به گزارش ایرنا، هر چه لیگ برتر والیبال به پایان دور گروهی خود نزدیک‌تر می‌شود حواشی بیشتری را به خود می‌بیند. اوج این حواشی زد و خورد بازیکنان و مربیان دو تیم همشهری ایفاسرام و چادرملو اردکان بود که باعث شد مسببان این درگیری‌ها به کمیته انضباطی فدراسیون والیبال فرا خوانده شوند.
منشا بخش عمده‌ای از این حواشی روی سکوها است. در برخی از سالن‌ها فضای هواداری به وضعیت غیرقابل تحملی تبدیل شده و به تیم‌های حریف انواع توهین‌ها داده می‌شود. بدتر اینکه گاهی اوقات تیم‌های خودی هم از این توهین‌ها در امان نمی‌مانند.
صرف کسب نتیجه به هر روش ممکن باعث شده عده‌ای بوقچی که عنوان «لیدر» را برای خود انتخاب کرده‌اند با سوءاستفاده از احساسات هواداران در جهت مقاصد مدیران باشگاه‌ها، دست‌شان برای سر دادن هر گونه توهینی باز باشد. کاری به جایی رسیده که برخی از آنها به زمین مسابقه می‌آیند و حتی اعضای تیم حریف را کتک می‌زنند.
والیبال که ورزشی دانشگاهی محسوب می‌شد حالا به جولانگاه این بوقچی‌ها تبدیل شده است؛ بوقچی‌هایی که پس از پایان بازی مقابل درِ رختکن در انتظار سرپرست تیم می‌نشینند تا دستمزد فحاشی‌هایشان را دریافت کنند.
روی دیگر ماجرا، بوقچی‌هایی هستند که به سفارش مربیان بیکار به کادرفنی یک تیم توهین می‌کنند تا از این طریق شرایطی را برای اینکه این مربیان بیکار بتوانند هدایت آن تیم را بر عهده بگیرند فراهم شود. در همه این اتفاقات کمیته انضباطی فدراسیون والیبال نقش ذاتی خود که بازدارندگی است را ایفا نکرده است و عمدتا رای‌هایی صادر کرده که مصلحت‌اندیشانه بوده است. این مصلحت‌اندیشی‌ها در قبال برخی تیم‌ها که مدام از فدراسیون والیبال طلبکار هستند و به جهت اینکه در والیبال تیم‌داری کرده‌اند منت آن را بر سر فدراسیون می‌گذارند بیشتر هم است.
مهمترین انتظاری که از رئیس آینده فدراسیون والیبال می‌رود تلاش جدی برای حل چنین معضلی است. این معضل در حال مکیدن خون والیبال ایران است و برخی که خودشان را اهالی والیبال قلمداد می‌کنند خواسته یا ناخواسته توجهی به این موضوع ندارند و تنها به منافع خودشان فکر می‌کنند.