به گزارش روز جمعه ایرنا، ایران و پاکستان در سال‌های طولانی دوستی و پیوند خود را با وجود هر اختلاف نظر حفظ کرده‌اند، شاید هرگز حتی بدبین‌ترین تحلیلگران سیاسی به شکاف میان این پیوند گمان نبرده باشند.
در سال ۱۹۵۶ نخستین رییس جمهور پاکستان، اسکندر خان (مسئولیت از ۱۹۵۶ تا ۱۹۵۸) همسری ایرانی داشت و بانوی اول پاکستان، دختری از سرزمین همسایه بود، پس از آن محمد ایوب خان دومین رییس جمهور پاکستان (مسئولیت ۱۹۵۸ تا ۱۹۶۹)، پس از رسیدن به قدرت پیشنهاد تشکیل کنفدراسیون پاکستان- ایران- افغانستان را برای مبارزه با تهدیدهای غربی و حفظ استقلال کشورها در چارچوب برادری مذهبی و پیوند فرهنگی مطرح کرد.
در همین زمان ها پس از به پیروزی رسیدن انفلاب اسلامی در ایران، نخستین کشوری که به امام خمینی (ره) تبریک گفت، پاکستان بود.
بلوچستان سرزمینی است که بیشترین خاک کشور پاکستان را تشکیل می‌دهد و نیز بخشی از بزرگ‌ترین استان ایران است. همچنین سیستان نام ناحیه‌ای بزرگ است که بخش‌هایی را در کشورهای پاکستان، افغانستان و ایران در بر می‌گیرد.
پیوند همیشگی در مرز بلوچستان ایران و پاکستان و مرزی که تنها یک خط است نه یک دیوار، تفاوت میان بلوچ ایرانی و بلوچ پاکستانی را از معنا تهی می‌کند، هر چند افرادی باشند که ساز جدایی را بر سر مرز بنوازند و دوستان را غمگین کنند و موجب زخمی شوند که شاید هرگز جای آن تسکین نیابد، زخمی که درسی است برای آیندگان که زدودن این لکه‌های ننگ، هر چه زودتر و به همراهی دو ملت، دردسر کمتری خواهد بود.
همان طور که دکتر «ظفر نواز جَسپال» استاد دانشگاه قائداعظم (رتبه اول درمیان دانشگاه‌های پاکستان و یکصدمین دانشگاه پیشرو در آسیا) و پژوهشگر ارشد مسائل راهبردی در یادداشتی اختصاصی با عنوان «پاکستان و ایران: ابتکارات خوشبینانه برای تقویت همکاری اقتصادی» برای دفتر ایرنا در اسلام‌آباد نوشت: «یکی از مهمترین عوامل در تاثیرگذاری منفی بر روابط پاکستان و ایران، تحرکات بازیگران غیردولتی مانند گروه‌های تروریستی و قاچاقچیان هستند. یک گروه تروریستی در اواخر اردیبهشت امسال پنج مرزبان ایرانی را در جنوب شرقی استان سیستان و بلوچستان به قتل رساندند. تهران معتقد است عوامل این جنایت در پاکستان پناهگاه دارند. سخنگوی وزارت امور خارجه ایران نیز اخیرا از پاکستان خواست تا با سرکوب گروه‌های تروریستی در راستای ارتقای امنیت مرزهای مشترک اقدام کند. هدف این گروه‌های تروریستی برهم زدن امنیت مرزهای مشترک و امنیت مردم ساکن در مرزهای دو کشور است.»
هم اکنون بخشی از کالاهای پاکستان همه روزه از طریق گمرک میرجاوه ازطریق استان سیستان و بلوچستان به مقصد آسیای میانه صادر می شود، از این رو نقش ایران برای ارتباط پاکستان با آسیای مرکزی و قفقاز بسیار اهمیت دارد.
طول نوار مرزی مشترک ایران و پاکستان در منطقه میرجاوه ۲۲۰ کیلومتر است و خط آهن ایران-پاکستان از نقطه میل ۷۲ مرز میرجاوه خارج شده و به سوی پاکستان می رود و به همین لحاظ شهر میرجاوه یک نقطه ثقل برای ارتباط دو کشور محسوب می‌شود که در طول سال ها همواره پیوند عمیقی میان دو کشور برقرار کرده است؛ نقطه مقابل بخش میرجاوه در کشور پاکستان بخش تفتان است که جمعیتی بالغ بر ۲۳ هزار نفر دارد.
در طول سال‌های پیش از کرونا، به طور میانگین سالانه ۱۰۰ هزار زائر پاکستانی برای زیارت عتبات عالیات عراق یا مشهد مقدس به ایران آمده اند که در سال جاری با افزایش دوباره سفرها پس از همه گیری کرونا و گشایش مسیرهای زیارتی این رقم به ۲۷ هزار نفر رسیده است، در طول راهپیمایی اربعین از مرز میرجاوه و ریمدان، موکب های ایرانی مستقر شده برای رساندن زائران از مرزهای غربی ایران، روابط دو کشور را بیش از پیش گسترش داده است.
همکاری در زمینه توسعه اقتصادی منطقه به عنوان اعضای موسس سازمان همکاری های اقتصادی (اکو)، توسعه همکاری‌های گمرکی، تجاری و سرمایه‌گذاری بین دو کشور، پرهیز از مالیات مضاعف و... روابط اقتصادی ایران و پاکستان را گسترده کرده است، احمد امیرآبادی فراهانی، رییس گروه دوستی و پارلمانی ایران و پاکستان درباره چشم‌انداز ۵ میلیارد دلاری تجارت میان ایران و پاکستان اظهار داشته است: امکان دست یابی به این هدف وجود دارد، در سال های گذشته حجم تجارت ایران و پاکستان ۸۰۰ میلیون دلار بود. در آن زمان وقتی از تجارت دو سه میلیاردی سخن می‌گفتیم برای برخی قابل قبول نبود اما در مدت کوتاهی در دولت سیزدهم حجم تجارت دو کشور به ۲.۵ میلیارد دلار رسیده است.
وی گفت: با ایجاد اتاق تهاتر دو کشور،تعامل و همکاری بانک مرکزی ایران و پاکستان، اعطای تضمین های اقتصادی به تجار امکان دست یابی به هدف‌گذاری های اقتصادی و تجاری وجود دارد.
ایرج حسن‌پور، مدیرکل صنعت، معدن و تجارت سیستان و بلوچستان، در یازدهمین کمیته مشترک تجارت مرزی بین استان سیستان و بلوچستان ایران با ایالت بلوچستان جمهوری اسلامی پاکستان که سه‌شنبه گذشته برگزار شد، گفت: ۱۲ درصد از صادرات به پاکستان و ۷۰ درصد واردات از این کشور به جمهوری اسلامی ایران از مرزهای استان سیستان و بلوچستان صورت گرفته است.
این شواهد گویای آن است که منافع همجواری ایران و پاکستان موضوعی قابل چشم پوشی نیست.