به گزارش خبرنگار موسیقی ایرنا، آخرین شب جشنواره سی و نهم، میزبان آصف آریا خواننده جوان پاپ بود تا شب پایانی این جشنواره عنوان خانوادگی‌ترین کنسرت این دوره را به خود اختصاص دهد.
آصف آریا شب گذشته- ۲۸ بهمن ماه- در سالن میلاد نمایشگاه بین المللی تهران قطعات قدیمی و جدید خود را در حالی اجرا کرد که بیشتر مخاطبان این کنسرت، خانواده ها و بچه ها بودند. جمع های فامیلی که ابایی از صدا زدن یکدیگر با نسبت‌های فامیلی‌شان نداشتند و حتی بچه به بغل به کنسرت آمده بودند. البته جوانان هم که همیشه پای ثابت اجراهای آصف آریا بودند در فراز و فرودهای هر قطعه او را همراهی می‌کردند و حال و هوای سالن برگزاری کنسرت را پرشور می‌کردند.
تنها نکته منفی برای حضور خانواده‌ها در سالن میلاد نمایشگاه، پیاده‌روی طولانی از محل پارک ماشین‌ها تا رسیدن به محل برگزاری کنسرت بود. فاصله‌ای که اگرچه برای مخاطبان پرشور، جذاب است اما برای بچه‌ها و خانواده‌ها سختی‌هایی را به همراه داشت و سرمای اواخر بهمن ماه نیز آن را سخت‌تر کرده بود.
تقریبا همه صندلی‌های این سالن پر شده بود که آریا اجرای خود را با ریمیکسی از قطعات پرمخاطبش آغاز کرد. «تو یه‌دونه ای» اولین آهنگی بود که این خواننده اجرا کرد. هیجان آریا و زبان بدنی متناسب با اجرای هر قطعه از ویژگی های مثبت این خواننده بود که شب گذشته نیز آن را حفظ کرده بود.
او برای اجرای دومین قطعه این خواننده از مخاطبانش خواست نور گوشی‌های خود را روشن کرده و هم‌خوانی کنند. آتیش دومین آهنگی بود که این خواننده اجرا کرد.
مخاطبان آریا، مخاطبان فجر ۳۹
نکته جالب توجه دیگر درباره مخاطبان آریا، حضور کسانی بود که نه تنها مخاطب او بلکه مخاطبان جشنواره سی و نهم بودند. بعضی از آنها با شور و اشتیاقی وصف ناپذیر از کنسرت های حامیم و آرمین زارعی تعریف می‌کردند و از قطعات خوانده شده در این کنسرت‌ها می‌گفتند.
آریا که برای همگام شدن حرکات دست و پایش به شدت آمادگی پیدا کرده بود، جملاتی را نیز برای هر قطعه می‌گفت که مخاطب را برای اجرای آن آماده تر کند. او پیش از اجرای سومین قطعه خود گفت: رفاقت، واژه گران بهایی است و به هر کسی نمی‌توان گفت رفیق؛ رفاقت کتاب و درس دارد و هر کسی آن را بلد نیست. امیدوارم هر کسی را که در ذهن خود رفیق دارید تا ابد در ذهن تان رفیق باقی بماند. قطعه سوم این خوانند داستان نام داشت.
زمزمه‌هایی که بعد از هر قطعه ادامه داشتند
فن بیان و توانایی تشخیص آریا در هم‌نوایی با مخاطبانش باعث شده بود او پس از قطعاتی که مورد اقبال واقع می‌شدند، زمزمه‌های مخاطبان را دنبال و بخشی از ترانه را همراه آنان دوباره اجرا کند؛ قطعه چهارم این خواننده «چیه این عشق» بود که او پیش از اجرای آن گفت: عشق به نظرم یک معادله حل نشده در دنیاست و آنقدر این موضوع به شخصه برای من جذاب بود که آهنگ چیه این عشق را برایتان نوشتم. امیدوارم با هم بخوانیم و لذت ببریم.
کم‌کم نوبت به قطعات پرطرفدار آریا رسید. او قطعه «هیس!» را با این جملات برای مخاطبانش خواند: ارزش کسی که ادعا می‌کنیم دوستش داریم زمانی معلوم می‌شود که پیش ما نباشد و کسی بخواهد پشت سر او حرفی بزند. آن عزیز شما کیست که اگر کسی بخواهد پشت سرش حرف بزند بگویید «هیس!!.» این خواننده پس از اجرای این قطعه هیسِ مخاطبانش را با ارزش‌ترین دارایی خود دانست.
پس از نقش بستن کلیپی از جنگل های سرسبز شمال، قطعه دستات سالن را غرق شور کرد. پیش از اجرای آن امیر عظیمی خواننده دیگر حاضر در فجر ۳۹ که پس از آریا در سانس بعدی روی صحنه می‌رفت، با معرفی آریا و تشویق هواداران رو به رو شد.
اولین و آخرین قطعه با هم اجرا شدند
ادامه اجرای آریا با دو قطعه مهم او همراه بود. با همه خوبی عزیزم، اولین قطعه ای بود که از او منتشر شده بود و رفیق، آخرین قطعه این خواننده. میان اجرای این قطعات مخاطبان از او می‌خواستند قطعات معروف‌ترش را بخواند.
او پس از اجرای رفیق آن را به علی محمودیان تهیه کننده کنسرت‌ها و بهروز رجب‌زاده مدیر هنری برنامه هایش تقدیم کرد. تشویق حضار سالن باعث شد او در نهایت به آنها اشاره کند و بگوید: شما بهترین رفیق‌های من هستید و سر شما با کسی شوخی ندارم. همین مقدمه ای شد تا او قطعه شوخی ندارم را اجرا کند.
قطعات پایتم من، همسفر، نبودی در حدم، نگرانتم و در آخر قطعه محبوب حال دلم توسط این خواننده اجرا شدند.
سی‌ونهمین جشنواره بین‌المللی موسیقی فجر به همت دفتر موسیقی معاونت امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، توسط انجمن موسیقی ایران با همکاری بنیاد رودکی به دبیری رضا مهدوی ۲۳ تا ۲۸ بهمن ماه در بخش‌های رقابتی (جایزه باربَد) و غیررقابتی با حضور ۲۱۰۹ هنرمند همزمان در تهران و استان‌های آذربایجان شرقی، بوشهر، سمنان، فارس، گلستان، مرکزی، مازندران، خراسان شمالی، کهگیلویه و بویراحمد، خوزستان، کرمانشاه، لرستان، کرمان و هرمزگان برگزار شد.