به گزارش ایرنا، رفته رفته که عمر آفتاب ۱۱ اسفند کوتاه می شد، صف های مردم برای حضور در انتخابی ناب و دشمن شکن پابرجا بود، همه آمده بودند تا حماسه ساز باشند، یکی سالم و سرحال، دیگری پیر و ناتوان که عصا به دست راه می رفت، کوتاه قامتان بلند همت، توانجویانی که با وجود برخی محدودیت ها در صف ماندند تا در تصمیم سازی سیاسی کشور نقش آفرینی کنند و البته کودکانی که همراه بزرگترهایشان مشق میهن پرستی کردند.
بی شک فارغ از حضور اقشار مختلف در انتخابات و سنگ تمام گذاشتن در صحنه دیگری از میدان مبارزه، حضور کودکان به نحو دیگری جالب بود، فرزندانی که با اشتیاق و ذوق کودکانه شان برگه رای را در آغوش پدر و مادر، به صندوق هدیه دادند و هرچند دقیق با زیر و بم این حضور آشنا نبودند اما خوشحالی کودکانه شان را از اینکه در یک اتفاق بزرگ سهیم شده اند، ساعت ها در قلب کوچکشان مرور کردند.
دیروز ملت ایران نشان داد جنگ اراده ها و افاده ها ادامه دارد، اراده هایی آهنین از جنس میهن پرستی و ولایتمداری با هم یکی شدند تا در مقابل افاده هایی بایستند که تنها تکرار سخنان پوچ دشمنان را بلد هستند، آنهایی که در ظاهر نام ایرانی دارند و با پناه بردن به دشمنان ملت ایران از مشکلات اقتصادی مردم و تحریم های سخت اربابان آمریکاییشان سخت خوشحال هستند.
اما حماسه حضور نشان داد مردم ایران و خون شهدا همیشه جمهوری اسلامی را در بزنگاه های مختلف در آغوش گرفته اند و امروز هم این ملت هستند که غیرتشان اجازه نمی دهد خاک کشور دشمن شاد شود.
برای همین دیروز کار را تمام کردند و با شوق حضور خود، کشور را به وجد آوردند، عیدانه ملت بار دیگر به نظام اهدا شد و مردم خوب ایران نشان دادند با هر فکر و دیدگاهی، با وجود تنگناهای اقتصادی و ضرورت برخی اصلاحات این حوزه، اما آرزو دارند سال ها بعد ایرانی آباد و آزاد را به فرزندانشان هدیه کنند.
بی شک همه آنهایی که در صف بودند به انتخاب اصلح دست زدند، آزادی و استقلال را هویت خود می دانند که نباید اجازه داد به دست دیگران بیافتد، پایان خوش روزهای پیش رو را آنها رقم می زنند و آنها تصمیم می گیرند که ایران همچنان پابرجا و مستدام باشد.
۱۱ اسفند ۱۴۰۲ سایه ملت بر سر ایران مستدام بود، عمر طلوع این روز به پایان رسید اما آفتاب غیرت ایرانیان برای در آغوش کشیدن میهن اسلامی همچنان در آسمان کشور می درخشد، امروز روز دیگری از پس یک آزمون بزرگ آغاز شده است و مردم هم انتظار دارند همانگونه که پای کار انتخابات بودند، نمایندگان نیز دل به کار بدهند و برای اعتلای مرز و بوم تلاش کنند.
اکنون از پس یک رویداد ملی، هر ایرانی آغوشی امن و باز برای حفظ کشور است، چراکه مرد و زن، نوجوان و جوان، پیر و از کار افتاده همه آمده بودند تا ایران اسلامی میان دستان پرمهرشان آرام بگیرد و همین دستها مشتی شود بر دهان یاوه گویان داخل و خارج تا به آنها اجازه ندهند حتی در خیالشان فکر خامی برای این خطه در سر بپرورانند.
۱۱ اسفند ۱۴۰۲ سکانس آخر انتخابات اجرا شد و پس از چند ماه تبلیغ و سخنرانی نامزدها و مسوولان، شناسنامه ها حول محور اتحاد، همبستگی و موفقیت حرف می زدند و در بسیاری از تصاویر تلویزیونی و عکس های مختلف، هر ایرانی که در صف رای گیری قرار داشت بدون اینکه کلامی به سخن آورد شناسنامه خود را نشان داد، و این یعنی هویت و مهین پرستی در این کشور به هم گره خوره است.
اسفند ۱۴۰۲ بهاری شد و جوانه های امید دوباره روش کرد تا دنیا نظاره گر همبستگی ایران شود واز این همه وفاداری مردم به سرزمین آریایی درس بگیرد و بداند مردم این دیار، معلم کلاس وفاداری و میهن پرستی و دشمن شکنی هستند.