به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، هر چه به ایام انتخابات نزدیک‌تر می‌شویم، شور و حرارت بیشتری را در سطح شهر مشاهده می‌کنیم. کاندیداها از هر فرصتی برای تبلیغات استفاده می‌کنند و مردمی که واکنش‌های مختلفی را در قبال آسیب‌شناسی این وعده‌ها و عملکرد اجرایی آنها از خود نشان می‌دهند.
در یکی از غروب‌ها که از خبرگزاری بیرون می‌زنیم، دم مترو جهاد، با تجمعی مواجه می‌شویم. مردم زیر برف ایستاده‌اند و به سخنان مردی که روی یک صندلی رفته و دارد برای آنها صحبت می‌کند، گوش می‌دهند. جمعیت چیزی درحدود ۴۰ نفر است و صحبت‌های کاندیدای محترم به اندازه‌ای بلند است که تقریبا توجه هر کسی که قصد ورود به مترو جهاد دارد را به خود جلب می‌کند.
کاندیدای موردنظر از نارسایی‌های موجود می‌گوید و اینکه مسیر هر اصلاح و ترتیب‌اثری، از صندوق رای می‌گذرد. برخی از حضار، به نشانه اعتراض میان صحبت‌های آن فرد می‌پرند و از اوضاع و احوال فعلی انتقاد کرده و رویکرد کاندیدای موردنظر را در قبال آن آسیب اجتماعی جویا می‌شوند.
لزوم شفافیت نمایندگان با مردم
جوان حدودا ۳۰ ساله‌ای کنارم ایستاده. از او می‌پرسم تا چه اندازه به برنامه‌های این کاندیدا ایمان دارد. او می‌گوید: این حرف‌ها ظاهر زیبایی دارد و هر فردی به جای ایشان هم بود، به این نکات اشاره می‌کرد. تورم، بیکاری، مسکن، آلودگی هوا، ترافیک، ازدواج و فرزندآوری، از مهمترین دغدغه‌های مردم در تمامی استان‌های کشور است اما سوال این است که چه تضمینی وجود دارد ایشان هم به‌مانند نمایندگان ادوار مختلف مجلس، با وجود آگاهی از این مشکلات، گره‌ای از مشکلات موجود باز نکند؟
او ادامه می‌دهد: واقعا می‌دانم قصد بسیاری از کاندیداها، رفع این ناهنجاری‌ها است اما اینکه نمایندگان مجلس ما، نیت رفع مشکل را دارند و حتی اقداماتی در این حوزه انجام می‌دهند اما در عمل، اتفاقی رخ نمی‌دهد، باید مورد آسیب‌شناسی قرار بگیرد. الان دهه‌ها از آلودگی هوای پایتخت صحبت می‌کنند اما در عمل، اتفاق خوبی در این حوزه رخ نداده است و ما خواهان نمایندگانی هستیم که به صورت شفاف با مردم سخن بگویند که چرا با وجود دغدغه‌مندی و تصمیم‌گیری‌های لازم، اتفاق مثبتی در این حوزه رقم نمی‌خورد؟
دوران وعده‌های پوچ گذشته است
هوا واقعا سرد است و سوز عجیبی دارد. با یکی از حضار که تقریبا با هر وعده کاندیدای موردنظر، مخالفت دارد، وارد صحبت می‌شوم. از او می‌پرسم این مخالفت‌ها، به دلیل قهر با صندوق رای است یا از سر دلسوزی بیان می‌شود؟ او می‌گوید: در دوره قبلی انتخابات مجلس حضور نداشتم و رای ندادم. تصور می‌کردم با عدم‌حضور افرادی با تفکر من در انتخابات، شاید تفکر دیگری در انتخابات حضور پیدا کند اما دیدم، در بر روی همان پاشنه می‌چرخد و اگر من نیایم، افرادی حضور می‌یابند که تفکری متفاوت از من داشته و نمایندگان آنها وارد مجلس می‌شوند که وضع را از آنچه فکر می‌کنم، بدتر می‌کنند.
او ادامه می‌دهد: یک انسان دغدغه‌مندی مانند من که مشکل مسکن دارد و ترافیک، روی روانش است و با جدیت، نگران تاثیرات آلودگی بر روی سلامت خودم و عزیزانم هستم، نمی‌توانم اکنون رای ندهم یا باری به هر جهت رای دهم. به همین دلیل نهایت سخت‌گیری را در انتخابم لحاظ می‌کنم و فردا هم درصورت عدم‌رفع نسبی این مشکلات، از راه‌های موجود، نماینده‌ای که تصور می‌کردم می‌تواند کارساز باشد را پاسخگو می‌کنم. دوران وعده‌های پوچ گذشته است و اکنون حتی اگر یک نماینده هم بخواهد، نمی‌تواند روز قبل از انتخابات وعده‌ای بدهد و وقتی وارد بهارستان شد، آن وعده را فراموش کند.
آغاز مطالبه‌گری از مجلس است
آقای نماینده همچنان زیر بارش برف در حال ایراد سخنرانی است و خیلی مسلط و تقریبا بدون‌تپق، پاسخ تمامی کسانی که از او سوال و انتقادی می‌کنند را می‌دهد. عمده سوالات حول محورها و مشکلات رایج است که آقای نماینده می‌گوید برای تمامی این معضلات طرح دارد و باید راهی نوین برای مقابله با این مشکلات پیدا کرد و راهکارهای امتحان‌پس‌داده‌شده قبلی نمی‌تواند تداوم داشته باشد.
این اشتباه است که تمام مطالبات را از دولت بخواهیم چرا که بار اصلی حل این مشکلات، روی دوش مجلس است
در بین صحبت‌های آقای نماینده، یکی بی‌هوا با صدای بلند، به مشکلات ازدواج اشاره می‌کند و اینکه از خرید طلا و کالای عروسی گرفته تا اجاره‌بها و... عملا اجازه نمی‌دهد تا یک جوان بتواند در زمان دلخواه خود که بسیار زودتر از میانگین زمان فعلی است، به خانه بخت برود. با این صحبت‌ها، جوانان حاضر در جمع، به نشانه موافقت، سوت می‌کشند و به تشویق فرد سوال‌کننده می‌پردازند.
یکی از افرادی که سوت می‌کشد، نزدیک من است. از او می‌پرسم انگار دل پری داری. می‌گوید: همه چیز گران شده. این اشتباه است که تمام مطالبات را از دولت بخواهیم چرا که بار اصلی حل این مشکلات، روی دوش مجلس است. مثلا همین ازدواج، بزرگ‌ترین و شاید تنها مشکل در این مسیر، گرانی است. هر انسانی هم می‌داند که ریشه تورم، یک‌شبه یا یک‌ساله خشک نمی‌شود بنابراین راهکار موقت درمان این درد، افزایش وام ازدواج است.
این جوان ادامه می‌دهد: نتیجه افزایش وام ازدواج طی یکی، دو سال اخیر را مشاهده کنید که با وجود گرانی، تا چه اندازه ازدواج‌ها نسبت به قبل، رشد داشته است. من مطمئنم اگر رقم وام ازدواج به عدد معقولی مثلا ۱ میلیارد برای هر زوج برسد، نه‌تنها مشکل ازدواج فعلی تاحدود زیادی رفع می‌شود بلکه سرانه مقولاتی چون نشاط اجتماعی و رافت عمومی به میزان قابل‌توجهی افزایش می‌یابد. این اتفاق هم محقق نمی‌شود مگر از مسیر مجلس. بنابراین بعید می‌دانم هیچ عقل سلیمی مشکلات جامعه را ببیند و آنها را با گوشت و پوستش درک کند اما در انتخابات شرکت نکند.
شدت بارش برف بیشتر شده و باید خودم را به برنامه خبری برسانم. چیزی که از این تجمع درک شد، افزایش نقدپذیری افراد و دغدغه‌مندی آنها در حوزه‌های اجتماعی بود. نکته‌ای که بسیاری از بدخواهان درصدد هستند تا این وجهه مردم را کمرنگ کرده و طوری وانمود کنند که عموم مردم نسبت به پدیده انتخابات بی‌تفاوت هستند. این قبیل محافل، آدم را به یاد جلسات دانشجویی و مطالبه‌گری جریان دانشجویی می‌اندازد و این بسیارخوب است که چنین محافلی به‌صورت سیار، در جای‌جای شهر برقرار شده و ای کاش زمینه‌ای مهیا می‌شد تا این محافل پاسخگویی و رفع شبهات، همواره در سطح اجتماع وجود داشت تا پاسخ واقعی، دقیق و علمی نسبت به مشکلات موجود، از زبان مسئولان و آگاهان حوزه‌های مختلف دریافت می‌شد تا اراجیف شبکه‌های ماهواره‌ای فارسی‌زبان.