به گزارش خبرنگار ایرنا، آن روز که انقلاب اسلامی در ۲۲ بهمن ۵۷ به پیروزی رسید، دشمنان مبهوت از عظمت ملت، از همان روزهای نخست اتاق فکری به راه انداختند که نسل به نسل برای براندازی انقلاب برنامه بریزند و برای ضربه زدن به انقلاب اجرایش کنند، مردم هنوز نقل و شیرینی انقلابشان را پخش می‌کردند و به سربازانی که به دامان ملت برگشته بودند، گل می‌دادند که ترورهای کور آغاز شد.
در حالیکه مردم شهرهای مختلف، پیروزی و آزادی کشورشان را جشن گرفته و هر روز در خیابان‌ها به طرفداری از رهنمودهای امام‌شان راهپیمایی می کردند، بقایای رژیم شاه با همدستی عناصری که موقعیت و بقای خویش را در آشوب و بلوا می‌دیدند، حوادثی تلخ را برای انقلاب رقم زدند.
از همان روزها بود که مردم دانستند، دشمنان انقلابشان را بر نمی‌تابند و امروز که همه باهم برای جشن پیروزی آمده بودند؛ هیچ حسی از سرما همراهشان نبود چون همچنان دلگرم به راهی هستند که امروز ۴۵ ساله شد و قدم به ۴۶ سالگی گذاشت.
کودکان انقلابی
آمده ایم از انقلاب و نظام اسلامی دفاع کنیم و پشت رهبرمان باشیم، " زهرای" دهه هشتادی این را گفت، در حالیکه یک پرچم سه رنگ کشورمان را به دوش داشت و دستش به پرچم بزرگی بود که جمعیت در بین خود داشتند.
زهرا از از همان‌هایی است که دشمن فکر می کند که می تواند آنها را به مسیر خودش بکشاند ولی نمی داند که امثال این دختر و همه دختران کردستانی عقیده دارند راه راست از خط ولایت فقیه می گذرد.
پسر بچه ای که سه رنگ پرچم کشور را بر روی گونه هایش و پرچم کوچک دیگری هم در دستش دارد، خودش را سیامک حیدری و ۱۰ ساله معرفی کرد و گفت آمده است در جشن انقلاب شرکت کند و ایران را دوست دارد.
از او درباره بزرگان انقلابی می پرسم، می گوید عموی شهیدم در راه انقلاب شهید شده، "سیامک" همنام عمویش است.
انگار خانواده شهدا نام و یاد عزیزانشان را در وجود کودکان خود دنبال می کنند تا نامش همواره زنده بماند، البته شهید هرگز نمی میرد.
مهنا هم می گوید: مزدوران فکر نکنند که می توانند به خاک ایران حمله کند چون ما تا آخرین قطره خون پای انقلاب هستیم.
چه پرچم نازی داری
کودکی زیر پرچم کشورمان بازی می کند زیر پرچم می رود و بیرون می آید ، انگار که این ایران با این پرچمش بهترین همبازی برای کودکان باشد و در پناه آن امنیتی را می شود مزه مزه کرد که در کردستان، این جان ایران بیشتر از هر جای دیگری احساس میشود.
گروه سرود با حرکت پرچمها در هم می آمیزد و دانش آموزان سرودی می خوانند که در آن به زبان کردی از کردستان، جان ایران بارها یاد می شود.
بادکنک‌های رنگی هم امروز در آسمان سنندج خودنمایی می کرد، نرمین صفریان خودش را از نایسر که ار محرومترین مناطق حاشیه نشین سنندج است، به قلب سنندج رسانده بود و پرچم بزرگی به دست داشت و وقتی از او پرسیدم چرا آمده ای؟ جواب داد چرا نیایم؟
۱۶ سال داشت و ۲۹ سال بعد از انقلاب اسلامی به دنیا آمده است انقلابی که سه نسل از کردستانی ها دست در دست هم امروز پابه پای اقوام ایرانی ۴۵ سالگی آن را جشن گرفتند.
پریماه امیری همه سرودهای انقلاب را از بر است و همین که آهنگ نواخته می شود، بیت به بیت و از ته دل با آن همراهی می کند.
از او می پرسم چرا روی گونه ات نقش پرچم ایران را زده‌ای که گفت: چون عاشق کشورم هستم.
خانواده انقلابی
آقایی به همراه فرزندان و همسرش هم در خیابان امام خمینی(ره) سنندج مشغول شعار هستند، از او می پرسم چرا با خانواده آمده‌اید که جواب داد: می خواهیم همه خانواده در جشن امروز مشت محکمی به دهان همه آنهایی بکوبیم که نمی خواهند ما را عاشق انقلابمان ببینند.
پرسیدم، دشمنان روزی می گفتند انقلاب اسلامی چهل سالگی خود را نمی بیند که گفت: همانها بروند و مرزهای ایران را ببینند که تا نزدیکی فلسطین اشغالی رفته است و مقتدرانه تر از همیشه قدرت خود را به رخ ابرقدرتها می کشد.
مسوولان پابه پای مردم انقلابی
مسوولان هم امروز پا به پای و شانه به شانه مردم آمده بودند تا بگویند، این انقلاب برای همه و از آن همه است.
آنهایی که امروز در جشن بودند و از فردا باید با کار و تلاش جهادی، پاسخگوی این حضور بی نظیر باشند.
تا پای جان پای انقلاب
گاهش خسته می شود و می نشیند و به عصایش تکیه می زند، با همان لباس کُردی که نماد شرف و عزت مرزداران غیور کردستانی است، در جشن امروز حاضر شده است.
عقیده دارد هرکس در جشن ملی کشورش شرکت نکند هویت خود را باخته است.
پیرمرد در حالیکه لحظه ای دست از پرچم نمی کشد رو به من می گوید: جمهوری اسلامی برای همه ما کردها بزرگ و محترم است و کردها احترام بزرگانشان را دارند.
مردم کردستان هم که همواره پای انقلابشان بوده‌اند و هر دهه را با افتخار پشت سر گذاشته‌اند، این بار گام‌هایشان را محکمتر بر می‌دارند؛ آنها می گویند که می‌آیند تا بگویند چندین دهه پر تلاطم هم که پیش رویشان باشد، دست از ارزش های انقلابشان نخواهند کشید.
مردم این خطه همواره وفادار ارزش هایی بوده که برایش خون دل‌ها خورده و خون ها داده‌اند.
رو به آینده‌ای روشن از ایران تا قدس
ایران مقتدر، امروز هم مانند آغاز انقلاب با چالش‌های مستکبران روبه‌رو است ولی این چالش ها کاملا معنی دار است.
آن روزها چالش با آمریکا بر سر کوتاه کردن دست عمال بیگانه یا تعطیلی سفارت رژیم صهیونیستی در تهران یا رسوا کردن لانه جاسوسی بود، اما امروز چالش بر سر حضور ایران مقتدر در تمام مرزهای آزادی و آزادگی است.
ایران به برکت انقلاب، اکنون در چشم جهانیان در جایگاه متعالی و شایسته ملت خود ایستاده و از گردنه های سخت عبور کرده است.
۲۲ بهمن تنها یک روز و یک نام نیست، روز خداست که اراده یک ملت بر طاغوت غلبه کرد و همین رازی است که مردم غزه به آن پی برده اند و می دانند با اتکا به آن می توانند بر استکبار صهیونیستی پیروز شوند.