به گزارش ایرنا، بالاخره پس از ماه‌ها انتظار سرمربی جدید تیم ملی والیبال انتخاب شد. آن هم در شرایطی که با بسیاری از مربیان بزرگ خارجی مذاکره شد؛ اما در نهایت فدراسیون والیبال با گزینه‌ای به توافق رسید که چندان پرآوازه نیست و سرمربیگری تیم ملی ایران مهمترین چالش دوران مربیگری او محسوب می‌شود. این تصمیم فدراسیون والیبال به نوعی باعث سورپرایز جامعه والیبال شد؛ چرا که به واسطه مذاکراتی که با برخی مربیان مطرح شده بود کسی توقع انتخاب پائز را نداشت.
در حالی که تنها چند ساعت از انتخاب سرمربی تیم ملی والیبال می‌گذرد موضع‌گیری‌های مختلفی از سوی کارشناسان صورت گرفت. برخی اعتقاد دارند پائز مربی اسم و رسم‌داری نیست و نمی‌تواند در تیم ملی والیبال موفق باشد. اینکه شهرت و اعتبار یک مربی چقدر در موفقیت یک تیم نقش دارد بحث جداگانه‌ای است؛ اما موضوعی که باید به آن توجه داشت شرایط خاص تیم ملی ایران است که باعث شد فدراسیون والیبال چنین تصمیمی بگیرد.
تیم ملی در سال آینده باید در لیگ ملت‌ها شرکت کند؛ رقابت‌هایی که آخرین شانس این تیم برای کسب سهمیه المپیک محسوب می‌شود؛ هر چند این شانس تنها روی کاغذ است؛ وگرنه نمی‌توان به کسب ۹ پیروزی در لیگ ملت‌ها امید داشت. در چنین شرایطی جذب یک مربی خارجی گرانقیمت به هیچ عنوان منطقی نیست. چرا که هر مربی‌ای که انتخاب می‌شد در کوتاه مدت نمی‌تواند کار خاصی انجام دهد.
از طرفی شاید پائز به گونه ای عمل کند که بازی‌های آبرومندانه‌ای از تیم ملی شاهد باشیم؛ آن وقت است که می‌توان به یک مربی باانگیزه برای حضور چند ساله در والیبال ایران اعتماد کرد؛ مربی‌ای که قطعا برر خلاف مربیان مطرح خارجی به دلایل مالی پیشنهاد فدراسیون والیبال ایران را قبول نکرد.
شاید اتفاقی که در سال ۲۰۰۳ برای فوتبال ایران رخ داد این بار در تیم ملی والیبال تکرار شود. در آن زمان پس از عدم صعود تیم ملی فوتبال به جام جهانی ۲۰۰۲، فدراسیون فوتبال برانکو ایوانکوویچ که دستیار بلاژویچ بود را به عنوان سرمربی تیم ملی انتخاب کرد. انتخاب برانکو با انتقادهای تند کارشناسان فوتبال کشور همراه شد؛ اما برانکو به یکی از مهمترین چهره‌های فوتبال ایران در ۲۰ سال گذشته تبدیل شد و کسی نمی‌تواند تاثیر این مربی را در فوتبال ایران نادیده گرفت.
در حال حاضر این خطر وجود دارد که با نگاه عوامانه، شرایط برای موفقیت تیم ملی والیبال سخت شود. به جز ولاسکو، سایر مربیان خارجی همچون کولاکوویچ، لوزانو و آلکنو که هدایت تیم ملی را بر عهده گرفتند چهره‌های مطرحی بودند؛ اما هیچ کدام از آنها نتوانستند تاثیر مثبتی بر عملکرد تیم ملی بگذارند و مهمترین هدف‌شان از حضور در ایران مسائل مالی بود. حتی مربیانی همچون جولیانی هم بیشتر از اینکه انگیزه‌ای برای موفقیت داشته باشند دنبال قراردادهای نجومی با فدراسیون والیبال ایران بودند. بر همین اساس تغییر موضع فدراسیون والیبال که البته اجباری بود را باید به فال نیک گرفت.