به گزارش ایرنا، گفته می‌شود برخی بناهای تاریخی اصفهان پیشتر توسط یک شرکت تعاونی وابسته به اداره کل میراث فرهنگی اصفهان به نام «سیاحان نقش جهان» اجاره داده و درآمد آن بین سهام داران این شرکت تقسیم می‌شد، منتقدان اما بر این باور بودند که درآمد این بناها یا فضاهای عمومی ولا اندک می بایست صرف مرمت یا خرجِ بناهای تاریخی اصفهان می شد.
محقق نشدن این اتفاق علیرضا ایزدی مدیرکل سابق میراث فرهنگی اصفهان را بر این داشت تا برای شفافیت بیشتر در خرج کَردِ درآمد بناهای تاریخی، برخی از آنها را به صندوق احیا و مرمت بناها و اماکن تاریخی و فرهنگی بسپارد تا با شفافیت بیشتر، آنها را برای واگذاری به بخش خصوصی به مُزایده بگذارند و درآمدها پس از واریز شدن به خزانه دولت دوباره برای صرف هزینه های بناهای تاریخی به اصفهان برگردد.
در همین راستا، مهر امسال در یک مزایده، ۱۹ بنا یا بخش از اماکن تاریخی از جمله «سردر قیصریه»، طبقه دوم «میدان نقش جهان» و سه خانه تاریخی «ارسطویی»، «شیخ الاسلام» و «دهدشتی» برای بهره‌برداری به بخش خصوصی واگذار شد و قرار است دور دوم مُزایده بناهای تاریخی اصفهان در ماه‌های پیشِ‌رو و گویا در زمستان برگزار شود.
شهرام امیری سخنگوی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان اصفهان در همین ارتباط روز سه شنبه در گفت و گو با ایرنا افزود: ۲ یا سه بنا شامل سردر قیصریه و دیگری خانه دهدشتی (کافی شاپِ حیات)در اختیار شرکت تعاونی سیاحان نقش جهان بود و بقیه فضاها هم غرفه‌های فروش سی دی و پازل در فضاهای عمومی بناهای تاریخی بودند اما مستاجرانِ این فضاها، بهای چندانی پرداخت نمی کردند که بتوان آن را صرف بناهای تاریخی کرد.
وی ادامه داد: سر در قیصریه ردیف اعتباری مرمتی جداگانه دارد و فقط کافه گالری و استفاده از این فضا توسط شرکت اجاره داده می شد و این اجاره ماهی ۷ یا ۸ میلیون تومان بود.
امیری افزود: بیشترِغرفه هایی که در کاخ چهلستون یا بناهای تاریخی دیگر اجاره داده می شدند ماهانه ۲ یا ۳ میلیون به این شرکت تعاونی پرداخت می کردند. در واقع اجاره بیشترغرفه‌ها، درعمل درآمدِ آنچنانی برای این شرکت نداشت و در نتیجه، بود و نبود این شرکت هم خیلی فرقی به حال ما نمی کرد.
سخنگوی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان اصفهان یادآور شد: این شرکت اما حدود ۲ سال پیش منحل شد چون سازمان بازرسی فعالیت های آن را در حوزه بناهای تاریخی اصفهان غیرقانونی اعلام کرد.
وی خاطرنشان کرد: شرکت تعاونی سیاحان نقش جهان حدود ۳۰ سال پیش در «سازمان ایرانگردی و جهانگردی» ایجاد شد و تنها یکسری از بناهای خاص مثل سردر قیصریه یا خانه دهدشتی را که در اختیار اداره کل میراث فرهنگی اصفهان بود، بابت یکسری کاربری های خاص اجاره می داد.
وی با بیان اینکه تمامی بناهای تاریخی استان اصفهان در اختیار این شرکت برای واگذاری نبودند، افزود: این شرکت مثل بسیاری از شرکت های تعاونی دیگر که توسط همکاران ادارات ایجاد می شود، در سازمان ایرانگردی و جهانگردی سر و شکل گرفته بود و بعد از اینکه سازمان میراث فرهنگی با گردشگری ادغام شد، با فراز و فرودهای خیلی زیاد به کارش ادامه داد.
امیری گفت: فعالیت‌های این شرکت، گسترده و اعم از آموزشی، فرهنگی، تولید بروشور و سی دی بود و با توجه به اینکه سازمان میراث فرهنگی گسترده تر شد، اساسنامه این شرکت هم تغییر کرد و فعالیت هایش بیشتر شد.
وی افزود: فعالیت‌های این شرکت این بود که غرفه های فروش سی دی یا بروشور را که در فضاهای عمومی برخی اماکن تاریخی چون چهلستون، مسجد شیخ لطف الله یا مسجد جامع قرار داشت، اجاره می داد و هزینه ای که بابت این فضاها دریافت می کرد بین سهام داران تقسیم می شد.
امیری تاکید کرد: آنچه توسط این شرکت انجام می شد استفاده از فضاهای عمومی بناهای تاریخی بود و بحث بهره برداری در میان نبود. در اساسنامه این شرکت بهره برداری وجود نداشت و قانونی هم نمی توانست این کار را بکند.
سخنگوی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان اصفهان افزود: یک سال و اندی کشمکش بین میراث فرهنگی و سازمان بازرسی ادامه داشت و سازمان زیر بار اینکه این شرکت به فعالیتش ادامه بدهد، نمی رفت. ما هم نمی توانستیم از دستورات سازمان بازرسی تمرد کنیم و در نتیجه منحل شد.
وی اظهار داشت: بعد ازغیرقانونی اعلام شدن فعالیت‌های این شرکت توسط سازمان بازرسی کشور، به دلیل اینکه مدتی این بناها و فضاها رها شده بودند، صندوق احیا و مرمت بناهای تاریخی مجموعه ای بود که می توانست آنها را اجاره بدهد، در نتیجه این بناها را گرفت تا هم فعالیت مستاجران ادامه پیدا کند و هم بناها رها نشوند.
امیری یادآور شد: وقتی میراث فرهنگی با گردشگری ادغام شده است، این بناهای تاریخی باید کاربری داشته باشند. این شرکت تعاونی هم فضاهای عمومی را در قالب صنعت گردشگری اجاره می داد اما در آمد از طریق اجاره این بناها و فضاهای عمومی مقداری نبود که بخواهد صرف مرمت شود.