به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، ارزش آثار هنری هنرمندان بزرگ در تاریخ هنر به نحوی است که همیشه افکار عمومی نسبت به سرنوشت آنها حساس بوده است، از دزدیده شدن یک اثر هنری تا زیر چکش رفتن در حراج‌ها و یا کشف ایده‌ای نهفته در خلق این آثار، همیشه برای مخاطبان هنر مهم بوده است و می‌توان قرار گرفتن آثار هنری در مرکز توجه افکار عمومی را بلای جان آنها دید.
در سال‌های اخیر معترضانی که عمدتا فعالان محیط‌زیست هستند آثار هنری در موزه‌ها را واسطی برای شنیده شدن حرف‌هایشان قرار دادند، در این بین معترضان که صدای آنها در رسانه‌ها به خوبی شنیده نمی‌شود آثار هنری را هدفی برای شنیده شدن شعارهایشان قرار می دهند تا به میانجی آثار مشهور و پر سر و صدا بتوانند برای ثانیه‌هایی سکوتشان را در رسانه‌ها فریاد بزنند.
این رفتار خرابکارانه که به وندالیسم هم می‌توان تعبیر کرد در واقع نوعی اعتراض مدرن است که در سال‌های اخیر به مدد گسترش شبکه‌های اجتماعی فراگیرتر شده است. در دوره کنونی که ثبت و انتشار وقایع توسط هر شهروندی که در جیب خود یک تلفن همراه دارد میسر و گستره چنین رفتارهایی نیز تکرار شونده شده است.
در گذشته رسانه‌های جریان اصلی می توانستند با بایکوت کردن خبری صدای این معترضان از رغبت ادامه چنین رفتارهایی بکاهند؛ اما اکنون هر گوشه‌ای می‌تواند خبری توسط شهروندی ساخته شود و در سطح جهانی هم منتشر شود.
مونالیزا نقاشی معروف لئوناردو داوینچی که به لبخند ژوکوند معروف است در سالیان اخیر بیشتر از همه آثار هنرمندان مورد هدف معترضان بوده و بارها و بارها مورد تعرض قرار گرفته است.
در چند روز گذشته بود که ۲ معترض از یک گروه محیط‌زیستی با پرتاب سوپ به روی تابلو نقاشی مونالیزا به این شاهکار هنری حمله کردند.
چندین ماه قبل هم مردی که لباس پیرزنی را به تن کرده بود و روی صندلی چرخدار نشسته بود ناگهان برخاست و اقدام به مالیدن کیک خامه‌ای روی شیشه نقاشی مونالیزا کرد و قبل از اینکه توسط نیروهای امنیتی دستگیر شود، گل‌های در دستش را در همه جا پرتاب کرد.
معمولا معترضان پس از حمله، جملات اعتراضی خود را که عمدتا اعتراض به شرایط اقلیمی جهان است در معرض نمایش قرار می‌دهند تا بازدیدکنندگانی که به آن مکان رفته‌اند از آنها فیلم و تصویر بگیرند.
در برخی موارد هم آنها با چند خبرنگار و عکاس از قبل هماهنگ می‌کنند تا در آن مکان حضور داشته باشند و در انتشار خبر حمله آنها به آثار هنری و در نهایت شنیده شدن پیامشان کمک شود.
با توجه به سطح امنیتی و ضد گلوله بودن شیشه محافظ این آثار گران‌قیمت، معمولا کمترین آسیبی هم به آنها نمی رسد و همین امر هم سبب شده است که اخبار این اعتراض‌ها حداکثر یکی دو روز بیشتر دوام نداشته باشد و به عبارتی در سال‌های اخیر بیشتر از این که چنین رفتارهایی یک کنش اجتماعی و سیاسی تلقی شود در هدف غایی به یک رفتار عامه‌پسند بدل شده است که فضای سرتیتر اخبار سرگرم کننده رسانه ها را تامین می‌کند و مشکلات محیط زیستی که پیام اصلی و نگرانی این معترضان است همچنان حل نشده باقی می‌ماند.
اثر آفتاب‌گردان‌ها از «ون‌گوگ»، جیغ اثر «ادوارد مونک» که در موزه ملی نروژ نگهداری می‌شود، مجموعه تابلوهای مشهور قوطی‌های سوپ کمبل اثر «اندی وارهول» هنرمند نامدار آمریکایی که در گالری ملی استرالیا نگهداری می‌شود در کنار دو تابلو نقاشی اثر فرانسیس گویا که در موزه پرادو نگهداری می‌شود و دختری با گوشواره مروارید شاهکار عصر طلایی «یوهانس ورمیر» در موزه مائریتشویس واقع در لاهه، نقاشی گران‌قیمت کومه‌ها اثر «کلود مونه» از جمله آثار هنری مشهوری به شمار می‌روند، در سال‌های اخیر هدف معترضان قرار گرفته است.