر دارد. در کشتی برابر قهرمان روسی ما هر چه به وی تذکر می‌دادیم او برعکس عمل می‌کرد. ما حتی پیش از رقابت‌های جهانی برای وی تمریناتی را طراحی کردیم تا از فوبیای ثانیه پایانی خارج شود اما نشد.