به گزارش ایرنا، برخی از خبرهای هشدار آمیزی که این رسانه در ماههای گذشته از شکار حیات وحش منتشر کرد همانند،" متخلف شکار پازن دنا شناسایی شد"، "سه راس کَل و بز وحشی زنده در گچساران کشف و ضبط شد"، " شناسایی شکارچی متخلف حیات وحش دنا"، " لاشه یک راس کل وحشی در دنا کشف شد"، " لاشه ۲ راس «قوچ» در یکی از محورهای ارتباطی کهگیلویه وبویراحمد کشف شد"، " لاشه یک قلاده پلنگ در کهگیلویه و بویراحمد کشف شد" و " شکارچی بی رحم دنا زندانی شد" اینها تنهای بخشی از خبرهای هستند که به صورت مرتب در رسانه های استان منتشر می شوند.
مناطق زاگرس در گذشته برخوردار از تنوع زیستی جانوری و فراوانی حیات‌وحش بود و به تبع آن شکار کردن نیز یکی از شیوه‌های معیشتی جوامع محلی آن روزگار بود اما داده ها به ما نشان میدهد که بدلیل تخریب زیستگاه ها، تغییرکاربری ها، از بین بردن جنگل ها و مراتع، این تنوع در مناطق محیط زیستی نسبت به گذشته فقیرتر و کم برخورداتر شد که در کنار دیگر عوامل تخریبی محیط زیست، افزایش شکار تیرخلاصی بر پیکره حیات وحش استان خواهد بود.
همه ما باور داریم یک محیط مطلوب برای تولید مثل و رشد موجودات زنده از طریق تعادل زیست محیطی فراهم می شود چرا که تعادل زیست محیطی ثبات ارگانیسم ها و محیط زیست را تضمین می کند و عوامل طبیعی همانند سیل، خشکسالی و انسانی مثل شکار غیر مسئولانه حوادثی هستند که عدم تعادل اکولوژیکی را ایجاد می کنند.
محیط زیست مجموعه ای از بخش های مختلف است که این بخش ها مانند آب، خاک، پوشش گیاهی، اقلیم و انسان در یک ارتباط منطقی و تعادل با همدیگر هستند و تمام موجودات زنده روی زمین در یک چرخه دقیقاً متعادل با محیط خود تعامل دارند.
دخالتهای بی رویه انسان در طبیعت باعث شده که تعادل محیط زیست در برخی مناطق استان بهم بخورد، آتش سوزی ها، تغییر کاربری ها، و از بین بردن زیستگاه و ذخیره گاهای حیات وحش عرصه را بر موجوات زنده تنگ کرده که موجب نابودی و حتی انقراض برخی از گونه های مختلف حیات وحش استان شد.
پیش تر معاون محیط طبیعی اداره کل حفاظت محیط زیست کهگیلویه و بویراحمد هشدار داد که ۱۳ گونه پرنده شکاری که روزگاری به وفور در استان مشاهده می شدند اکنون در حال انقراض هستند.
انقراض هر پرنده ای می تواند بر ناپایداری اکوسیستم تاثیر بگذارد چرا که به باور کارشناسان تنوع و جمعیت بالای پرندگان شکاری در یک منطقه، نشانگر سلامت آن زیستگاه است و با نابودی و شکار این نوع پرندگان زیستگاه این مناطق در معرض نابودی و طغیان حشرات یا دیگر جانواران قرار می گیرد.
شکار کردن اگرچه یکی از شیوه‌های تأمین غذا جوامع محلی این خطه بود، اما باید بپذیریم که حالا شرایط بسیار متفاوت است و به لحاظ تخریب شدید زیستگاه‌ها و شکار بی‌رویه، جمعیت حیات‌وحش استان به‌شدت کاهش یافته است.
اگرچه روزگاری شکارچی‌گری در این منطقه رونق داشت اما این رفتارهای ناصواب شکار صرفا ریشه فرهنگی ندارد، بلکه امروزه نمی توان از نقش سوداگرانی در این جنایت های محیط زیست غافل شد که البته این بحث نیازمند پردازش دیگری دارد.
همه مناطق محیط زیستی ما با کاهش حیات وحش مواجه هستند و نیاز به مراقبت شدید دارند و هیچ یک از آموزه های اخلاقی و محیط زیستی بر شکار مهرتاییدی نمی زند بنابراین حفظ و نگهداری محیط زیست نیازمند همکاری، همراهی مردم و مسوولان است.