به گزارش ایرنا، الهه منصوریان یکی از چهره‌های مطرح و پرافتخار ورزش بانوان ایران است که توانست مدال‌های رنگارنگی در مسابقات مختلف ووشو کسب کند. او سه طلا، یک نقره و یک برنز ووشو قهرمانی جهان، دو نقره و یک برنز بازی‌های آسیایی، ۲ طلای جام‌جهانی ساندا و یک طلای قهرمانی آسیا را در کارنامه دارد.
منصوریان در حالی چند روز قبل و در پایان مسابقات لیگ برتر بانوان از دنیای ووشو به‌عنوان یک سانداکار خداحافظی کرد که از یک زندگی سخت و سطح پایین توانست به قهرمان جهان تبدیل شود. در واقع ووشو، زندگی او و خواهرانش (شهربانو و سهیلا) را تغییر داد.
در راستای وداع الهه از دنیای قهرمانی گفت‌وگویی را با او انجام دادیم که شرح آن را در زیر می‌خوانید:
تصمیم غیرمنتظره‌ای اتخاذ کردی که موجب تعجب همگان شد. دلیلش چه بود؟
بازی‌های آسیایی هانگژو پایان داستان من بود. مدت‌ها در چین تمرینات سختی انجام دادم و بدن آماده‌ای داشتم. حتی حِس من این است که بازی فینال را برده بودم و باید طلا می‌گرفتم که متاسفانه طلا را به من ندادند.
یعنی شکست در فینال هانگژو موجب این تصمیم شد؟
ببینید هرچیزی که در ووشو وجود داشت را به دست آوردم و باور کنید طلای بازی‌های آسیایی هم برای من بود که میزبان آن را به من نداد. در خیلی از افتخاراتی که از تیم ملی جوانان تا بزرگسالان کسب کردم، تلاش و سختی زیادی کشیدم، پس مدیون خودم نیستم.
به‌نظر می‌رسد دیگر جذابتی برای شما باقی نمانده بود.
دیگر از این پس همه چیز در دنیای قهرمانی برایم تکراری بود. همین الان به مسابقات جهانی بروم، به راحتی همه را شکست می‌دهم و قهرمان می‌شوم اما دیگر لذت قبل را برایم ندارد. همین حال خوبی که اکنون دارم، برایم کافی است. می‌خواهم الهه دیگری را بسازم که خیلی بهتر از الهه دنیای قهرمان باشد. تجارب ارزشمندی دارم و از آن استفاده خواهم کرد.
بارها گفتی خودت را مدیون ووشو می‌دانی.
از اینکه ووشو را برای ورزش حرفه‌ای انتخاب کردم، کاملا راضی هستم. ووشو به من و خواهرانم که زندگی بسیار سختی داشتیم کمک کرد تا امروز در این جایگاه باشیم.
بزرگترین حسرت ورزشی‌ات چه بود؟
خود شما می‌دانی و بارها در این خصوص باهم صحبت کردیم. المپیک، بزرگترین حسرت من است و اگر ووشو در المپیک بود، حالا حالاها در دنیای قهرمانی می‌ماندم. حتی برای اینکه به المپیک بروم، چندسال پیش مدتی زیر نظر مینو مداح که اکنون سرمربی تیم ملی تکواندو بانوان است، این رشته را تمرین کردم اما خیلی زود قیدش را زدم چون نمی‌توانستم ووشو را فراموش کنم.
برای آینده ورزشی‌ات چه تصمیم دارید. مسابقات حرفه‌ای را ادامه می‌دهی یا به طور کامل وارد مربیگری خواهید شد؟
برای ادامه حضور در مبارزات حرفه‌ای پیشنهاد دارم. قبلا هم چندین مبارزه داشتم و شرایط خوبی است. البته این را بگویم که به هیچ عنوان در MMA مبارزه نخواهم کرد.
برای مربیگری تیم ملی هم پیشنهاد داشتید؟
سال گذشته هدایت تیم ملی جوانان دختر را داشتم. برای تیم ملی بزرگسالان هم پیشنهاداتی شده اما چون روی کاغذ نیامده و فعلا بحث آن جدی نیست، در خصوصش فکر نمی‌کنم. فعلا مدتی استراحت خواهم کرد، اما نمی‌توانم از ووشو فاصله بگیریم و هرجا که بتوانم و اگر از من خواسته شود، حتما کمک خواهم کرد.
به‌عنوان سوال آخر. تاثیرگذارترین فرد در ووشوی شما چه کسی بود؟
قطعا مهدی علی‌نژاد که ووشو ایران و من مدیون اوست. علی‌نژاد خیلی به من کمک کرد و حتی زمانی که از فدراسیون رفت نیز همیشه کمکم می‌کرد که باید از او تشکر کنم.