به گزارش ایرنا معاون وزیر جهاد کشاورزی و رئیس سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی روز پنجشنبه در این آئین با بیان اینکه در سبد غذایی خانوارها تولیدات شیلاتی به‌ویژه میگو سهم بسیار اندکی دارد، گفت: یکی از علت‌های این موضوع چالش‌هایی است که در تولید میگو وجود دارد.
"پروبیوتیک باکتری زنده و مخمر مفیدی است که به گوارش و هضم غذا در معده کمک می‌کند و به «باکتری خوب» معروف است."
" سید مجتبی خیام نکویی " افزود: براساس افق برنامه هفتم باید ۱۶۰ هزار تن میگو در کشور تولید شود که در زمان حاضر این رقم ۴۰ هزار تن میگو است.
وی اظهار کرد: یکی از مهمترین چالش‌ها در این بخش باکتری عامل از بین رفتن تولیدات شیلاتی است که برای مبارزه با این بیماری، محققان موسسه تحقیقات شیلاتی تولیدات پروبیوتیک انجام داده اند که موجب افزایش ۲۰ درصدی تولید میگو شده است.
معاون وزیر جهاد کشاورزی یادآور شد: همچنین تولیدات پروبیوتیک از بیماری که باعث از بین رفتن میگوها می‌شود جلوگیری می‌کند و از طرفی میزان غذای مورد استفاده میگو را کاهش می‌دهد.
وی با اشاره به اینکه اکنون قابلیت تولید مولد میگو در کشو وجود دارد اضافه کرد: در شرایطی که استان بوشهر این توانایی را دارد، به جای واردات از خارج کشور که بیماری‌هایی هم به همراه دارد، با سرمایه‌گذاری بخش خصوصی می‌توان این دانش فنی را منتقل و انبوه‌سازی کرد.
خیام نکویی ادامه داد: با توجه به اینکه هزینه این پروبیوتیک‌ها کم است و حداقل ۱۰ برابر میزان سرمایه گذاری ، سودآوری دارد ، بنابراین دانش‌بنیان شدن حوزه‌های شیلاتی علاوه بر افزایش بهره‌وری موجب افزایش درآمد تولیدکنندگان و کاهش هزینه تولید می‌شود.
وی از فعالیت‌های صورت گرفته در مجموعه تحقیقات شیلاتی در تولید بچه ماهی به ویژه" سیباس آسیایی" خبر داد و گفت: در صورت وجود متقاضی بخش خصوصی در استان بوشهر و سایر استان‌ها، دانش آن را به صورت غیر انحصاری و برای افزایش میزان تولید ماهی منتقل می شود که در این صورت سهم سرانه خانوارها در محصولات شیلاتی حداقلسه تا چهار دهم درصد افزایش می‌یابد.
خیام نکویی افزود: با توجه به وجود پنج هزار و ۷۰۰ کیلومتر سواحل، حداقل سالانه باید ۲.۵ میلیون تن تولیدات شیلاتی که معادل ۲ درصد از کل تولیدات محصولات کشاورزی کشور است، انجام شود.
رییس موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور نیز گفت: این محصول پروبیوتیک در یک دهه اخیر به همت محققان پژوهشکده میگوی کشور به‌صورت تکاملی نسبت‌به محصول قبلی ایجاد شده ، قابلیت تولید در مزارع پرورش میگو را ۲۲ درصد افزایش و ۱۴ دهم درصد مصرف غذای آن‌ها را کاهش می‌دهد.
" محمود بهمنی" با بیان اینکه یکی از وظایف موسسه تحقیقاتی علوم شیلاتی کشور انجام تحقیقات کاربردی با هدف خودکفایی و ارتقای تولید است، اضافه کرد: میگو یکی از محصولات استراتژیک کشور است که طبق برنامه‌ریزی تا پایان برنامه هفتم باید تولید آن به ۱۶۰ هزار تن برسد.
وی گفت: با توجه به تولید میگو در سال ۱۴۰۱ که معادل ۶۰ هزار تن بوده، می‌طلبد از تاریخ انتقال ضریب نفوذ دانش فنی به بخش خصوصی و با کمک پرورش دهندگان که صف اول تولیدکنندگان کشور هستند، در آینده در تولید میگو به خودکفایی برسیم.
رئیس موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور بیان داشت: محصول قبلی از باکتری‌های دستگاه گوارش میگو به‌دست آمده بود و محصول جدید از باکتری‌های موجود در رسوبات کف استخرها تهیه و به آب اضافه می‌شود و قادر است کیفیت محصول را به ۱.۷ دهم برابر محصول قبلی ارتقا دهد.
بهمنی عنوان کرد: محصول قبلی موجب افزایش ۱۲ درصدی تولید می‌شد، اما محصول جدید تا ۲۲ درصد افزایش تولید دارد و با توجه به مهم بودن کاهش هزینه‌های تولید، این محصول میزان مصرف غذا را از ۱۲ صدم درصد به ۱۴ صدم درصد می‌رساند که روند مطلوب‌تری دارد.
وی گفت: این محصول در زمان حاضر به تولید نیمه صنعتی رسیده و در آینده نزدیک به تولید صنعتی نیز خواهد رسید و کشور نیز ظرفیت خودکفایی در این محصول را دارد.
بهمنی یادآور شد: دانش فنی این محصول مربوط به استان بوشهر است که مطالعات آن علاوه بر بوشهر در سیستان و بلوچستان هم آزمایش و نتایج مطلوب حاصل شده است.
رییس بخش بیوتکنولوژی موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور نیز گفت: شروع این کار از سال ۱۳۸۹ بود و اولین محصول با عنوان تک‌سل برای افزودن در خوراک آبزیان وارد کشور شد و در سال ۱۳۹۶ که دریافت مجوز از سازمان دامپزشکی صورت گرفت، براساس درخواست بخش خصوصی ، تولید پروبیوتیک برای آب را در دستور کار قرار گرفت.
"مریم میربخش " افزود: پروبیوتیک برای آب ترکیب جدید دارد که برای استفاده در مزارع پرورش میگو به ویژه مراکز تکثیر و بیماری هایی، از جمله بیماری نکروز حاد کبدی پانکراس که اکنون در مزارع شایع است انتخاب مناسبی برای کاهش باکتری‌ها است.
وی اظهار کرد: به‌قطع وقتی جای استفاده از مواد شیمیایی برای کنترل بیماری‌ها از مواد دوست‌دار محیط‌زیست، چون باکتری‌های بومی که مقاوم به شوری هستند و از محیط‌زیست میگو جداسازی شده‌اند استفاده شود، میگوی سالم‌تری وارد بازار شده و از خروج ارز جلوگیری می‌شود.