تهران- ایرنا- فدراسیون بدمینتون ایران در یک‌سال گذشته عملکرد ضعیفی از خود برجای گذاشت که حتی قابل دفاع هم نیست.

به گزارش ایرنا، سالی که گذشت برای بیشتر رشته‌های ورزشی ایران با مدال‌های رنگارنگ در مسابقات مهم جهانی و آسیایی همراه بود اما رشته‌ای که همواره در چنین رقابت‌های مهمی بی‌مدال می‌ماند، بدمینتون ایران است.

فدراسیون بدمینتون در یکسال گذشته تقریبا هیچ دستاوردی در مسابقات مهم جهانی و آسیایی نداشت و تنها دستاورد آن در جام بین‌المللی فجر بود. در بهمن ماه سال گذشته پریا اسکندری و رومینا تاجیک در بخش دونفره با شکست مقابل برزیل به مدال نقره این رقابت‌ها رسیدند.

پس از کسب این مدال، فدراسیون بدمینتون ایران از آن به عنوان تاریخ‌سازی یاد کرد. هرچند کسب این مدال ارزشمند بود اما تاریخ‌سازی زمانی رخ می‌دهد که یک ورزشکار برای اولین بار در چنین رقابت‌هایی در بخش دوبل به مدال برسد اما نسیم صفایی در رقابت‌های بین‌المللی بدمینتون جام فجر در سال ۹۸ در بخش دوبل به مدال رسیده بود.

او در گفت‌وگو با ایرنا عنوان کرده بود که بازی برابر تیم‌های قدرتمندی همچون برزیل و کسب مدال نقره کار بسیار بزرگی در دوبل بانوان بود اما تاریخ‌سازی در این بخش نشد زیرا من در سال ۱۳۹۸ در همین ماده به مدال رسیده بودم.

همچنین در بخش مردان هم در جام فجر تاریخ‌سازی به سبک فدراسیون صورت نگرفت و مانند هر سال بدمینتون‌بازان با نتایج ضعیف پرونده خود را در این رقابت‌ها بستند.

اعزام بی‌حاصل به بازی‌های آسیایی با خواهش و التماس

رقابت مهم دیگری که نمایندگان کشورکان در آن شرکت کردند و دستاوردی هم نداشت، بازی‌های آسیایی هانگژو بود. از همان ابتدا ستاد بازی‌های آسیایی تصمیم گرفت تا تنها یک بدمینتون‌باز به این رقابت‌ها اعزام شود و دلیل آن را کیفی‌گرایی اعلام کرد. در همین راستا محمدرضا پوریا و فریبا مددی پس از اعلام تصمیم ستاد بازی‌ها با جنجال تلاش کردند تا تعداد بدمینتون‌بازان اعزامی را افزایش دهند. حتی عجیب اینکه فریبا مددی نایب رئیس بانوان فدراسیون بدمینتون به ایرنا گفته بود: نمی‌دانم دیگر از کدام موفقیت بگویم تا مسئولان برای اعزام ملی‌پوشان بدمینتون به بازی‌های آسیایی رضایت دهند.

آیا تنها قهرمانی در آسیای میانه که رقبای ضعیفی در آن حضور دارند، یک موفقیت بزرگ برای بدمینتون ایران محسوب می‌شود؟ صحبت از موفقیت زمانی به میان می‌آید که تیم ملی بدمینتون ایران بتواند در مسابقات مهمی چون قهرمانی آسیا یا بازی‌های آسیایی عملکرد قابل دفاعی داشته باشد، نه آنکه ملی‌پوشان از همان ابتدا در اولین بازی خود در هانگژو تن به شکست برابر رقبا بدهند و از گردونه رقابت‌ها حذف شوند.

پوریا حتی به ایرنا گفت که درست نیست به عنوان نایب رئیس کنفدراسیون آسیا تنها یک ملی‌پوش به بازی‌ها اعزام شود و او سرانجام با اصرار فراوان، توانست تعداد بدمینتون‌بازان اعزامی به هانگژو را به دو بازیکن افزایش دهد اما عملکرد ضعیف آنها با نارضایتی و اعتراض مسئولان کمیته ملی المپیک همراه بود.

رئیس فدراسیون بدمینتون در آن زمان گفته بود که به عنوان نایب رئیس فدراسیون بدمینتون آسیا به محمود خسروی‌وفا و سیدمناف هاشمی التماس می‌کنم با اعزام یگانه کرمانی موافقت کنند و خودم هزینه اعزام وی را به بازی‌های آسیایی پرداخت می‌کنم.

حتی پیش از بازی‌ها، نیکزاد شیری سرمربی تیم ملی بدمینتون به ایرنا گفت که شانسی برای کسب مقام در بازی‌های آسیایی نداریم و کسب مدال در این مسابقات مانند کسب مدال در المپیک است. در واقع پرونده بدمینتون ایران در بازی‌های آسیایی پس از آن همه التماس و جنجال خبری بدون هیچ دستاوردی بسته شد.

در کنار این رقابت‌های مهم، ملی‌پوشان با هزینه شخصی راهی مسابقات برون مرزی شدند تا به کسب سهمیه برسند اما همواره از مسئولان فدراسیون به دلیل عدم پرداخت هزینه اعزام‌ها گلایه داشتند. چنانچه نسیم صفایی در گفت‌وگو با ایرنا با گلایه از حمایت نکردن فدراسیون بدمینتون گفت: فدراسیون هیچ حمایتی از ما نمی‌کند. من رنکینگ اول ایران هستم اما از ابتدای سال تاکنون فدراسیون به علت آن که بودجه ندارد، اعزامی هم نداشته و وضعیت ما هر روز بدتر می‌شود.

پوریا مسبب ۱۳ سال ناکامی در بدمینتون ایران

حال مسبب کسب نتایج ضعیف و نارضایتی ملی‌پوشان چه فردی است؟ مسلما محمدرضا پوریا که سالهاست برای ماندن در مسند ریاست دست به هر کاری می‌زند. او اوایل سال گذشته تمام تلاشش را کرد تا ابتدا در کنفدراسیون آسیا رای کسب کند و با کسب کرسی در قاره کهن بتواند برای چهارمین بار ریاست فدراسیون را برعهده بگیرد اما کسب این پست در آسیا به بدمینتون ایران کمک کرده است؟ ریاستی که نتوانسته در طول سال‌های متمادی با مدیریت درست به نتایج خوبی در بدمینتون ایران برسد و همواره حضور قدرت‌های برتر جهان در آسیا را دال بر ناکامی در رقابت‌های مهم می‌داند.

او این ناکامی را تنها به نبود بودجه و امکانات ربط می‌دهد و حتی خود را با علیرضا دبیر مقایسه می‌کند. چگونه فدراسیون بدمینتون که افتخار بزرگی ندارد، خود را با فدراسیون کشتی که ورزش اول کشور محسوب می‌شود و افتخارات بزرگی همچون قهرمانی جهان و المپیک برای ایران به ارمغان آورده است، مقایسه می‌کند؟

نتایج ضعیف پوریا در چهار دوره ریاست وی به گونه‌ای بود که حتی صدای سیدمحمد پولادگر معاون توسعه ورزش قهرمانی وزارت ورزش درآورد و او را مورد نقد قرار داد و با تاکید بر تغییر رویه در این رشته گفت: ۵۰ سال است که پوریا می‌گوید بدمینتون ایران قدرت غرب آسیاست. ما تا کی باید صرفا قدرت غرب آسیا باشیم؟ او باید این رویه را تغییر دهد.

این انتقادات به بدمینتون ایران توسط مسئولان ورزش کشور بیانگر آن است که ادامه این روند، هیچ اتفاقی برای این رشته رخ نخواهد داد و این رشته نیاز به تغییر و تحولات اساسی و در مجموع نیاز به خون تازه دارد.