به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، علیرضا قربانی که طی روزهای اخیر، با ۱۶ شب اجرای متوالی، توانسته میزبان حدود ۸۰هزار مخاطب باشد، حالا بار دیگر با انتشار موزیک‌ویدیوی در زلف تو آویزم به چهره‌ای خبرساز تبدیل شده است.
قربانی برخلاف بسیاری که تصور می‌کنند، خواننده‌ای در خدمت موسیقی سنتی است، یک خواننده موسیقی تلفیقی است که تلاش کرده تا روح تازه‌ای را در این موسیقی ادغامی بدمد. این نوآوری که ساحت آن از ساختار موسیقی گرفته تا انتخاب اشعار، سبکی نسبتا نو را در هنر موسیقی کشور پدید آورده، حالا با انتشار موزیک ویدئوی در زلف تو آویزم، وارد فضای دیگری از تکمیل پازل نوخواهی جهان فکری خواننده شده است.
نخستین نکته‌ای که با تماشای این موزیکویدئو به چشم می‌خورد، جنس سینمایی اثر است و اینکه مخاطب شاهد تماشای یک فیلم کوتاه استاندارد است. افتتاحیه این موزیکویدئو، از چاشنی خوبی برای همراهی مخاطب برخوردار است ضمن اینکه در ادامه، پیرنگ داستانی، این تعلیق را در مخاطب ایجاد می‌کند که آن فضای سنگین را دنبال کرده و به‌نوعی کنجکاو دیدن ادامه ماجرا شود.
در بخش روایت، قرار است مراحلی از تبتل (جهان گریزی) در مرحله طلب به تصویر کشیده شود که این اتفاق، اگرچه در شکل تصویر، به خوبی تداعی می‌شود، اما در پیچ‌هایی که شاهد تغییر فضا هستیم، کمی غامض عمل کرده و پیش‌درآمد خوبی را برای ورود به مرحله بعد در مخاطب رقم نمی‌زند.
به لحاظ بصری، ساخته فرید ناظرفصیحی یکی از بهترین موزیک‌ویدئوهای سالیان اخیر موسیقی کشور است. سی‌جی‌های خلاقانه و متناسب با فضای شعر در کنار کارگردانی هوشمندانه، قطعا از این کار، اثری متفاوت پدید آورده که فحوای شعر امیرخسرو دهلوی و سوز درون آن را برای مخاطب، آسان‌تر می‌کند. ضمن اینکه بهره‌مندی از فضاهای بصری درست این امکان را پدید آورده تا هارمونی خوبی میان تم عارفانه شعر و جهان بصری کار به وجود آمده و حظ بیشتری از این آهنگ برده شود.
حساسیتی که برای ساخت این موزیکویدئو به خرج داده شده، توانسته به یک اثر استاندارد با داشته‌های سینمایی منجر شود که این اتفاق درنتیجه حضور چهره‌های مورد وثوق دنیای سینما در روند تولید این کار محقق شده است. ضمن اینکه بازی رضا اخلاقی‌راد و تجربه تئاتری او، کمک بسیاری به این حضور صامت و بهره‌گیری صحیح از زبان بدن منجر شده است.
موزیک‌ویدئوی در زلف تو آویزم، نمونه استاندارد و خوش‌ساختی از صنعت کلیپ‌سازی در فضای موسیقایی کشور است که توانسته هم‌پوشانی خوبی میان فضای موزیکال با داده‌های بصری برقرار کند. یک گام رو به جلو در موزیک‌ویدئوهای چند سال اخیر که فعالان آن، همواره متهم بودند به شکلی ساده‌انگارانه، با این صنعت برخورد کرده‌اند و حساسیت‌های لازم را در روند تولید به کار نبسته‌اند. حال این موزیک‌ویدیو می‌تواند نمونه استانداری برای این جریان باشد.