مهرشاد افقری در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی ایرنا، در خصوص روند تمرین حرفه‌ای خود در سال ۱۴۰۲ اظهار داشت: امسال برای من با قطعی گاز شروع شد که دیگر نتوانستم در شهر خودم به تمرین ادامه دهم و مجبور شدم برای تمرین به مدت ۲ ماه به اردوی تیم ملی در تهران بیایم تا برای مسابقات ورودی قهرمانی جهان آماده شوم. بعد از جهانی برای بازی‌های آسیایی هانگژو آماده شدم و یک اردوی آمادگی ترکیه هم داشتیم. بعد از آن به بازی‌های آسیایی اعزام شدم ولی در آن رقابت‌ها از خودم راضی نبودم و نتوانستم نتیجه خوبی بگیرم. این مسابقات به المپیک آسیایی معروف است و من اولین بار بود که چنین تجربه‌ای داشتم، به همین دلیل نتوانستم آنطور که باید ظاهر شوم.
وی ادامه داد: در بازی‌های آسیایی یک درس جدید گرفتم و بعد از بازگشت، هدف‌گذاری تازه‌ای را انجام دادم و به مسابقات جهانی قطر اعزام شدم که موفق شدم رکورد ۱۰۰ متر شنای پروانه ایران را بشکنم و بالاترین امتیاز بین شناگران داخل ایران را از آن خودم کنم. آخرین اعزام سال ۱۴۰۲ نیز به رقابت‌های قهرمانی آسیا فیلیپین بود که موفق به کسب ۳ مدال برنز شدم.
ملی‌پوش شنای ایران با اشاره به کسب ۱۲ مدال توسط ایرانی‌ها در رقابت‌های قهرمانی آسیا فیلیپین عنوان کرد: من سه برنز گرفتم و فکر می‌کنم با وجود شرایط غذایی و اختلاف ساعت و مسائل این چنینی، نتیجه خوبی باشد. ما ۱۴ شناگر داشتیم که ۱۲ کسب کردیم و چندین مدال دیگر را هم با اختلافات بسیار ناچیز از دست دادیم و توقع داریم به رشته ما که یک رشته المپیکی است و اینقدر در آن استعداد و پتانسیل وجود دارد، توجه بیشتری شود و حمایت ویژه‌ای در دستور کار قرار گیرد. خیلی از ورزشکاران ما اگر توجه و حمایت ببینند، آماده مدال‌آوری می‌شوند و این نسل طلایی را نباید از دست بدهند زیرا اکثر مدال آوران سنی بالایی ندارند.
وی در مورد آینده خود در رشته شنا گفت: اگر شرایط به طوری باشد که از آینده و زندگی خیالم راحت باشد و امنیت دارم، در این رشته خواهم ماند و با تمام وجود برای شنای ایران تلاش می‌کنم تا مراتب بالاتری را کسب کنم. اگر ببینم که زندگی من دچار مشکل می‌شود و نمی‌توانم از پس زندگی بر بیایم، مجبورم که ورزش حرفه‌ای را کنار بگذارم و به سراغ کاری بروم که از آن برای خودم درآمد داشته باشم و امیدوارم که هیچ موقع چنین اتفاقی نیفتد.
افقری با تاکید بر اهمیت مسابقات داخلی و اعزام‌های خارجی خاطرنشان کرد: یکی از مسائل مهمی که در شنا وجود دارد این است که باید به صورت مداوم مسابقه بدهیم. نه فقط مسابقه داخلی، بلکه باید اعزام‌ها نیز بیشتر شود تا بتوانیم نتایج خوبی بگیریم. به نظرم سال گذشته، یکی از بهترین سال‌ها برای من بود زیرا همه چیز روی یک روال خاصی جلو می‌رفت و پشت هم درگیر رقابت‌های داخلی و خارجی بودیم که نتیجه آن کسب تعداد زیادی مدال آسیایی و شکستن رکوردهای ملی بسیار شد. این اولین بار بود که روی چنین ریلی حرکت کردم و بدن من نیز تا حدی کشش آن را نداشت اما اگر ادامه پیدا کند ما هم عادت می‌کنیم و بهترین نتایج حاصل می‌شود.
کاپیتان تیم ملی شنای ایران درباره اهداف خودش بیان داشت: هدف اصلی من کسب امتیاز بالای ۸۰۰ بود که الان در ۷۹۷ قرار دارم. اگر ۱۰ صدم ثانیه از رکورد ماده ۱۰۰ پروانه کم کنم، می‌توانم اهدافم را کامل کنم زیرا در اولین قدم می‌خواهم بالاترین امتیاز شنای ایران را از آن خودم کنم. کسب ورودی المپیک کار ساده‌ای نیست و حدود یک ثانیه و نیم تا آن فاصله دارم.
وی تصریح کرد: هزینه‌های من در حال حاضر یا شخصا تامین می‌شود و یا از طرف اسپانسر. چیز زیادی برای آینده برایم نمی‌ماند و اگر بخواهم به دنبال کار بروم هم دیگر از ورزش حرفه‌ای باز می‌مانم. در ایران بیشترین ضعف ما، موضوعات مالی و سخت افزاری است زیرا با کم‌ترین امکانات و با دانش مربیان توانستم دوره پیش‌ورودی المپیک را بگیرم و این نشان می‌دهد باید توجه جدی به بحث سخت افزار داشته باشیم.