به گزارش روز دوشنبه ایرنا به نقل از روزنامه ژاپن تایمز، هزاران پناهجوی روهینگیا از اواسط نوامبر(آبان - آذر) به جزیره دورافتاده‌ای در شمال غربی اندونزی، تنها چند کیلومتر آن طرف تر از سواحل ماسه‌ای سفید آمده‌اند و انبوهی از ساکنان آنجا بیرون از پناهگاه موقت تازه‌واردها راهپیمایی کرده‌اند.
یکی از رهبران معترضین شعار می‌داد «آنها را دور کنید!» و سایرین او را تشویق می‌کردند.
با بهبود شرایط دریانوردی در ماه‌های اخیر، بیش از نیمی از قایق‌های چوبی از بنگلادش عبور کرده‌اند. حدود یک میلیون روهینگیا پس از فرار از آزار و اذیت در میانمار، در دریا بوده‌اند.
به گفته آژانس پناهندگان سازمان ملل، ورود آنان بزرگترین هجوم جمعیت به اندونزی از سال ۲۰۱۵ محسوب می‌شود.
اما پس از هفته‌ها در دریا، پناهندگان با موانع جدیدی در خشکی مواجه می‌شوند، برای مثال ساکنان محلی تلاش می‌کنند قایق‌های آنها را بازگردانند، معترضان تلاش می‌کنند چادرهای آنان را تخریب کنند و دولت اندونزی آینده آنها را به عنوان سوالی بی جواب رها کرده است.
به دلیل اعتراضات برخی مقامات محلی، جاکارتا موافقت کرده است که به طور موقت به پناهجویان تازه وارد کمک کند و به آنها پناه و آذوقه دهد، اما از کشورهای همسایه خود خواسته است تا به پناهندگان روهینگیا خانه دائمی ارائه دهند.
در نتیجه، پناهندگان بلاتکلیف هستند و در حالی که مقامات و گروه‌های امدادی برای یافتن سرپناه کافی تلاش می‌کنند از مکانی به مکان دیگر می‌روند یا در چادرهای کنار دریا رها شده‌اند.
منظور علم جوانی ۲۴ ساله که ماه گذشته به پناهگاهی در شهر لوکسئوماوه در استان آچه رسید، گفت: من فکر می‌کنم اگر دولت اندونزی و مردم این کشور به ما اجازه اقامت بدهند، آینده ما در اندونزی بهتر خواهد بود.
وی افزود: اگر اجازه اقامت ندهند، نمی‌دانیم کجا برویم.
ورود پناهندگان روهینگیا از دریا به رویدادی سالانه در استان آچه تبدیل شده است.
با بدتر شدن شرایط اردوگاه‌های پناهندگان در بنگلادش و افزایش جرم و جنایت و تضعیف چشم اندازهای آموزشی و شغلی، برخی از پناهندگان ترجیح داده‌اند از طریق دریا عازم اندونزی یا مالزی شوند.
بسیاری از مردم آچه که خاطراتی از چندین دهه درگیری خونین دارند، با وضعیت بغرنج مسلمانان هم کیش خود ابراز همدردی می‌کنند. برخی از آنان مایل‌اند از پناهندگان استقبال کنند و در بدو ورود به آنها پوشاک، آذوقه و دارو بدهند.
اما سایرین می‌گویند صبر آنها به سر آمده است و ادعا می‌کنند پناهندگان روهینگیا منابع کمیاب را مصرف می‌کنند و گاهی با مردم محلی درگیر می‌شوند.
حداقل یک قایق بازگردانده شده است و پناهجویان خسته در دریا شنا می‌کنند تا از خواسته خود دفاع کنند. آنها مجبور شده‌اند برای یافتن مکان دیگری برای پناه گرفتن در آچه دریانوردی کنند.
هفته گذشته، صدها معترض در مخالفت با روهینگیا در پناهگاه جزیره سابانگ راهپیمایی کردند و ماموران پلیس میان تظاهرات کنندگان و چادرهای پناهجویان ایستاده بودند.
روی بنری در پناهگاه دیگری در باندا آچه نوشته شده بود: ما ساکنان روستای کوتا بارو، پناهندگان روهینگیا را نمی‌پذیریم.
تیم «فکت چک» خبرگزاری فرانسه شاهد افزایش پست‌های منفی رسانه‌های اجتماعی، شایعات و اطلاعات نادرست درباره پناهندگان روهینگیا بوده است.
دولت جاکارتا تاکنون به دنبال محافظت از پناهجویان تازه وارد بوده و به آنها سرپناه موقت داده است، آن هم در شرایطی که ساکنان و مقامات محلی به دنبال بازگرداندن آنها بوده اند.
اما جوکو ویدودو رئیس جمهوری اندونزی در ماه جاری میلادی(آذر-دی) گفت که قاچاقچیان مقصر هجوم آوردن پناهجویان هستند و دولت او با ارائه کمک‌های کوتاه مدت «اولویت را به منافع جامعه محلی می‌دهد.»
اندونزی کنوانسیون پناهندگان سازمان ملل را امضا نکرده است و می‌گوید نمی‌شود آن را مجبور به پذیرش پناهجویان میانمار کرد. اندونزی در عوض از کشورهای همسایه می‌خواهد که این زحمت این بار را میان خود تقسیم کنند و پناهجویان روهینگیا را که به سواحل این کشور می‌رسند، اسکان دهند.
لالو محمد اقبال سخنگوی وزارت امور خارجه اندونزی هفته گذشته با اشاره به امضاکنندگان کنوانسیون سازمان ملل گفت: اندونزی همچنان از این کشورها درخواست می‌کند تا مسئولیت‌های بزرگ‌تری در تلاش برای رسیدگی به پناهجویان روهینگیا بر عهده بگیرند.
افزایش احساسات ضدپناهجویان و درخواست اندونزی برای انتقال روهینگیا، گروه‌های حامی حقوق بشر را نگران کرده است.
ازهارالحسنه هماهنگ کننده گروه حقوق بشر کنتراس آچه گفت: همه ما می‌بینیم که به نظر می‌رسد دولت مرکزی چشمان خود را بر رسیدگی به پناهجویان روهینگیا که در آچه سرگردان هستند، بسته است. ما مانند آتش نشان‌ها با آن برخورد می‌کنیم؛ در بدو ورود آنان، مشغول می‌شویم.
علم در پناهگاه لوکسئوماوه گفت آینده او در دستان سازمان ملل است و او از بودن در خشکی خوشحال است.
وی افزود: برای مردمی که در دریا هستند دعا می‌کنم.