رئالیتی شوها یک نمایشی از واقعیت هستند، به طوری که در آن در یک شرایط نمایشی و از پیش مشخص شده، افراد واقعی قرار می‌گیرند و روند آن را شکل می‌دهند؛ در واقع شاید بتوان گفت رئالیتی‌شوها در ادامه برنامه‌های دوربین مخفی شکل گرفتند تا بخشی از واقعیت زندگی را به مخاطب نشان‌دهند.
نمونه‌های مختلف رئالیتی‌شو در کشور بیشتر در گروه برنامه‌ها طنز و سرگرمی مانند جوکر، فرمانده و .... بوده است و کمتر در دسته موضوعات دیگر رئالیتی‌شو ساخته شده و یا هنوز ساخته نشده است. قالبی که به دلیل نمایش واقعی زندگی، در درگیر شدن ذهن مخاطب با موضوع بسیار توانا و تماشایی است.
کتاب قانون به عنوان یک رئالیتی شو، برای اولین بار (دست کم نگارنده نمونه دیگری را ندیده است) در دسته موضوعات سیاسی ساخته شده است.
برنامه‌ای که در روزهای منتهی به انتخابات مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان رهبری پخش شد و تلاش کرد تا جامعه مخاطب خود را با روند کار مجلس و تاثیر هر یک از نمایندگان آشنا کند.
فخرالدین صدیق شریف و سیروس همتی به ترتیب کاراکترهای رئیس مجلس و آبدارچی را بازی می‌کردند و دیگر افرادی که حضور داشتند، آدم‌هایی واقعی از جامعه بودند که تمایل داشتند روزی نماینده مجلس باشند. آن‌ها با قرار گرفتن در جایگاه نماینده مجلس (به عنوان یک موقعیت نمایشی)، نظرات و پیشنهادات خود را (واقعیتی که نمایش داده شده) ارائه کردند. حتی در قسمتی به موضوع انتخاب رئیس جدید مجلس هم پرداخته شد.
این مجموعه به جلسات کمیسیون‌ها و بحث‌های نمایندگان در صحن مجلس درباره تصویب قانون‌ها، برنامه‌ها، طرح‌ها و لایحه‌ها و... اختصاص داشت که توانست مخاطب خود را با روند کار مجلس شورای اسلامی، نمایندگان مردم آشنا کند؛ نمایندگانی که حضورشان حاصل آرای مردمی است. این مجموعه توانست با بهره‌گیری از قالب رئالیتی‌شو یک شمای درست از نحوه کار مجلس بسازد.
شاید بتوان گفت یکی از آسیب‌هایی که در رئالیتی‌شو ها وجود دارد این است که اگر موقعیت بیش از حد نمایشی باشد، بتواند واقعیت را تحت الشعاع قرار دهد. در کتاب قانون اما ۲ کاراکتر نمایشی رئیس مجلس و آبدارچی به‌عنوان بخشی از موقعیت نمایشی به خوبی توانستند روند کار را پیش ببرند به طوری که از مسیر واقعی هدف دور نشود. ورود به موقع آبدارچی در جلسات و نشست‌ها و دخالت او در مباحث به اندازه و باورپذیر بود.
رئالیتی‌شوها شاید در نزدیک شدن به افراد و زندگی‌شان محدودیت‌هایی داشته باشند و به همین دلیل نتوانند الگوهای آنان را نشان دهند. اما می‌توان گفت یک برشی از واقعیت آنان هستند؛ برشی که در معرض دید عموم است.
تجربه موفق ساخت کتاب قانون به عنوان یک رئالیتی‌شو می‌تواند نقطه عطفی برای استفاده از این قالب در موضوعات دیگر باشد؛ به گونه‌ای که تصویری درست به مخاطب ارائه شود.