اسماعیل خلج در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا، در پاسخ به این سوال که در حال حاضر مشغول چه کاری هستید گفت: به تازگی داور دومین آثار نمایشی و نمایشنامه نویسی جشنواره میراث فرهنگی بودم که در قزوین برگزار شد. فعلا مشغول نقاشی هستم. نقاشی و بازیگری و نویسندگی و کارگردانی همگی به من آرامش می‌دهند. به نظر خودم نقاشی‌هایم از بازی‌هایم بهتر است. برخی از تابلوهایی که کار کرده‌ام رئالیستی و برخی دیگر انتزاعی هستند. علاوه بر نقاشی هم می‌نویسم و هم مطالعه می‌کنم.
این نویسنده تئاتر با یادآوری این‌که از سال ۱۳۴۸ نگارش نمایشنامه‌های ایرانی را آغاز کرده است، توضیح داد: نمایشنامه‌های من همگی با ادبیات قهوه‌خانه‌ای نوشته نشده‌اند؛ اما زبان اکثر آن‌ها زبان جنوب شهری است و فضاهای متفاوتی از خانه، بازار، خیابان و... را دارند. از روزهای آغازین تشکیل گروه نمایشی‌مان، گاهی اعضای گروه را به کوچه و خیابان می‌فرستادم و از آن‌ها می‌خواستم دو صفحه برای من دیالوگ آدمهای کوچه و بازار را عین آنچه شنیده‌اند، بنویسند و با خودشان سر تمرین بیاورند.
یادداشت‌ها را پاره کردم
وی افزود: روزی تمامی یادداشت‌هایی را که به دستم رسید، پاره کردم و به همکارانم یادآوی کردم که تنها می‌خواستم به شما بیاموزم، فضا، نوع صحبت و بیان افراد جامعه با یکدیگر چگونه است و من روی صحنه به چه نوع بازی و کارگردانی فکر می‌کنم.
دو فیلم پخش‌نشده دارم که در هر دو کلمه جهنم به کار رفته است
خلج با اشاره به این که فعالیت‌هایش در حوزه‌های مختلف فرهنگ و هنر بوده اظهار داشت: من ۱۲۰ رباعی و چند غزل سرودم. ۵۰ نمایشنامه نوشتم و ۴۰ نمایشنامه را کارگردانی کردم. حدود ۱۶۰ بازی در فیلم و سریال و تئاتر دارم. سه سال معماری خواندم و دیوارچینی هم بلد هستم. به زبان آلمانی و انگلیسی هم مسلطم. نقاش هم هستم.
وی با یادآوری این که چهار سال است دارم موسیقی می خوانم افزود: دارم ردیف خوانی را یاد می‌گیرم. الان دستگاه‌ها و برخی گوشه ها را بلدم و دارم ادامه می دهم. اگر شما آواز بخوانید می گویم در چه دستگاهی می‌خوانید. همیشه شاگرد بوده و هستم.
جایزه ای نیست که به من نداده باشند
خلج تاکید کرد: جایزه ای نیست که به من نداده باشند. الان من را صدا می کنند که جایزه دیگران را بدهم. جایزه ملی نخبگان بهترین جایزه‌ای بود که به من دادند. چند روز پیش نشان «سرو ایرانی» را به من اهدا کردند. در موسیقی امیدوار نیستم جایزه بگیرم. می‌خواهم موسیقی را یاد بگیرم که وقتی پیش موسیقی‌دان‌ها می‌روم خیلی غریبه نباشم.
این هنرمند که داوری جشنواره چند رسانه‌ای میراث را بر عهده داشت، درباره حضورش در این رویداد گفت: تاثیر این جشنواره بعدها معلوم می شود. اگر جشنواره در استان‌های دیگر برگزار شود، رونق هنری استان‌ها بیشتر می‌شود. اگر در مناطق دیگر اجرای تئاتری برای جشنواره داشته باشیم، گروه‌های تئاتری رشد می‌کنند.
وی افزود: دو فیلم پخش‌نشده دارم که در هر دو کلمه جهنم به کار رفته است. فیلم در جهنم باران نمی بارد، به نویسندگی و کارگردانی زهرا شاه حاتمی نگاهی متفاوت به مقوله جنگ و آسیب‌های ناشی از آن بر زندگی انسان‌ها دارد. امپراطور جهنم هم فیلمی به کارگردانی و نویسندگی پرویز شیخ طادی و تهیه‌کنندگی محمد خزاعی ساخته سال ۱۳۹۵ است.
در تئاتر دیگران بازی نمی‌کنم
وی در پاسخ به این سوال که شرط‌تان برای حضور در فیلم و نمایش به عنوان بازیگر چیست گفت: من در تئاتر دیگران بازی نمی‌کنم. حتی اگر کارگردانش خیلی مشهور باشد. در نمایش‌هایی بازی می‌کنم که کارگردانش خودم باشم. ولی در کارهای سینما حتی اگر کارگردان فیلم اولش باشد هم نقش را قبول می‌کنم.
خلج افزود: به تازگی نمایش کابوس‌های آنکه نمی‌میرد را در تالار مولوی دیدم و بسیار لذت بردم. این نمایش درباره زندگی دهخدا و بسیار قشنگ بود.
به گزارش ایرنا، اسماعیل خلج اولین بار در سینما و در سال ۱۳۵۵ در فیلم پسر ایران از مادرش بی‌خبر است به کارگردانی فریدون رهنما ظاهر شد. پذیرایی ساده، آدمهای متفاوت، رسوایی ۲ و پابرهنه در بهشت از شناخته شده ترین فیلم های سینمایی با بازی این هنرمند است. خلج سریال سایهٔ همسایه را در سال ۱۳۶۴ کارگردانی کرد. او با نقش پیر بابا در سریال مناسبتی اغما به خوبی دیده شد.