بابک خواجه پاشا در تازه ترین اثر سینمایی اش با یک فیلمنامه درست به قلم امیر ابیلی و داوود گنجوی قصه روایت می کند و از ابتدا تا انتها با جهان قصه و فُرم و لحن روایی مبتنی بر منطق روایی اصولی در یک فیلم جاده ای محاطبش را با خود همراه می کند.
از جغرافیا به عنوان یک رُکن اصیل بهره می گیرد و با قاب های خوش رنگ و لعاب و خلق میزانسن های درست یک جهان قابل باور با شخصیت هایش می سازد.
فیلم مضمونی انسانی دارد و با محوریت امام رضایی به ورطه شعار و کلیشه نمی افتد و همین نکته بیانگر این موضوع است که هنوز می توان در سینمای ایران این مدلی قصه گفت و در لایه های پنهان بدون بزرگنمایی های بیهوده از ایدئولوژی حرف زد.
«آبی روشن» یک بازیگر درخشان دارد و آن هم حضور متفاوت مهران احمدی است. حاج یونس در شخصیت پردازی روی کاغذ شخصیت سختی است و برای باورپذیر شدن از ابتدا تا دگرگونی کاراکتر در پایان قصه، نیازمند حضور یک بازیگر مقتدر بود تا از عهده نقش بیرون آید و مهران احمدی با توانایی هایش این نقش را مال خود می کند و یکی از شانس های اصلی سیمرغ مرد اول این دوره از جشنواره خواهد بود.
سارا حاتمی دیگر بازیگر این فیلم هم که سیمرغی پارسال بود در «آبی روشن» باز هم حضور غافلگیر کننده ای دارد. «آبی روشن» یکی دیگر از فیلم های سازمان فرهنگی و هنری اوج است که در راستای سیاست های این سازمان یک فیلم اجتماعی مهم را تولید کرده که بازگشت به سینمای قصه محور است. سینمایی که لحن شاعرانه دارد و پر از لحظه های جذاب به لحاظ ساختار سینمایی است و مدت ها بود که جای این جنس از فیلمسازی در سینمای ایران خالی بود.