دشمنی که در تمامی معادلات قبلی‌اش به جواب درستی نرسیده بود با رسیدن به فرمولی دقیق شدیدترین موشک‌هایش در جنگ ترکیبی را برای از بین بردن پایگاه اجتماعی نظام به کار گرفت، پایگاهی که در کشور بزرگترین تهدیدش کج‌اندیشی برخی افراد در سطوح مختلف بود.
مردم آدرس تصمیم‌گیری‌های بد را آن هم در ماه‌های منتهی به دهه فجر و انتخابات دقیق به یاد دارند که یک نمونه از آن در ماجرای افزایش قیمت سیلندر گاز مشهود بود و اگر نبود پیگیری صحیح استاندار هرمزگان و دستور سریع رئیس جمهور برای لغو اجرای تصمیمی که مجلس آن را مصوب کرده بود معلوم نبود سرمایه‌سوزی برای کشور به کجا ختم می‌شد.
در هر صورت با وجود تمامی کم و کاستی‌هایی که وجود دارد اما پروژه‌های مشترک دشمن و ناکارآمدها نیز جواب محکمی گرفت و مردم پرشور و بیشتر از قبل پای کار آمدند و ۲۲ بهمن ۱۴۰۲ با وجود همه محاسباتی که نشان می‌داد مردم دیگر نخواهند آمد، پرشورتر و تاریخی‌تر از همیشه برگزار شد.
پروژه مشترک دشمن و ناکارآمدها اما یک قرار ویژه دارد آن " انتخابات " است.
از ابتدای سال تمامی تلاش همه آن‌هایی که بدخواه ملت ایران هستد معطوف شده است تا مشارکت مردم را در انتخابات دوازدهمین دوره مجلس کاهش دهند، القای این حس که مجلس، کارآمدی لازم را ندارد یکی از خدعه‌های این جریان‌ها است که پرچم آن به جز جبهه خارجی و خارج نشین‌های مخالف نظام در دست مسئولان سابق و اسبق کشور و حلقه نزدیکان آن‌ها که هنوز در مراکز تصمیم‌سازی کشور حضور دارند و مسببان وضع موجود هستند دیده می‌شود!
مردم شریف ایران و هرمزگان بدانید و آگاه باشید که مشارکت پایین یعنی انتخاب کسانی که برنامه و تخصص ندارند و فقط با تبلیغات پوپولیستی و هزینه‌های میلیاردی می‌خواهند خود را راس مرکز تصمیم‌سازی کشور قرار دهند.
افرادی که از این روش‌ها انتخاب می‌شوند از همین الان وام‌دار اسپانسرها و حامیان مالی خود هستند و باید در چهار سالی که در مجلس حضور دارند پول‌هایی را که در یک هفته خرج کرده‌اند را با سودش برگردانند؛ اما از کجا؟ مگر با حقوق ۲۵ میلیون تومانی مجلس می‌توانند هزینه‌های میلیاردی رفقا و اسپانسرها را جبران کنند؟ قطعا نه !
نماینده‌ای که با تبلیغات نجومی بالا رفته است سرمایه‌گذاریِ بنگاه‌های بزرگ برای بقایِ ناکارآمدی‌ها است، البته به بنگاه‌های اقتصادی بر نخورد منظور ما صنایع عظیم الجثه‌ای است که با ریال و یارانه از منابع کشور استفاده می‌کنند اما محصولاتشان را دلاری به مردم ایران می‌فروشند، جز نماینده چه کسی می‌تواند جلوی چنین سود عظیمی را بگیرد؟ قطعا هیچ‌کس!
یک مثال دیگر خواهم زد و بحثم تمام!
مردم از خودروی داخلی ناراضی‌اند، آزاد شدن واردات خودرو یک مطالبه به حق و عمومی است، اما مقاومت‌های شدیدی در نهادهای تصمیم‌گیری کشور وجود دارد.
حال به نظر شما برای ایران‌خودرو و سایپا مطلوب این است که نمایندگان دو آتیشه‌ی موافق با واردات خودرو به مجلس راه پیدا کنند یا نمایندگان مخالف واردات خودرو!
قطعا گروه دوم مطلوبِ خودروسازان هستند و قطعا منطقی است که هر جریانی برای مطلوب خود تلاش کنند.
اما اگر مشارکت بالا باشد مردم به کدام نامزد رای خواهند داد؛ به نامزدی که موافق واردات خودرو است و از همین الان شفافیت را آغاز کرده یا نامزدی که در بهترین حالت اصلا موضعی در تبلیغات انتخاباتی اش در این باره نگرفته است؟
مردم به نامزدی رای خواهند داد که مدام دم از حل مشکلات کشور می‌زند یا نامزدهایی که از ۲۰ سال تا هشت سال و چهار سال نماینده بوده‌اند و فرصت حل مشکلات را داشته‌اند اما بسیاری معتقدند همین مشکلات فعلی از تنور آن‌ها بیرون آمده است؟
یقین بدانید اگر مشارکت پایین باشد همان‌هایی رای خواهند آورد که بیشترین هزینه را در انتخابات کرده‌اند، همان‌هایی به مجلس خواهند رفت که سال‌ها در دولت‌های مختلف مسئول اجرای قوانین بوده‌اند و نحوه اجرای قوانین‌شان موجبِ حال و روزِ امروزِ مردم شده است؛ دشمن با این دست از نامزدها و نمایندگان مخالفتی ندارد چرا که آن‌ها خوب بلدند با قانون‌گذاری به نفع اسپانسرها و کانون‌های پول و قدرت مردم را عصبانی کنند.
فعال رسانه‌ای استان هرمزگان