به گزارش ایرنا، تارنمای ESPN از درگذشت ماریو لوبو زاگالو اسطوره برزیلی در سن ۹۲ سالگی خبر داد. زاگالو با تیم ملی فوتبال برزیل پنج بار به فینال جام جهانی رسید. او چهار بار به عنوان بازیکن و یک بار در جایگاه سرمربی به فینال این رقابت‌ها راه یافت.
زاگالو یکی از کاریزمایک‌ترین چهره‌های فوتبال برزیل است. وی به خاطر علاقه‌اش به شماره ۱۳ نیز شهرت داشت و همواره ۱۳ را عدد شانس خود می‌دانست زیرا دو رقم آخر سال تولدش (۱۹۳۱) را نشان می‌داد. زاگالو همواره هر پیوندی را هرچند تصادفی، بین عدد ۱۳ و موفقیت‌های فوتبالی مرتبط می‌کرد.
زاگالو در تمام فصل‌های مهم تاریخ فوتبال برزیل، از اولین قهرمانی‌اش در جام جهانی در سال ۱۹۵۸ تا مسابقاتی که در سال ۲۰۱۴ برزیل میزبانی کرد، نقش مهم و تاثیرگذاری داشت. این اسطوره برزیلی در جام جهانی ۱۹۵۸ سوئد و ۱۹۶۲ در شیلی به عنوان مهاجم برای برزیل بازی کرد و طعم قهرمانی را با این تیم چشید. زاگالو در سال ۱۹۶۵ از فوتبال خداحافظی کرد و سال بعد کار مربیگری خود را با باشگاه بوتافوگو ریودوژانیرو آغاز کرد.
او که در سال ۱۹۷۰ به عنوان سرمربی تیم ملی برزیل معرفی شد و درست قبل از جام جهانی مکزیک، تیمی را به ارث برد که در ترکیب آن پله، ژزینهو، گرسون، روبرتو رولینو و توستائو حضور داشتند. برزیل در فینال این مسابقات با نتیجه ۴ بر یک ایتالیا را شکست داد و قهرمان شد. این اسطوره همچنین در جام جهانی سال ۱۹۷۴ هدایت تیم ملی برزیل را برعهده داشت اما بدون پله، این تیم در رده چهارم قرار گرفت. زاگالو در زمان قهرمانی برزیل در جام جهانی ۱۹۹۴ آمریکا، کمک مربی کارلوس آلبرتو پریرا بود و دوباره ایتالیا را در فینال شکست داد. وی در جام جهانی فرانسه دوباره سکان این تیم را برعهده گرفت و در آن زمان برزیل در فینال ۳ بر صفر بازی را به میزبان واگذار کرد.
آخرین نقش مربیگری او در تیم ملی برزیل به عنوان دستیار پریرا در سال ۲۰۰۶ بود. برزیل برای ششمین قهرمانی خود در جام جهانی آلمان می‌رفت که با وجود بازیکنانی همچون رونالدینیو، کاکا، رونالدو و آدریانو در مرحله یک چهارم نهایی با قبول شکست برابر فرانسه از صعود بازماند.
زاگالو یکی از معدود مربیانی بود که در هر پنج باشگاه سنتی ریو، فلامنگو، فلومیننزه، بوتافوگو و واسکو داگاما، دوران مربیگری موفقی داشت. او کار خود را به عنوان یک مهاجم با تیم ریو آمریکا آغاز کرد و بعدها برای فلامنگو و بوتافوگو بازی کرد.