ساری-ایرنا- این روزهاسرنوشت اقامت"رویا"درنای بلژیکی یا همان همسفرتک درنای سیبری موضوع مورد توجه دوستداران حیات وحش به ویژه درناها است و هنوز مشخص نیست این پرنده یکسال پیش رو را در اجاکله مکان فعلی می ماند یا به جای دیگر منتقل می شود.

به گزارش خبرنگار ایرنا،‌ "‌رویا "‌ که زمانی قرار بود یار و همسفر "امید" تک درنای سیبری باشد از بلژیک بار سفر به مازندران بیست و ششم بهمن پارسال با هماهنگی دفتر حفاظت و مدیریت حیات وحش سازمان حفاظت محیط زیست کشور به تالاب بین المللی فریدونکنار منتقل شد.

رویا سفر خود را از یک قفس شروع کرد و در تمامی مسیر بلژیک تا مازندران را مجبور به حبس در این قفس بود و به امید روزی که بتواند از این قفس رها شود پا به این خطه از شمال کشور گذاشت و البته این امیدش هم نتیجه داد.

طرح همسفر شدن رویا و تلاش ها برای همزادی طبیعی و محیطی این ۲ پرنده با رهاسازیش از قفس ادامه یافت و پس از گذشت پنج روز از زمانیکه به مازندران آمد با فراهم شدن همه شرایط، درنا همسفر بلژیکی با رها شدن از قفس طبیعی استتار شده در کنار درنای سیبری تالاب فریدونکنار قرار گرفت.

آن ۲ روز ۱۴ اسفند ماه پارسال پس از ۳۴ روز اقامت به صورت مشترک، تالاب بین المللی فریدونکنار را به سمت سیبری ترک کردند اما رویا که تمام طول عمر زندگیش را در یک مرکز محدود و محصور نگهداری در بلژیک سپری کرده بود نتوانست مسیر را ادامه دهد و در ۲۱ اسفند ماه سال ۱۴۰۱ در منطقه ای در عباس آباد تنکابن در مازندران فرود آمد و این بار او را به منطقه "اجاکله"‌در نزدیکی تالاب فریدونکنار منتقل کردند.

ازآن زمان تاکنون تمامی اقدامات محیط زیست کشور و مازندران حول این محور قرار داشت تا این پرنده در آسایش و آرامش کامل در این مدت انتظار امید تک درنای سیبری روزگار خود را در این استان سپری کند و البته در این بین محیط زیستی ها هم چیزی کم و کسری نگذاشتند از استقرار ۲۴ ساعته محیط بانان و فراهم کردن غذاهای باب دل رویا گرفته تا استقرار مه پاش برای خنکی و رطوبت هوا بخشی از این اقدامات در این مدت است .

هرچند قرار بود این اقدامات برای مدت زمان چشم انتظاری رویا برای امید انجام شود اما شرایط آب و هوایی و هوای نه چندان سرد فصول پاییز وزمستان باعث شد تا امید قصد مهاجرت نکند و به مازندران نیاید و این یعنی تداوم دلتنگی رویا برای درنایی که قرار بد همسفرش شود.

در آخرین تصمیم گیری از سوی کمیته ملی درناها مستقر در سازمان حفاظت محیط زیست کشور بنا بر این شد رویا یکسال دیگر در مازندران بماند تا فصل سردسال آینده امید به مازندران مهاجرت کرد آن دو بار دیگر در کنار هم قرار گیرند.

حالا بعد از اتخاذ این تصمیم برای ماندن پرنده بلژیکی در مازندران گمانه زنی ها برای مکان استقرارش و سکونتگاهش نیز وجود دارد که رییس اداره حیات وحش اداره کل محیط زیست استان مازندران در این خصوص نیز اظهار نظر کارشناسان و صاحبنظران کمیته ملی درنا را ملاک عنوان کرد.

کوروس ربیعی روز سه شنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: کمیته ملی درنا که متشکل از صاحبنظران ،‌محققان و پرنده شناسان درون و برون سازمان حفاظت از محیط زیست کشور هستند در این باره تصمیم گیری می کنند.

وی ادامه داد: به طور حتم تصمیم گیری این افراد با توجه به کارشناس بودن آنها در این امر منتج به بازخورد خوبی برای نگهداری این پرنده در یکسال آینده خواهد بود .

رییس اداره حیات وحش اداره کل محیط زیست مازندران توضیح داد: در حال حاضر اجاکله مکان فعلی اقامت رویا گزینه پیشنهادی برای نگهداری یکسال آینده این پرنده پیشنهاد شده است اما فعلا این کمیته تصمیمی اخذ نکرده است که این پرنده در همین مکان می ماند یا به جای دیگری منتقل می شود؟

وی اظهار داشت: در حال حاضر مکان فعلی نگهداری رویا مکان مناسبی برایش است و هیچ مشکلی برایش بوجود نیامده است و پرنده در صحت و سلامت است.

درنای سیبری به سه جمعیت اصلی شرقی، غربی و مرکزی تقسیم می‌شود که جمعیت مرکزی آن به هند مهاجرت می‌کرد که منقرض شد، جمعیت غربی به ایران می‌آمد که الان فقط یک درنای نر با نام امید از آن باقی مانده که با تلف شدن آن این جمعیت نیز کامل منقرض می‌شود اما جمعیت شرقی آن هنوز وجود دارد و می‌گویند که سه هزار درنا از آن همچنان به چین مهاجرت می‌کند.

امید تک درنای سیبری پرنده‌ای که ۱۵ سال برای زمستان گذرانی به تنهایی از سیبری به ایران می‌آمد و با این مهاجرت مسیر پروازی غربی به ایران را حفظ کرده بود امسال برای شانزدهمین سال به خاطر کاهش سوز سرما به آخرین استراحتگاه خود در تالاب فریدونکنار این خط پروازی با تهدید تعطیلی روبروشد.

البته برای حفظ این گونه از انقراض اقدامات ملی و بین المللی زیادی انجام شده است، بنیاد جهانی درناها در دهه ۷۰ شمسی طرح احیای درناها را در ایران آغاز کرد، در واقع یک کار بین المللی با بودجه صندوق جهانی محیط زیست و حضور کارشناسان خارجی و همکاری سازمان حفاظت محیط زیست، روسیه و بنیاد جهانی درناها انجام شد و می‌خواستند جمعیت این پرنده را احیا کنند که شواهد نشان می‌دهد با وجود هزینه بسیار، موفق نشدند.