به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از تارنمای labpulse، ویرایش ژن به روش کریسپر یک نوع مهندسی ژن‌ها است که با ایده گرفتن از مدل ساده‌شده CRISPR-Cas۹ انجام می‌شود. CRISPR-Cas۹ رشته‌های دی‌ان‌ای را به صورت فیزیکی برش می‌زد تا توالی‌های جهش یافته را درون ژنوم اصلی جای دهد. در واقع کریسپر یکی از قوی‌ترین ابزارها برای ویرایش ژن در آینده نزدیک خواهد بود.
سازمان جهانی بهداشت (WHO) فقط آزمایش واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (PCR) مبتنی بر آزمایشگاه را برای تشخیص ویروس آبله میمونی MPOX توصیه می‌کند، ویروسی که با عنوان Monkeypox ناخته می‌شود.
تیم تحقیقاتی در دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا در آمریکا روش کریسپر را برای مقابله با چالش تسریع و ساده‌سازی تشخیص ویروسی به کار برد. محققان یک توالی ژنتیکی را با یک گزارشگر نانویی ترکیب کرده تا ویروس آبله میمونی را هدف قرار دهد. این روش آر ان ای کریسپر قابل برنامه‌ریزی را به هدف و آنزیم Cas۱۲a متصل می‌کند. کریسپر و آنزیم گزارشگر را به قطعات کوچک تقسیم می‌کند تا بتوان با حسگرهای نانوحفره‌ای آن را تشخیص داد.
دانشمندان از تقویت پلیمراز نوترکیب (RPA) برای افزایش بهره فرآیند استفاده کردند و از این طریق دیگر نیاز به مقادیر زیاد انرژی و نیروی کار نبود، بنابراین روش پی سی آر (PCR) برای آزمایش (POC) مناسب باشد. این فرآیند در مدت زمان ۲۰ دقیقه جواب می‌دهد و حد تشخیص آن ۱۹ کپی برای سیستم واکنش ۵۰ میکرولیتری است. این میزان حد تشخیص بسیار کمتر از میزانی است که سازمان بهداشت جهانی تعیین کرده است.
احسان احمد از محققان این پروژه گفت: این روش ۳۲ تا ۵۵ دقیقه طول می‌کشد تا بسته به بار ویروسی، هدف را تشخیص دهید.
سازمان جهانی بهداشت ۴۰ دقیقه یا کمتر را برای انجام آزمون مناسب می‌داند. نیاز به آزمایش جدید آبله میمون طی ۱۸ ماه گذشته در آمریکا کاهش یافته است و به نظر می‌رسد که روند ابتلا به این بیماری در حال کاهش است.
طبق اعلام مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC) در آمریکا به صورت میانگین هفته‌ای یک بار بیمار جدیدی شناسایی می‌شود. در حالی که بحران آبله میمونی (MPOX) کاهش یافته است، این فناوری برای سایر عوامل بیماری‌زا نیز قابل استفاده است.
به گزارش ایرنا، تاکنون هیچ دارویی مجوز اختصاصی برای درمان آبله میمونی (monkeypox; mpox) ندارد، اما تجویز برخی داروهایی که برای درمان عفونت‌های ویروسی مشابه تایید شده‌اند، مانند آبله، برای درمان آبله میمونی در طول شیوع آن مجاز هستند. تاثیرات این داروها هنوز در کارآزمایی‌های تصادفی شده در افراد مبتلا به ویروس آبله میمون مورد مطالعه قرار نگرفته است.