به گزارش خبرنگار سینمایی ایرنا، اولین فیلم جواد عزتی مطابق همان چیزی که خودش در نشست خبری اشاره کرد، برآیند خود جواد عزتی است. همان جواد عزتی شوخ طبع و طناز این سال‌ها. فیلمی که از مهران غفوریان، کامبیز دیرباز، پژمان جمشیدی و هومن حاجی عبدالهی که خودشان یک تنه نقش اصلی یک فیلم طنز را پیش می‌برند، در حد چند دقیقه و گذرا و از جمشیدی‌فر عمیق‌تر و پرداخته شده‌تر کمک می‌گیرد.
تمساح خونی کمدی سخیفی نیست؛ شوخی‌های جنسی کمتری به نسبت دیگر فیلم‌های کمدی این سال‌ها دارد. طناز است اما بیش از آنکه قصه تعریف کند و ما را بخنداند در موقعیت‌ها مخاطب را غافل‌گیر می‌کند.
همین نقطه قوت را تا پایان هم حفظ می‌کند و تا انتهای تیتراژ نیز به مخاطب اجازه بیرون رفتن از سالن نمی‌دهد، اما سوال مهمی که بعد از دیدن فیلم پیش می‌آید این است که آیا ما انتظار بیشتری از یک فیلم کمدی داریم؟ اگر پاسخ مثبت باشد تمساح خونی اذیت‌مان می‌کند.
در همان یک سوم اول و پیش از شروع اولین تعقیب و گریز، تمام معادلات ذهنی ما به هم می‌ریزد و اگر اهل شرط بندی هم نباشیم که کلا 10دقیقه از فیلم را که نقطه قوه محرکه فیلم هم هست، نمی‌فهمیم.
اگر هم پاسخ منفی باشد و انتظاری جز خندیدن و حال خوب از فیلم نداشته باشیم، از تمساح خونی لذت می‌بریم؛ ابتدا کوتاه‌تر می‌خندیم، اما بعدتر در تعقیب و گریزهای مداوم که تکرار می‌شوند، کش‌دارتر و بلندتر قهقهه میزنیم.