تهران – ایرنا – روزنامه نیویورک تایمز در یک گزارش مفصل از روابط سران آمریکا و رژیم صهیونیستی پس از حمله ۱۵ مهر حماس نوشت که با وجود برخی از نارضایتی های واشنگتن از حملات تلافی‌جویانه به باریکه غزه و روابط پرتنش دو دولت، آمریکا کماکان حمایت بی چون و چرای خود را از اسرائیل قطع نکرده و تل آویو نیز با درک وابستگی به این کشور قدردان کمک های آن است.

به گزارش ایرنا، در این گزارش نیویورک تایمز آمده است: هیچ دوره دیگری در نیم قرن گذشته، این چنین روابط آمریکا و اسرائیل محک نخورده بود.

این روزنامه با ادعای تلاش واشنگتن برای کاهش حملات اسرائیل به غزه نوشت: رئیس‌جمهور و تیمش در حالی بارها مداخله کرده ‌اند تا اسرائیل را از افراط در انتقام‌ جویی‌ برحذر دارند که تل آویو در حساس ترین بزنگاه ها از آنان سرپیچی کرده است.

بایدن همچنین شاهد مقاومت فزاینده در برابر حمایت او از اسرائیل بوده که مخالفت متعدد دیپلمات های وزارت امور خارجه، دموکرات های کنگره و کشورهای دیگر سازمان ملل از جمله آنهاست.

نیویورک تایمز افزود: تیم بایدن تشخیص می دهد که تنها با چالش بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر، مواجه نیست چرا که تمامی طیف های سیاسی اسرائیل از عملیات نظامی علیه حماس حمایت می کنند.

از سوی دیگر هیچ بحث جدی نیز در داخل دولت بایدن درباره تغییر عمده سیاست واشنگتن در قبال تل آویو مانند قطع صادرات تسلیحات وجود ندارد. در عوض، بایدن همچنان مصمم است تا با استفاده از "اعتباری" که از طریق حمایت مداوم از اسرائیل به دست آورده از بحران ها عبور کند؛ هر چند که مشخص نیست اهرم فشاری که در دست دارد چه قدرتی داشته باشد.

این روزنامه آمریکایی ادامه داد: چند روز پیش و در جریان یک گفتگوی پرتنش، بایدن به نتانیاهو فشار آورد تا جنگ را به یک عملیات محدود کاهش دهد و به جای بمباران گسترده باریکه غزه بیشتر بر حملات نیروهای ویژه علیه رهبران و تونل‌ های حماس متوجه باشد. نخست وزیر اسرائیل سپس مشاور دست راست خود، ران درِمِر، را به واشنگتن فرستاد تا در فردای کریسمس و در یک جلسه تقریباً چهار ساعته در کاخ سفید به آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه و جیک سالیوان مشاور امنیت ملی اطمینان دهد که اسرائیل به زودی به مرحله حملات هدفمند مدنظر بایدن تغییر جهت خواهد داد.

درمر به آنها گفت که اولین نشانه‌ های چنین تغییری در هفته‌ های آینده که نیروهای اسرائیلی عملیات خود را در شمال غزه پایان داده و بسیاری از نیروها از آن منطقه خارج می شوند، آشکار می شود. اما او جدول زمانی مشخصی ارائه نکرد و آمریکایی ها او را تحت فشار قرار دادند تا هر چه زودتر این انتقال را آغاز کند. بلینکن قصد دارد در اوایل ژانویه به اسرائیل برگردد. مقام های اسرائیلی نیز امیدوارند که آن زمان در مورد مراحل بعدی عملیات نظامی اخیر تصمیم گیری کنند.

تلاش‌ های بی سر و صدایی نیز برای مذاکره غیرمستقیم با حزب‌الله برای توافق در زمینه عقب ‌نشینی از منطقه نزدیک مرز لبنان با اسرائیل در جریان است تا از بروز یک جنگ گسترده ‌تر در منطقه جلوگیری کرده و ده‌ها هزار اسرائیلی بتوانند به شهرک های خود بازگردند.

به نوشته نیویورک تایمز، شدیدترین مناقشه میان واشنگتن و تل آویو بر آینده نوار غزه متمرکز است. نتانیاهو در برابر پیشنهادهای بایدن مبنی بر حضور یک تشکیلات خودگردان فلسطینی "احیا شده" که در کرانه باختری مستقر بوده و غزه پساحماس را تا تشکیل یک کشور فلسطینی اداره کند، مقاومت کرده است.

نتانیاهو به ویژه بر عدم محکومیت حمله ۷ اکتبر از سوی رهبران تشکیلات خودگردان تمرکز کرده و نگران است که اعطای نقشی در آینده به آنها به عنوان ضعف دولتش تلقی شود.

این روزنامه نوشت که با تمامی این اختلاف ها، بایدن به اسرائیل متعهد مانده است. زمانی که مقام های اسرائیلی درخواست فوری افزایش مهمات تانک را به اطلاع آمریکا رساندند، دولت بایدن روندی را که معمولاً ماه‌ ها طول می‌ کشد تقریباً بلافاصله نهایی کرد.

از سوی دیگر، مقام های اسرائیلی تحت فشارند که به مردم خود اطمینان دهند که عقب نشینی نمی کنند. با این وجود، شواهدی وجود دارد که نتانیاهو در نهایت می‌ تواند نقش یک تشکیلات خودگردان فلسطینی اصلاح‌ شده در غزه و لزوم وجود یک تشکیلات فلسطینی برای پرداخت هزینه های بازسازی از سوی کشورهای عرب خلیج فارس را بپذیرد.

مایکل بی. اورِن، سفیر پیشین اسرائیل در واشنگتن، خاطرنشان کرد که علیرغم تنش ها، بایدن از دو ابزار آشکار برای اعمال فشار بر اسرائیل استفاده نکرده است: صدور تسلیحات آمریکا به اسرائیل و به کار گیری حق وتو در شورای امنیت سازمان ملل و محافظت از اسرائیل در برابر تحریم های بین المللی.

اورن گفت: با توجه به این موارد، اسرائیل از حمایت بایدن قدردانی می کند و نمی خواهد او برنجاند. حمله ۷ اکتبر شعار دیرینه اسرائیل مبنی بر آنکه به تنهایی قادر به دفاع از خود است را زیر سوال برد. این بدان معناست که خواهی نخواهی، ‌به آمریکا وابسته ایم و آنها حق اظهار نظر در مسائل داخلی ما را دارند.