به گزارش خبرنگار کتاب ایرنا، نویسنده کتاب «روش جاکارتایی؛ افشای سیاست آمریکا در کشتار کمونیست‌ها» در سال ۲۰۱۷ از سائوپائولو به جاکارتا فرستاده شد تا اخبار جنوب شرق آسیا را برای واشینگتن پست پوشش دهد.
چند ماه پس از ورود او به جاکارتا، گروهی از دانشگاهیان و فعالان طرح برگزاری بی‌سر و صدای کنفرانس برای بررسی رویدادهای سال ۱۹۶۵ فعالیت خود را آغاز کرد. در نتیجه برخی در رسانه‌های اجتماعی اتهاماتی را پراکندند، مبنی بر اینکه این کنفرانس به واقع جلسه‌ای برای زنده کردن کمونیسم است – که پس از پنجاه سال هنوز دراین کشور غیرقانونی است- در آن شب جمعیتی به سوی محل برگزاری اجلاس به راه افتادند.
آن‌ها ساختمان را محاصره کردند و همه را در داخل گیرانداختند. آن‌ها شعار می‌دادند «کمونیست‌ها را در هم بکوبید!» و « آن‌ها را زنده زنده بسوزانید!» نویسنده کتاب این اتفاق را از طریق نوئیتر اطلاع‌رسانی کرده است اما به این بهانه تهدیدهایی را دریافت کرد.
نویسنده بعد از آغاز به نوشتن این کتاب، صحبت با کارشناسان و شاهدان و جان به دربردگان، دریافت اهمیت این رویداد تاریخی بسیار بزرگتر از کمونیست‌ستیزی خشن در برزیل، اندونزی و بسیاری از کشورهای دیگر است.
این کتاب نقطه اوج بیش از یک دهه پژوهش است. نویسنده برای این کتاب از ۱۲ کشور دیدیار و با بیش از یکصد تن به زبان اسپانیایی، پرتغالی، انگلیسی و اندونزیایی مصاحبه کرده است. با تاریخ‌نگاران در سراسر جهان صحبت و با پژوهشیارانی در پنج کشور همکاری کرده است.
بدون توجه به جنگ سرد و هدف امریکا در سرتاسر جهان، این رویدادها باورنکردنی و غیرقابل فهم اند، یا پردازش به آن‌ها بسیار سخت است.
گفته می‌شود «تاریخ را فاتحان می‌نویسند» اما داستان این کتاب عکس این جمله است و بسیاری از شخصیت‌های محوری آن از بزرگترین بازندگان قرن بیستم بودند.
این کتاب با عنوان The Jakarta Method: Washington's Anticommunist Crusade and the Mass Murder Program that Shaped Our World در سال ۲۰۲۰ منتشر شده است.
درباره نویسنده
وینسنت بِوینز (زاده ۱۱ ژوئن ۱۹۸۴) روزنامه‌نگار و نویسنده آمریکایی است. او از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۶ به عنوان خبرنگار خارجی مستقر در برزیل برای لس آنجلس تایمز کار کرد، پس از اینکه قبلاً در لندن برای فایننشال تایمز کار کرده بود. در سال ۲۰۱۷ او به جاکارتا نقل مکان کرد و شروع به پوشش خبری جنوب شرقی آسیا برای واشنگتن پست کرد و در سال ۲۰۱۸ شروع به نوشتن کتابی درباره خشونت جنگ سرد در اندونزی و آمریکای لاتین کرد. کارهای او بیشتر بر سیاست بین المللی، اقتصاد جهانی و فرهنگ جهانی متمرکز شده است.
قسمتی از متن کتاب
پدرو پیش‌تر داستان‌هایی دربارۀ جاکارتا شنیده بود. دیری از ورود او به نیروی دریایی در سال ۱۹۶۶ نگذشته بود که ملوانان شروع به بازگو کردن داستان‌هایی وحشتناک از سفری بسیار عجیب در منطقۀ جنوب شرق آسیا کردند. آن‌ها می‌گفتند که شاهد قتل‌عامی ناشی از برنامۀ «قلع و قمع» در پایتخت اندونزی بوده‌اند. در حالی که این ملوانان جوان داستان‌هایی از خشونت فوق‌العاده در سرزمینی دوردست می‌شنیدند، داستان سرهای بریده روی دیرک‌ها آن‌ها را به وحشت می‌انداخت.
اما زمانی که بالادستان وی در سال ۱۹۷۳ شروع به نام بردن از طرح جاکارتا کردند، به مساله بسیار مشخص و جدی‌ای اشاره داشتند. این طرح دربارۀ کشتن حدود ده هزار نفر از مردم، چپ‌ها و حامیان اصلی‌شان به مثابۀ روشی برای تامین گذار با ثبات به دولتی دست راستی بود. پدرو و دوستش گیلرموکاستیلو شنیدند که این طرح در بیش از یک کشتی مورد بحث قرار گرفته است.
افسری می‌گفت: «اگر ما عیناً طرح جاکارتا را به اجرا درآوریم و ده تا بیست هزار نفر را بکشیم، انگاه مسئله تمام می‌شود. کار مقاومت ساخته می‌شود و ما برنده می‌شویم.» شاید روسایشان فکر می‌کردند که زیردستانشان با این راهبرد موافق اند، دست‌کم آن‌قدر به سلسله مراتب داخلی نیروی دریای احترام می‌گذارند که ساکت بمانند. (صفحه ۳۳۴)
کتاب «روش جاکارتایی؛ افشای سیاست آمریکا در کشتار کمونیست‌ها» نوشته وینسنت بِوینز و ترجمه شهریار خواجیان در ۴۶۴ صفحه و با شمارگان ۷۷۰ نسخه در سال ۱۴۰۲ منتشر شد.