به گزارش خبرنگار احزاب ایرنا، حجت‌الاسلام علیرضا پناهیان با حضور در برنامه بدون توقف شبکه سه سیما با اشاره به اینکه دو قطبی‌سازی کاذب شنیع‌ترین اتفاق سیاسی در جامعه است، تأکید کرد: دوقطبی‌سازی در کوتاه مدت ممکن است یک هیجانی بیاورد اما در درازمدت زدگی ایجاد می‌کند، درواقع دوقطبی سازها نفس جامعه را می‌گیرند.
وی در خصوص ایجاد دو قطبی در جامعه به منظور بالا بردن مشارکت افراد در انتخابات گفت: بارها در سخنرانی‌ها به اجمال عرض کردم خداوند متعال در قرآن آبروی همه منافقان را حفظ کردند غیر از یک منافقی که می‌خواست جامعه مدینه را به دو قطبی دچار کند، خدا در قرآن کریم به این منافق مرگ می‌فرستد، منافقینی بودند که دست به قتل اولیای خدا زدند اما هرگز افشا نشدند، ولی جنایت دو قطبی سازی جامعه آنقدر بالاست که خدا در سوره منافقون آنها را صریحا مورد طرد قرار می‌دهد و ماجرای آن را نیز همه مذاهب می‌دانند و همه در مخالفت با این منافق دو قطبی‌ساز متفقند. آن وقت برخی در کشور ما این دو قطبی را طبیعی می‌دانند، اینها چقدر فاصله دارند با بدیهیات اولیه دین.
وی در ادامه افزود: شاید امام جمعه‌های ماهم مقصر باشند، سوره منافقون در هر نماز جمعه باید در کنار سوره جمعه خوانده شود تا مردم به یاد این موضوع بیفتند، اختلافات خوب است، گروه‌های متکثر و متعد بودنشان در جامعه عامل موفقیت است، یکسان‌سازی و یکسان تلقی کردن انسان‌ها و گروه‌های مردمی خطا و حماقت است، اختلاف نظر پیش می‌آید، ولی دوقطبی‌سازی به ویژه اگر دو قطبی‌سازی کاذب باشد شنیع‌ترین اتفاق سیاسی است که ممکن است در یک جامعه بیفتد.
این استاد حوزه همچنین یادآور شد: برخی دوقطبی‌ها طبیعی است، اما اینکه آدم به عنوان گسل‌های اجتماعی و به منظور به هم ریختن جامعه آنها را تحریف کند بد است، اینکه آنها را به عنوان اقطاب مقابل یکدیگر تلقی کنیم و گسل‌های این اختلافات را تحریک کنیم جز نابودی جامعه نتیجه نخواهد داد، ما با هم اختلاف داریم، اشکال ندارد، این اختلاف وقتی متکثر می‌شود (البته نه در قطب)، شکنندگی آن کمتر می‌شود، آن وقت آنهایی که دوقطبی به معنای دو قطبی کاذب می‌سازند آن هم به معنای تحریک گسل‌های اجتماعی برای ایجاد اختلاف، طبیعتا یا نادانی می‌کنند و یا واقعا عوامل بیگانه‌اند.
پناهیان در ادامه برنامه افزود: من خودم ممکن است در موضعی با آن حزب مشارکت منحله موافق باشم، در یک موضعی با شخصی در دولت اصلاحات موافق باشم و آن را آدم خوبی بدانم و با سیاست و شخص و موضعی هم موافق نباشم، اما می‌توانم بگویم؟ تازه خود من که جسورانه صحبت می‌کنم. به عنوان مثال این ۵ رئیس جمهور گذشته از آقای هاشمی به بعد، من با بعضی از مواضع آقای هاشمی موافقم با بعضی هم مخالفم و رئیس جمهورهای بعدی هم همچنین.
وی ادامه داد: اما امروز می‌توانم یکی از مواضع یکی از آنها را که مورد تأیید هم هست تأکید کنم، زود برچسب می‌زنند. خوب این جوری رشد فکر اتفاق می‌افتد؟ رشد سیاسی برای جامعه اتفاق می‌افتد؟ زود می‌گویند تو از خاتمی و احمدی‌نژاد و فلانی دفاع کردی؟ این چه طرز برخورد است؟ من اگر نتوانم نکات مثبت و منفی هر کدام از این سیاسیون را در کنار یکدیگر بگویم این از دیکتاتوری رضاخان و ساواک بدتر است.
استاد حوزه و دانشگاه عنوان کرد: این دیکتاتوری است که رسانه‌های دو قطبی‌ساز ایجاد کردند، فورا می‌گویند فلانی تغییر مسیر داد، حتی در یکی از انتخابات همین نیروهای انقلابی به اصطلاح همسو سال‌ها به بنده بدوبیراه می‌گفتند که «شما چرا در فلان انتخابات هم آقای جلیلی و هم آقای قالیباف را تأیید کردید؟ شما اصلا گیج هستید». این سیاست‌وزی نیست، این رذالت است که شما برای جامعه تعریف می‌کنید، چرا من نباید بتوانم حسن و عیب دو رقیب انتخاباتی را بگویم.
پناهیان در پاسخ به این سؤال که «آیا این رفتار مخالف کار حزبی نیست؟» گفت: اگر حزب می‌خواهد جلوی آزادی اندیشه را بگیرد، مرگ بر احزاب، پس قانون اساسی هم باید تغییر کند، اگر حزب می‌خواهد جلوی آزادی افکار، تعاطی و گفت و گو و نقد سیاسی آزاد را بگیرد مرگ بر پدیده‌ای به نام حزب.
این استاد دانشگاه همچنین یادآور شد: اینکه می‌گویند اگر دوقطبی نداشته باشیم فضای انتخابات پرشور نمی‌شود شبیه این است که بگوئیم تا جنگ نباشد تکنولوژی پیشرفت نمی‌کند، دوقطبی‌سازی یعنی اوج دشمنی بین دو جریان که این مردم را برای به صحنه آمدن تحریک کند. در کوتاه مدت این اثر را دارد، اما در بلندمدت چه؟ آثار سوئی که در بلندمدت دارد چیست؟
حجت الاسلام پناهیان افزود: یکی از آثار سوء این است که با انتقاد از هر قطب ممکن است شما را متهم به این کنند که با قطب مخالف هستید، چون جامعه دو قطبی شده و سطح انتقاد کاهش پیدا می‌کند، یکی دیگر این است که آدم‌های ضعیف در هر دو قطب بالا می‌آیند و افراد می‌گویند چون طرف ماست کسی آن را تضعیف نکند، یکی دیگر از نتایج شوم که بسیاری از رانت خواری‌ها نتیجه آن است. زرنگ‌ها از این دعوا سوءاستفاده می‌کنند و این آثار شوم یک مملکت را زمین می‌زند.
وی در ادامه تأکید کرد: صهیونیست‌ها در پروتکل‌های شان ۱۲۰ سال پیش گفتند که «ما جوامع گیوم را دچار درگیری احزاب و دو قطبی می‌کنیم تا هیچ وقت پیشرفت نکنند چون دوقطبی در درازمدت زدگی ایجاد می‌کند». دوقطبی در کوتاه مدت ممکن است یک هیجانی بیاورد اما در درازمدت زدگی ایجاد می‌کند، دوقطبی‌سازها نفس جامعه را می‌گیرند و مورد نفرین خدا هستند. بعضی‌ها حیات‌شان در دوقطبی بودن است.
استاد حوزه و دانشگاه با اشاره به اینکه یکی دیگر از آثار دوقطبی بودن این است که اصلا رشد پدید نمی‌آید چون رشد در تضارب آرا پدید می‌آید، اظهار کرد: اما در دوقطبی‌سازی تضارب آرایی وجود ندارد بلکه پیروزی در مناظره مهم است. حقیقتا در دوقطبی‌سازی اینکه مسئله حل شود و نظرات مطرح شود اتفاق نمی‌افتد، وقتی دو قطبی باشد هر دو طرف مجبورند عیوب خودشان را پنهان کنند و عیوب طرف مقابل را برجسته کنند و این امکان رشد را پدید نمی‌آورد. اساسا هر نوع عیب‌یابی و عیب‌گویی و عیب‌جویی موجب رشد جامعه نمی‌شود.