به گزارش روز شنبه ایرنا به نقل از پایگاه خبری گاردین در انگلیس، پیش‌بینی می شود در تاریخ ۱۴ فوریه (۲۵ بهمن ماه) سال جاری میلادی بیش از ۲۰۰ میلیون نفر واجد شرایط رای دادن در انتخابات ریاست جمهوری پیش رو در این کشور باشند که کمتر از یک هفته به برگزاری آن باقی مانده است.
بر اساس این گزارش، حدود ۲۰۵ میلیون نفر واجد شرایط رای دادن در اندونزی خواهند بود که این روز را به یکی از بزرگترین روزهای انتخابات در تاریخ جهان تبدیل خواهد کرد.
همچنین بیش از نیمی از واجدان شرایط رای دادن بین ۱۷ تا ۴۰ سال سن دارند و حدود یک سوم این افراد زیر ۳۰ سال هستند.
بر اساس این گزارش، رای دهندگان، رئیس جمهور بعدی سومین دموکراسی بزرگ جهان و همچنین نمایندگان اجرایی و مقننه را در تمام سطوح اداری انتخاب خواهند کرد.
به استناد گزارش‌های خبری، پرابوو سوبیانتو وزیردفاع دولت جوکووی، گانجار پرامونول فرماندار جاوه و انیس بسودان وزیر سابق آموزش سه نامزدی هستند که وارد کازار انتخاباتی در اندونزی شده اند.
به استناد آمارهای منتشر شده از سوی موسسات معتبرنظرسنجی، در حال حاضر رقابت شدید و تنگاتنگی میان پرابوو و انیس بسودان وجود دارد.
همچنین برخی از تحلیگران بر این باورند که پیروزی پرابوو وزیر دفاع اندونزی در این انتخابات دور از ذهن نیست.
تاریخچه
این در حالیست که شماری دیگری از کارشناسان روابط بین الملل بر این باورند که انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۴ اندونزی به احتمال بسیار زیاد تغییر چندانی را در نظام سیاسی این کشور بوجود نخواهد آورد.
به گفته کارشناسان، نگاهی به تاریخ اندونزی در نیم قرن گذشته نشان می دهد تاکنون انتخابات های ریاست جمهوری به تغییر اساسی در مسیر حرکت اندونزی و نظام توسعه این کشور منجر نشده است و این انتخابات نیز از سایر موارد پیشین مستثنی نخواهد بود.
رئیس جمهور فعلی اندونزی، طبق قانون اساسی این کشور از شرکت در دور سوم در انتخابات این کشور منع شده است.
نگاهی به تاریخ نشان می دهد اندونزی مهمترین تغییرات تاریخ سیاسی خود را در ۲ مقطع تاریخی یعنی در سالهای ۱۹۴۵ و ۱۹۹۸ تجربه کرده است. در سال ۱۹۴۵ جنبش های مردمی این کشور به رهبری احمد سوکارنو توانست استقلال را برای اندونزی به ارمغان آورد و در سال ۱۹۹۸ نیز بار دیگر جنش های مردمی از جنس دانشجویی سبب شد تا ژنرال سوهارتو دومین رئیس جمهور اندونزی پس از ۳۲ سال حکومت بر این کشور قدرت را رها و آنرا به بهارالدین یوسف حبیبی معاون اول خود واگذار کرد.
کارشناسان، برکناری سوهارتو از قدرت را پایان دوره نظم قدیم و آغاز دوره نظم جدید (دوره اصلاحات) در ادبیات سیاسی اندونزی است.
در دوره نظم جدید در کشور اندونزی حضور روسای جمهور مختلف همواره با وجود رویکردهای مختلف آنان در اجرا، بطور کلی یک سیاست اصولی و توسعه محور را در اندونزی طی کرده است که پیش بینی می شود این روند در سال های آتی نیز تداوم داشته باشد.
بیان مساله
به باور کارشناسان، رقابت برای تبدیل شدن به رهبر بعدی اندونزی مانند یک مسابقه دو ماراتن به نظر می رسد که در آن ۳ زوج انتخاباتی به رقابت با یکدیگر خواهند پرداخت.
براساس قوانین اندونزی نامزدهای ریاست جمهوری برای حضور در انتخابات باید معاون خود را نیز معرفی نموده و بصورت یک زوج انتخاباتی در رقابت شرکت نمایند.
از دیگر سو، حضور گیبران راکا بومینگ راکا فرزند ارشد جوکو ویدودو رئیس جمهور فعلی اندونزی بعنوان معاون یکی از نامزدهای ریاست جمهوری اندونزی یکی از خبرسازترین تحولات مربوط به انتخابات ۲۰۲۴ اندونزی محسوب می شود.
برپایه قوانین اندونزی، نامزدهای ریاست جمهوری باید بیش از ۵۰ درصد آرا را برای پیروزی کسب کنند. اگر هیچ کس به این تعداد دست نیابد، دور دوم انتخابات بین دو نامزد برتر در ماه ژوئن برگزار خواهد شد.
به استناد به آخرین نظرسنجی منتشر شده در تاریخ ۲۷ دسامبر (۷ دی) ۲۰۲۳، پرابوو سوبیانتو با حدود ۴۳ درصد پیشتاز است و پس از آن انیس بسودان با ۲۶ درصد و گنجار پرانوو با ۲۰ درصد در رده های بعدی قرار می گیرند.
هر سه نامزد انتخابات ریاست جمهوری اندونزی، در مقاطع مختلف فعالیت سیاسی خود، یا متحدان یا در جبهه مخالف جوکو ویدودو رئیس جمهور فعلی اندونزی بوده اند.
با این وجود پرابوو در یک اقدام تاثیرگذار گیبران راکا بومینگ راکا، پسر ارشد جوکو ویدودو را برای نامزدی با او به عنوان معاون رئیس جمهور انتخاب کرد.
این نامزدها با هدف جلب آرای مردم هر کدام وعده های انتخاباتی فراوانی را مطرح کرده اند.
به عنوان مثال، پرابوو سوبیانتو، یکی از سه کاندیدای ریاست جمهوری اندونزی، متعهد شده است که در صورت پیروزی در انتخابات، ناهار رایگان برای همه دانش آموزان مدرسه در نظر بگیرد.
این در حالیست که گنجار پرانوو از حزب حاکم در اندونزی متعهد شده است قانون بحث انگیز نظام اقتصادی اندونزی را که پیشتر از سوی جوکو ویدودو مطرح شده را مورد بررسی مجدد قرار دهد و همچنین خود را متعهد به تداوم بسیاری از سیاست های رئیس جمهور فعلی دانسته است.
ازدیگر سو، رقیب سوم که فرماندار سابق جاکارتا به شمار می آید، آنیس باسودان، قول داده است که پروژه ۳۳ میلیارد دلاری جوکووی را برای ساختن یک پایتخت جدید، به حالت تعلیق در آورده و تمرکز اصلی خود را بر کاهش فقر و نابرابری در این کشور بگذارد.
ارزیابی
تلاش های این سه نامزد انتخاباتی برای جلب آرای مردم از ۲۸ نوامبر (آبان-آذر) ۲۰۲۳ در سراسر اندونزی آغاز شده است.
نگاهی به وعده و وعیدهای انتخاباتی نامزدهای ریاست جمهوری در اندونزی نشان می دهد که هر یک آنها برنامه هایی را بر اساس مشی خود ترسیم کرده اند که در چهار حوزه اعم از توسعه منابع انسانی، پیشرفت اقتصادی، حفاظت از محیط زیست و اجرای قانون با حکمرانی خوب، طبقه بندی می شود.
نگاهی به وعده های انتخاباتی نشان می دهد آنیس بسودان در برنامه اش به برابری و عدالت تاکید دارد و پرابوو سوبیانتو و گنجار پرانوو طرح های گسترده تری را در مورد مسائلی مانند اجرای قانون و ریشه کنی فساد مطرح کرده است.
نگاهی به پرونده کاری جوکو ویدودو نیز نشان می دهد وی در ۹ سالی که بر مسند ریاست جمهوری در اندونزی تکیه زده بود، تمرکز اصلی خود را بر توسعه زیرساخت ها در این کشور قرار داده بود.
در حال حاضر برخی از گروه‌های جامعه مدنی که به دقت روند انتخابات ریاست جمهوری در اندونزی را زیر ذره بین قرار داده است از اینکه رئیس جمهور فعلی حتی پس از ترک سمت خود با آوردن پسر خود در گرماگرم مبارزات انتخاباتی می کوشد نفوذ خود را در این کشور حفظ کند بسیار ناراحت هستند.
همچنین از دیگر نکات برجسته این انتخابات، تلاش شدید نامزدها برای تحت تاثیر دادن جمعیت جوان است که بیش از نیمی از رای دهندگان را در سال جاری به خود اختصاص می دهند، از طریق برگزاری کمپین های تبلیغاتی در شبکه های اجتماعی است.
برخی از کارشناسان بر این باوند که جمعیت جوان در اندونزی بیش از پیش نگران مساله رفاه و اشتغال هستند.
این در حالیست که نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری در این کشور عمدتا فاقد برنامه‌هایی هستند که به نگرانی نسل جوان در این کشور می پردازد.
کارشناسان روابط بین المللی بر این باورند که عدم انتظار مردم به ایجاد تغییرات شگرف در اوضاع اندونزی پس از انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۴ از آنجا نشات می گیرد که هر نامزدی که به این پست انتخاب شود، باید رشد اقتصادی متکی به مصرف داخلی را تقویت و منابع کشور را مدیریت کند، سیاست صنعتی سازی و مقابله با خام فروشی منابع طبیعی اندونزی را ادامه دهد و در رویارویی چین با ایالات متحده، سیاست متعادل تری را درپیش بگیرد.