به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از تارنمای news.rice.edu، براساس تحقیقات انجام شده در دانشگاه رایس در آمریکا، استفاده فزاینده از نانولوله‌های کربنی (CNTs) و پیشنهاد اتحادیه اروپا مبتنی بر ممنوعیت استفاده از این مواد، موجب شده تا ضرورت نیاز به یک رویکرد به روز و استاندارد برای ارزیابی اثرات انسانی و زیست محیطی نانولوله‌های کربنی و محصولاتی را که حاوی آنها است، احساس شود.
سالانه بیش از پنج هزار تن نانولوله کربنی برای استفاده در آزمایشگاه‌های تحقیقاتی و صنایع تجاری تولید می‌شود. با توجه به خصوصیات منحصر به فرد آنها، نانولوله‌های کربنی در کاربردهای متنوعی از جمله باتری، مصالح ساختمانی سبک، منسوجات، دستگاه‌های پوشیدنی و به طور فزاینده در تحقیقات زیست‌پزشکی استفاده می‌شوند.
ماتیو پاسکوالی از محققان دانشگاه رایس در این زمینه گفت: همانطور که ما به سمت یک انقلاب انرژی، مواد پاک و متنوع حرکت می‌کنیم، مواد پیشرفته به یک مسیر علمی کاملاً مشخص از نظر اندازه‌گیری، شناسایی و طبقه‌بندی نیاز دارند.
وی افزود: در سال ۲۰۱۹ یک سازمان غیردولتی در اتحادیه اروپا با استناد به نگرانی‌های موجود، نانولوله‌های کربنی را به فهرستی از مواد شیمیایی اضافه کرد که باید در اتحادیه اروپا محدود یا ممنوع باشد.
این محقق یادآور شد: تیم تحقیقاتی دانشگاه رایس در این مطالعه جدید با توجه به اشکال و روش‌های متنوع پردازش، اصلاح یا استفاده از نانولوله های کربنی، چگونگی طبقه‌بندی این محصول را به صورت شیمیایی مورد بررسی قرار داد. نتایج سم‌شناسی و مطالعات محیطی بسته به نوع نانولوله‌های کربنی و نحوه انجام مطالعات متفاوت است.
پاسکوالی ادامه داد: این تیم تحقیقاتی پیشنهاد کرد که حجم و شیوع این مواد و تصویر ظریف و متناقض از خطر، نیاز به طبقه‌بندی دقیق‌تر و شناسایی خطرات سم‌شناسی و محیطی آنها ضروری است و محققان باید روش‌های طبقه‌بندی سازگارتر و استانداردهای اندازه‌گیری دقیق تعریف کنند و تأثیرات بالقوه سم‌شناسی و محیطی نانولوله‌های کربنی را در طول چرخه زندگی مشخص کنند.
وی تصریح کرد: محققان ساخت یک چهارچوب جامع را برای طبقه‌بندی، توصیف و ارزیابی اثرات بالقوه روی سلامت، محیط زیست و ایمنی نانولوله‌های کربنی را توصیه می‌کنند، زیرا این امر تأثیر مثبتی بر تحقیقات دانشگاهی و صنعت خواهد داشت. چنین چهارچوبی به سیستم نظارتی نیز برای ارزیابی بهتر و صحیح‌تر کمک می‌کند.