به گزارش روز چهارشنبه ایرنا به نقل از روزنامه استریتس تایمز، این اولین بار است که دهلی نو به دنبال سرمایه‌گذاری بخش خصوصی برای انرژی هسته‌ای است. انرژی هسته‌ای منبعی است که کربن منتشر نمی‌کند و کمتر از ۲ درصد از کل برق تولیدی هند را تشکیل می‌دهد. این تامین مالی به هند کمک می‌کند تا به هدف خود برای رساندن ظرفیت تولید برق از سوخت‌های غیرفسیلی از ۴۲ درصد به ۵۰ درصد تا سال ۲۰۲۳ دست پیدا کند.
هفته گذشته دو منبع که مستقیما در این موضوع دخیل هستند، گفتند: دولت هند در حال مذاکره با حداقل پنج شرکت خصوصی از جمله «تاتا پاور»، «آدانی پاور» و «ودانتا» است تا هر یک حدود ۴۴۰ میلیارد روپیه (۷.۱۳ میلیارد دلار) سرمایه‌گذاری کنند.
به گفته این منابع، وزارت انرژی اتمی فدرال و شرکت انرژی هسته‌ای دولتی هند (NPCIL) در سال گذشته چندین بار با شرکت‌های خصوصی درباره این طرح سرمایه گذاری مذاکره کرده اند.
منابعی که به دلیل نهایی نبودن این طرح نخواستند هویتشان فاش شود، گفته اند: دولت هند امیدوار است با این سرمایه گذاری، تا سال ۲۰۴۰ یازده هزار مگاوات ظرفیت جدید تولید انرژی هسته‌ای ایجاد کند.
شرکت انرژی هسته‌ای دولتی هند اکنون نیروگاه‌های هسته‌ای این کشور با ظرفیت تولیدی ۷ هزار ۵۰۰ مگاوات را در اختیار دارد و برای ۱۳ هزار مگاوات دیگر سرمایه گذاری کرده است.
منابع گفته اند که طبق طرح تامین مالی، شرکت‌های خصوصی برای نیروگاه‌های هسته ای، خرید زمین، تامین آب و انجام ساخت و ساز سرمایه گذاری خواهند کرد.
اما حق ساخت و اداره نیروگاه‌ها و مدیریت سوخت آن‌ها طبق قانون در اختیار شرکت انرژی هسته‌ای دولتی هند قرار خواهد گرفت.
انتظار می‌رود که شرکت‌های خصوصی از فروش برق این نیروگاه درآمد کسب کنند و شرکت انرژی هسته‌ای دولتی هند پروژه‌ها را با دریافت هزینه‌ای پیش ببرد.
چارودات پالیکار مشاور مستقل بخش انرژی که کارمند سابق PwC است، گفت: این مدل ترکیبی توسعه پروژه انرژی هسته‌ای راه حلی نوآورانه برای بالابردن ظرفیت هسته‌ای است.
یکی از این دو منبع گفت این طرح نیازی به اصلاحات قانون انرژی اتمی هند سال ۱۹۶۲ نخواهد داشت، اما به اجازه نهایی از سوی وزارت انرژی اتمی نیاز دارد.
قانون هند شرکت‌های خصوصی را از راه اندازی نیروگاه‌های هسته‌ای منع می‌کند اما به آن‌ها این امکان را می‌دهد که قطعات، تجهیزات را تهیه و قراردادهای ساخت و ساز را برای کار در خارج از راکتورها امضا کنند.
دهلی نو سال‌ها است که به هدف خود برای بالا بردن ظرفیت تولید انرژی هسته‌ای خود دست پیدا نکرده است زیرا نمی‌تواند سوخت هسته‌ای لازم را تامین کند. با این حال در سال ۲۰۱۰، هند برای تهیه سوخت هسته‌ای بازپردازش شده با آمریکا قرارداد امضا کرد.
قوانین سختگیرانه جبران خسارت هسته‌ای هند مذاکره با شرکت‌های خارجی سازنده نیروگاه مانند «جنرال الکتریک» و «وستینگ هوس» را مختل کرده است. این کشور هدف خود برای افزایش ۲۰ هزار مگاواتی ظرفیت تولید انرژی هسته‌ای را از سال ۲۰۲۰ به سال ۲۰۳۰ موکول کرده است.