به گزارش ایرنا به نقل از میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان، شقایق هورشید روز دوشنبه با بیان این مطلب، افزود: همراه با این اجساد، بقایای چوب، میخ و بست‌های فلزی فرسوده کشف شد که مطالعات نشان می‌دهد متعلق به سده‌های هفت تا ۹ هجری قمری و به احتمال زیاد متعلق به دوره ایلخانی است.
هورشید افزود: از زمستان سال ۱۳۹۳ و پس از موافقت‌های اولیه بین پژوهشگاه و شرکت سهامی آب منطقه‌ای استان زنجان، حوضه آبگیر سد مراش مورد بررسی و شناسایی باستان‌شناسی قرار گرفت.
این باستان شناس ادامه داد: در مجموع ۱۶ محوطه از دوره‌های پارینه‌سنگی میانی، مس و سنگ، هزاره اول پیش از میلاد اشکانی، ساسانی تا اوایل اسلام و سده‌های میانی و متأخر اسلامی در این محدوده شناسایی شد.
هورشید افزود: در آخرین کاوش‌های مربوط به نجات‌بخشی، بقایای یک بنای آرامگاهی کشف، که در عمق ۱۳۰ سانتی‌متری نسبت به کف بنا، بقایای اسکلتی چهار انسان در آن آشکار شد.
وی یادآور شد: در بخش شمالی محوطه هم بقایای دو زباله‌دانی بزرگ مربوط به کوره سفال‌پزی شناسایی و کاوش شد که در نتیجه آن بیش از ۱۶ هزار قطعه سفال که بیشترشان دارای لعاب سوخته و ذوب شده بود مستندنگاری شد.
سد مراش یا ماراش، یک سد خاکی با هسته رسی در منطقه انگوران از شهرستان ماهنشان استان زنجان است.